Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Έχοντας απολέσει από πολλού χρόνου τον τίτλο της «ορκισμένης παρθένου», υπό το φως παλαιότερων συμπράξεων, σήμερα εμφανίζεται να διεκδικεί εκείνον της πολύφερνης νύφης.
Ο λόγος για το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και τον διακαή του πόθο να επικρατήσει εκ νέου στον κεντρώο χώρο, εξασφαλίζοντας έτσι ρυθμιστικό ρόλο στις επόμενες, δίδυμες, εθνικές εκλογές.
Πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο στοίχημα, το οποίο εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την εναγώνια προσπάθεια τήρησης ίσων αποστάσεων από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζεται να καταβάλλει ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Ν. Ανδρουλάκης αλλά και ο κοινοβουλευτικός «αντ’ αυτού», Μ. Κατρίνης, όπως στην πρόσφατη υπόθεση Πολάκη και της «κατάληψης» του βήματος της Βουλής, αλλά που προεξοφλείται από ορισμένα στελέχη του, όπως η Α. Διαμαντοπούλου, προς την κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο μίτος της Αριάδνης σε αυτό το λαβυρινθώδες παζλ, που θα ξετυλίγεται έως την παραμονή των εκλογών, άρχισε με τη δημοσκοπική άνοδο του ΚΙΝΑΛ μετά την επικράτηση Ν. Ανδρουλάκη στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές για τη θέση του προέδρου του Κινήματος Αλλαγής και της αναβίωσης του κόμματος ως ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ.
Κατά την κα Διαμαντοπούλου και όσα είπε σε πρόσφατη συνέντευξή της στην Όλγα Τρέμη, «η αύξηση της δύναμης του ΚΙΝΑΛ δίνει προοπτική διακυβέρνησης και στον ΣΥΡΙΖΑ». Όπως εξήγησε, η προοπτική συνεργασίας των δύο κομμάτων είναι δύσκολη -«το αίμα είναι νωπό ακόμη» λέει χαρακτηριστικά-, αλλά η δημοσκοπική άνοδος του ΚΙΝΑΛ δίνει ρεαλιστική υπόσταση στην πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για προοδευτική διακυβέρνηση. Εμφατικά, δε, η κα Διαμαντοπούλου τόνισε ότι «εκείνο που πρέπει να κάνει το ΚΙΝΑΛ είναι να πει ότι δεν θα αφήσει τη χώρα ακυβέρνητη».
Η άλλη πλευρά αυτού του έργου διαδραματίστηκε μία ημέρα μετά, δηλαδή χθες, στη Βουλή, όπου κυβέρνηση και ΚΙΝΑΛ αναβίωσαν στιγμές αντιπαράθεσης παλαιοκομματικού χαρακτήρα, με επίκεντρο τις αιτιάσεις του ΚΙΝΑΛ ότι η κυβέρνηση δεν έχει κατορθώσει να αναχαιτίσει το κύμα ακρίβειας και πως δεν κάνει τους απαραίτητους ελέγχους και παρεμβάσεις στην αγορά.
Χαρακτηρίζοντας τη συγκεκριμένη κριτική ως άδικη, υπό το φως των συνεχών ελέγχων που πραγματοποιεί η κυβέρνηση, ο παριστάμενος υπουργός Ανάπτυξης Ά. Γεωργιάδης καυτηρίασε τη συνεχιζόμενη απουσία του κ. Ν. Ανδρουλάκη από το προσκήνιο και την επαμφοτερίζουσα στάση του ΚΙΝΑΛ, επικαλούμενος την Ιλιάδα: «Είναι καλή συνταγή αλλά για λίγο. Εγώ την ονομάζω “η συνταγή της Ωραίας Ελένης”. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα δεν έχει οποιουδήποτε είδους περιγραφή της Ωραίας Ελένης. Αν είναι ξανθιά ή μελαχρινή, κοντή ή ψηλή. Ο κάθε Έλληνας ονειρεύεται την Ωραία Ελένη όπως επιθυμεί. Είναι καλό για την ποίηση. Βοηθάει και στην πολιτική για λίγο».
Στον απόηχο όλου αυτού, η στάση της ΝΔ μπορεί να ερμηνευτεί κατά δύο τρόπους: αφενός, κατά τον πολιτικά ορθό, ότι πλέον τρία είναι τα κόμματα που μάχονται για την επικράτησή τους στον κεντρώο χώρο και άρα υφίσταται έδαφος αντιπαλότητας μεταξύ ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, αφετέρου, δια της «πλαγίας» οδού, η οποία θέλει τη ΝΔ να επιχειρεί να καταστήσει το ΚΙΝΑΛ συνομιλητή της στη Βουλή, αντί του ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύοντας έτσι την προσπάθειά του να επικρατήσει του ΣΥΡΙΖΑ στην επικυριαρχία της κεντροαριστεράς, ενώ η ίδια θα ηγείται της κεντροδεξιάς.
Βέβαια, όλο αυτό αφορά τη μάχη των πολιτικών εντυπώσεων και όχι εκείνην της ουσίας, η οποία προϋποθέτει την διατύπωση πολιτικών προτάσεων για την αντιμετώπιση των κρίσιμων ζητημάτων τα οποία ταλανίζουν τον τόπο.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, πρόκειται για έναν ολισθηρό δρόμο που μπορεί να οδηγήσει, μεν, σε ένταση, είναι αμφίβολο, δε, ότι θα προσφέρει λύσεις. Εκτός κι αν εντάσσεται, δίκην σεναρίου, σε όσα γλαφυρά φέρονται ότι μηχανεύονται στις Βρυξέλλες αναφορικά με τη χώρα μας…
Αυτό όμως είναι μία άλλη συζήτηση.