Καλή σας ημέρα και χρόνια πολλά!
Μία κυβέρνηση δεν κρίνεται μόνον από τα λάθη της. Κυριότερα, όπως είχε πει και μία άλλη ψυχή, κρίνεται από τη δυνατότητά της να επανορθώσει και να ακολουθήσει μία πορεία αποκατάστασης των πραγμάτων.
Υπ’ αυτό το φως, η χρονιά που ανατέλλει αύριο θα όφειλε να αποδειχθεί μία περίοδος αποφυγής ήδη αναγνωρισμένων λαθών στην διαχείριση της πανδημίας, “ομολογημένων” ή μη, και χάραξης μίας πορείας εξόδου από την παρούσα υγειονομική και οικονομική κρίση, με τις μικρότερες κατά το δυνατόν απώλειες.
Έτσι, όσο δυσοίωνη κι αν είναι η είσοδός μας στο νέο έτος, με νέα ρεκόρ κρουσμάτων σε καθημερινή βάση εξαιτίας της “Όμικρον”, τα όπλα της εμπειρίας αλλά και του εμβολίου, βρίσκονται ήδη στη φαρέτρα μας και σε αυτά θα έπρεπε να στηριχτεί η περαιτέρω μάχη, έως ότου υπάρξει διαθέσιμη μία αποτελεσματική θεραπεία.
Καθώς διανύουμε, όμως, αυτό τον δρόμο, η κυβέρνηση, επιτέλους, οφείλει να προχωρήσει στην ουσιαστική ενίσχυση και αναδιοργάνωση, όπου κρίνεται απαραίτητο, του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Όχι μόνον αυτή η ανάγκη είναι πλήρως διαπιστωμένη εκ μέρους των ιδίων των λειτουργών του ΕΣΥ αλλά και εκ μέρους σύσσωμης της κοινωνίας και των πολιτικών της εκφραστών. Ποτέ κατά το παρελθόν, όσο σήμερα, δεν ήταν σαφέστερη αυτή η ανάγκη, δεδομένης της απειλής που θέτει η “Όμικρον” στη λειτουργία ολοκλήρου του συστήματος υγείας και βεβαίως της επάρκειας σε ΜΕΘ. Πλέον, δε, ουδείς μπορεί να επικαλεστεί άγνοια ή απουσία στοιχείων ως προς αυτό, ακόμη κι αν ουδέποτε είχε χρεία αυτών.
Αντίστοιχα, οφείλει να υπάρξει ένα εμπεριστατωμένο σχέδιο βελτίωσης της λειτουργίας των δημοσίων συγκοινωνιών, ούτως ώστε να αποσοβηθεί το ενδεχόμενο ύπαρξης εστιών υπερμετάδοσης και να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτές. Ενόσω αυτή η εμπιστοσύνη απουσιάζει, η Αθήνα και οι λοιπές μεγάλες πόλεις θα συνεχίζουν να παρουσιάζουν κυκλοφοριακή συμφόρηση, με προφανές κόστος σε χαμένες ανθρωποώρες και ενέργεια.
Επίσης, υπό το φως της καθημερινής έκρηξης κρουσμάτων και της υψηλής μεταδοτικότητας της “Όμικρον” στις νεαρότερες ηλικίες, είναι σαφές ότι πρέπει να υπάρξει ένα συγκροτημένο σχέδιο λειτουργίας στην εκπαίδευση, όλων των βαθμίδων. Υπό τις παρούσες συνθήκες, το ιδιότυπο καθεστώς του 50% συν 1 έχει προφανώς ξεπεραστεί.
Κυριότερα, όμως, πέραν και πάνω από όλα αυτά, η διαχείριση της πανδημίας οφείλει να γίνεται βάσει αμιγώς επιστημονικών οδηγιών και όχι, όπως έχει διαφανεί στην πορεία των τελευταίων μηνών, στη βάσει πολιτικών, επικοινωνιακών ή άλλων σκοπιμοτήτων. Βεβαίως, δε, αυτή η διαχείριση δεν προσφέρεται για την καλλιέργεια κομματικών σκοπιμοτήτων, εκ μέρους οποιασδήποτε πλευράς του κοινοβουλίου, όπως επίσης έχει διαφανεί κατά την ίδια περίοδο.
Πλέον, ουδείς μπορεί να επικαλεστεί άγνοια. Κλείσαμε σχεδόν δύο χρόνια πανδημίας. Στη διάρκεια αυτών των ετών, περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την covid-19 στην πατρίδα μας.
“Κλειδωθήκαμε” στα σπίτια μας περισσότερες από μία φορές και πολλοί από εμάς, όπως και η χώρα ως σύνολο υποστήκαμε βαριές οικονομικές ζημιές. Οφείλουμε να δείξουμε ότι το πάθημα έγινε μάθημα. Από τα “μεγάλα” έως τα “μικρά” και καθημερινά.
Οι συγκεντρώσεις κάθε είδους, σε “πλατείες” ή σε “πεζοδρόμια” οφείλουν να μην επαναληφθούν, όταν η πανδημία βρίσκεται σε έξαρση. Είτε αυτές γίνονται στο Παγκράτι από ανθρώπους που θέλουν να “ξεσκάσουν”, είτε στη Θεσσαλονίκη, τις ημέρες εορτασμού του Αγ. Δημητρίου και της απελευθέρωσης της πόλης, είτε για τη διεκδίκηση δικαιών αιτημάτων, στους δρόμους.
Αντίστοιχα, ακριβώς όπως έγινε – μόνον εσχάτως - αντιληπτό ότι είναι απολύτως απαραίτητη η υποχρεωτική χρήση της μάσκας υγειονομικής προστασίας, σε κλειστούς αλλά και σε ανοικτούς χώρους, έτσι πρέπει να δείξουμε ότι “πήραμε το μάθημα” της τελευταίας διετίας.
Μπορούμε;