Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Στην αρχή αντιμετωπίζονταν όντως ως γραφικοί ή ως «οι τρελοί του χωριού», σύμφωνα με τη λαϊκή θυμοσοφία. Διότι μόνον ως τέτοιους μπορεί να εκλάβει κανείς τους αρνητές της επιστήμης και εντέλει μίας πανδημίας η οποία έχει ήδη στοιχίσει πάνω από 19.000 ζωές στην πατρίδα μας.
Όταν, όμως, αυτοί οι άνθρωποι κατέφυγαν στη βία για να υποστηρίξουν τα λεγόμενά τους, «συλλαμβάνοντας» τον γυμνασιάρχη σχολικής μονάδας στο Αιγίνιο Πιερίας, ή σε ενέργειες που παραπέμπουν ευθέως σε ολοκληρωτικές πρακτικές όπως το κάψιμο βιβλίων για παιδιά, στη Χαλκίδα, τότε, τόσο η ελληνική κοινωνία όσο και η πολιτεία οφείλουν να θέσουν ένα τέλος κατά τρόπο συνοπτικό σε αυτή την παράνοια.
Μπορεί η άρνηση της πανδημίας ή του εμβολίου να γίνεται ανεκτή ως στάση αυτοπροσδιορισμού και να συνοδεύεται μόνον από τα μέτρα περιορισμού που επιβάλλει η ανάγκη προστασίας της δημόσιας υγείας, όμως η καταφυγή στη βία πρέπει να πατάσσεται άμεσα. Όχι μόνο διότι αντιβαίνει στους πλέον θεμελιώδεις νόμους της πολιτείας, αλλά και επειδή ενδεχόμενη επίδειξη ανεκτικότητας έναντι φαινομένων όπως αυτά συνιστά ευθεία ενθάρρυνση εκδήλωσης αντίστοιχων στο μέλλον. Από τους ίδιους ή τους δυνητικούς «συνοδοιπόρους» τους. Συνιστά, εντέλει, ανοχή ή και παρότρυνση στη δημιουργία παρακράτους.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, η αυστηροποίηση του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει η πολιτεία τους «ακραίους» εκ των αρνητών της πανδημίας και του εμβολίου, αποτελεί τη μόνη προσήκουσα οδό που θα μπορούσε να ακολουθήσει.
«Θέλω να είμαι ξεκάθαρος σε όλους ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να υπάρξει αυτό το παρακράτος της παράνοιας. Τέτοιου είδους παράνομες συμπεριφορές θα χτυπηθούν στη ρίζα τους. Δεν είναι επιτρεπτές από το σύνολο της κοινωνίας και στρέφονται σε βάρος εκπαιδευτικών, σε βάρος αστυνομικών οι οποίοι κάνουν σωστά τη δουλειά τους, υλοποιούν συνειδητά τα καθήκοντά τους για να φροντίσουν την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών», δήλωσε πρόσφατα αναφερόμενος στο περιστατικό του Αιγινίου Πιερίας και τους «Θεματοφύλακες του Συντάγματος», ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος.
Δύο ημέρες μετά, στη Χαλκίδα, γονείς, αρνητές της πανδημίας, έκαιγαν αντίτυπα βιβλίου του Ευγένιου Τριβιζά, το οποίο προοριζόταν για μικρά παιδιά, με στόχο να εξηγήσει ζητήματα που άπτονται της πανδημίας και τρόπους προφύλαξης από αυτήν. Οι πράξεις τους δεν παρέπεμπαν μόνο σε σκοτεινές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, όταν απολυταρχικά καθεστώτα έκαιγαν βιβλία ως πράξη ιδεολογικής επιβολής αλλά και στους γονείς και κηδεμόνες που αρνούνται σήμερα να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, καθώς αντιτίθενται στη χρήση των διαγνωστικών τεστ και των μέτρων προστασίας από τον κορωνοϊό.
Οι ποινικές κυρώσεις που θεσπίστηκαν μόλις πρόσφατα (ποινή φυλάκισης έως και δύο έτη) για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων αποτελούν και πάλι τη μόνη προσήκουσα οδό. Ουδείς δικαιούται να στερήσει ένα παιδί από τη μόρφωσή του, η οποία ούτως ή άλλως συνιστά και υποχρέωση, βάσει της κείμενης νομοθεσίας.
Ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση, λοιπόν, οφείλει να έχει η πολιτεία έναντι όσων «ακραίων» αρνητών της πανδημίας ή του εμβολίου επιλέγουν να καταφεύγουν σε πρακτικές βίας στην προσπάθειά τους να επιβάλλουν τις απόψεις τους.
Μία συντεταγμένη πολιτεία διαθέτει πλήρεις απαντήσεις έναντι φαινομένων εκδήλωσης βίας. Πολύ περισσότερο όταν αυτά σχετίζονται με πρακτικές που διακυβεύουν ευθέως τη δημόσια υγεία. Οφείλει, με άλλα λόγια, να επιδεικνύει πολιτική μηδενικής ανοχής.