Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η προοπτική εξομάλυνσης των ελληνο-τουρκικών σχέσεων, που διαχέεται από τη χθεσινή συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, είναι, ευλόγως, ευπρόσδεκτη.
Οφείλουμε, όμως, να αναζητήσουμε τα αίτια αυτής της αιφνίδιας μεταστροφής πολιτικής, δεδομένης της πολύμηνης επίθεσης που δέχεται η Ελλάδα στο πεδίο της ρητορικής αλλά και δια της διπλωματικής οδού από την Τουρκία, ενώ παραμένουν ακόμη νωπές οι μνήμες της δημόσιας αντιπαράθεσης Δένδια - Τσαβούσογλου, προ μηνών στην Τουρκία. Ακόμη και προ ολίγων ημερών, κατά την προαναγγελία της συγκεκριμένης συνάντησης, ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ, Ομέρ Τσελίκ κατέστησε σαφές ότι το σύνολο της τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας θα βρεθεί στο τραπέζι του γεύματος Μητσοτάκη - Ερντογάν. Είχε αναπτυχθεί, δε, ένας σαφής σκεπτικισμός εκ μέρους ορισμένων αναλυτών στην Αθήνα, κατά πόσον θα ήταν σκόπιμη η υλοποίηση αυτής της συνάντησης, η οποία υπό τους συγκεκριμένους όρους ισοδυναμούσε με «γκολ από τα αποδυτήρια» για την Αθήνα.
Μία πρώτη ανάγνωση της επίσημης ανακοίνωσης της τουρκικής προεδρίας όσο και των τοποθετήσεων της ελληνικής πλευράς, μετά τη συνάντηση, επιτρέπει την εξαγωγή κυρίως δύο εκτιμήσεων: πρώτον, η συνάντηση πραγματοποιήθηκε κατόπιν προτροπής ή μη αλλά πάντως με στόχο την παροχή διαβεβαιώσεων ότι η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ είναι σε θέση να συνεργαστεί σε περίπτωση που τούτο απαιτηθεί, ακόμη και στρατιωτικά.
Δεύτερον, ότι υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις, μπορεί να υπάρξει συνεργασία και στο ενεργειακό πεδίο, δεδομένης της ασφυξίας στην οποία υποβάλλεται εσχάτως η Ευρώπη σε ζητήματα ενέργειας.
Η Αθήνα, εξάλλου, ουδέποτε έκρυψε την προθυμία της προς αυτή την κατεύθυνση, εφόσον η Άγκυρα εκπληρώσει την απαραίτητη προϋπόθεση επίδειξης σεβασμού προς το διεθνές δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας.
Αντίστοιχα, η συναντίληψη αμφοτέρων των πλευρών ότι πρέπει να πέσουν οι τόνοι, όπως και η προοπτική επανενεργοποίησης της ατζέντας μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης αλλά και σύγκλησης ενός Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών στην Ελλάδα, λογίζονται ως θετικά βήματα.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, σαφής επιδίωξη της Άγκυρας ήταν η ολοκλήρωση ενός κύκλου αν όχι αποκατάστασης τουλάχιστον σταδιακής εξομάλυνσης σχέσεων στη γειτονιά της, όπως έπραξε με τα ΗΑΕ, το Ισραήλ, και εσχάτως την Ελλάδα, στο πλαίσιο εξυπηρέτησης ευρύτερων σχεδιασμών αλλά και για τον εξευμενισμό των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά στην προμήθεια πολεμικών αεροσκαφών F-16 και τον εκσυγχρονισμό του στόλου που ήδη κατέχει.
Τούτων όλων λεχθέντων, το έδαφος που καλλιεργήθηκε χθες κατά το γεύμα του προέδρου της Τουρκίας Ρ.Τ. Ερντογάν και του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη είναι σαφώς ευπρόσδεκτο, καθώς μειώνει την -διάχυτη έως τώρα- ένταση στην περιοχή, πλην ολισθηρό, καθώς είναι προφανές ότι η παρούσα δεν είναι περίοδος εφησυχασμού.
Η ενεργειακή ένδεια στην οποία εισήλθε η Ε.Ε. εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και των συνεπακόλουθων κυρώσεων προς τη Μόσχα καθιστά επιτακτική την εξεύρεση εναλλακτικών πηγών ενεργειακής τροφοδοσίας. Είτε αυτές αφορούν υδρογονάνθρακες είτε ΑΠΕ. Σε αυτή την εξίσωση, δε, είναι πολύ πιθανόν να ανατραπούν εκ νέου οι όποιοι σχεδιασμοί, αναφορικά με τον περίφημο πλέον EastMed, ή ακόμη και οι πλέον πρόσφατοι, διαμέσου της Τουρκίας, χάριν άλλων «μη σταθερών» λύσεων μεταφοράς LNG.
Όμως, όλα αυτά μέλλει να αποδειχθούν στην πράξη και πάντως θέτουν κατά τρόπο επιτακτικό στο τραπέζι ζωτικά εθνικά συμφέροντα, η προάσπιση των οποίων θεωρείται ως αυτονόητη.