Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η δημόσια αντιπαράθεση που ήρθε χθες στην επιφάνεια, μεταξύ των δύο διεκδικητών της θέσης του προέδρου του ΚΙΝΑΛ, Ν. Ανδρουλάκη και Γ. Α. Παπανδρέου, οδηγεί σε διπλή πολιτική ζημία το ΚΙΝΑΛ.
Πρώτον, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα ως προς τις πελατειακές πρακτικές που εκτυλίσσονταν το 2012, επί διακυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, με αντικείμενο τους διορισμούς «ημετέρων» και ως προς τη στάση που τήρησαν τότε οι σημερινοί διεκδικητές της προεδρίας του ΚΙΝΑΛ.
Δεύτερον, δημιουργεί μία αρνητική παρακαταθήκη εσωστρέφειας στο ΚΙΝΑΛ, ακριβώς τη στιγμή που αυτό ανακάμπτει δημοσκοπικά, προοιωνίζοντας μελλοντικές εσωκομματικές αντιπαλότητες και έριδες, που θα μπορούσαν, δυνητικά, να το οδηγήσουν εκ νέου σε συρρίκνωση.
Κυριότερα, όμως, πέραν της διπλής ζημιάς που επιφέρει στο συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα, οδηγεί σε απαξία ενώπιον της κοινής γνώμης, για ακόμη μία φορά, συνολικά τη λειτουργία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, καθώς υπενθυμίζει τον πελατοκεντρικό χαρακτήρα του και εντέλει, τα αίτια της χρεοκοπίας. Τόσο του ίδιου του πολιτικού συστήματος, με την τότε επικράτηση ακραίων πολιτικών σχηματισμών, όσο και της οικονομίας της χώρας.
Τι ακριβώς κατήγγειλε χθες ο κ. Παπανδρέου και ποια η στάση που είχε τηρήσει έναντι αυτών των πρακτικών ο ίδιος αλλά και ο κ. Ανδρουλάκης, όταν αυτά εκδηλώνονταν; Μεταξύ άλλων, αναφερόμενος σε ζητήματα διορισμών στελεχών σε κρατικά πόστα, υποστήριξε ότι επί συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου και «... με γραμματέα του ΠΑΣΟΚ τον κ. Ανδρουλάκη, πήγαμε σε μια λογική νομής της εξουσίας: 4 η ΝΔ, 2 το ΠΑΣΟΚ, 1 η ΔΗΜΑΡ. Δηλαδή ξανά το μοίρασμα της εξουσίας, αυτή η παλαιοκομματική αντίληψη».
Ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης αντέκρουσε αυτές τις καταγγελίες, ως “fake news”, υπενθυμίζοντας ότι δεν κατέλαβε τη θέση του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ παρά μόνον το 2013 και τούτο υπό τον όρο της απομάκρυνσης όσων είχαν διοριστεί στη βάση της συγκεκριμένης πελατειακής λογικής.
Αυτό, ωστόσο, που ουδείς εκ των δύο αποκάλυψε, είναι τι έπραξε όταν πληροφορήθηκε την ύπαρξη αυτής της «μοιρασιάς» μεταξύ των τριών κομμάτων. Διότι εκ των λεγομένων τους προκύπτει ότι αμφότεροι ήσαν γνώστες του συγκεκριμένου φαινομένου σε νωρίτερο χρονικό σημείο εκείνου του 2013. Άρα, είναι γιατί δεν το κατήγγειλαν ενώ αυτό ήταν σε εξέλιξη;
Πέραν αυτής της υπόθεσης, ωστόσο, παρακαταθήκη περαιτέρω εσωστρέφειας δημιουργούν στο ΚΙΝΑΛ και όσα συνεισέφερε χθες στην όλη συζήτηση περί τις εσωκομματικές εκλογές και ο ηττηθείς κατά την πρώτη Κυριακή της αναμέτρησης κ. Ανδρ. Λοβέρδος.
Πέραν της κριτικής που απηύθυνε προς τον κ. Παπανδρέου, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι «... οι δύο υποψήφιοι έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, όπως άλλωστε όλοι μας. Ο ένας από τους υποψηφίους έχει δοκιμαστεί και οι ελπίδες που γεννά το εγχείρημά του είναι συνεπώς περιορισμένες», ο κ. Λοβέρδος δήλωσε ότι προσπάθησε «τόσο ιδιωτικώς όσο και δημοσίως» να αποτραπεί η διεξαγωγή του δεύτερου γύρου των εσωκομματικών εκλογών, προφανώς υποβάλλοντας σχετικό αίτημα στον κ. Παπανδρέου.
Ως προς το «ιδιωτικώς», ουδέν μπορεί να λεχθεί, διότι επρόκειτο περί μίας… ιδιωτικής διαδικασίας μεταξύ των εμπλεκομένων. Ως προς το «δημοσίως», μόλις χθες τοποθετήθηκε σε ραδιοφωνικό σταθμό.
Όπως, όμως, κι αν έχει αυτή η υπόθεση, είναι σαφές ότι επιτείνει το κλίμα εσωστρέφειας που ήδη χαρακτηρίζει την εκλογική διαδικασία στο ΚΙΝΑΛ και, ενδεχομένως, προϊδεάζει για την «επόμενη ημέρα» του συγκεκριμένου κόμματος.
Αντίθετα, ωθεί σε… χαμόγελα τον ΣΥΡΙΖΑ, που προφανώς δεν συμμετείχε στη «μοιρασιά» του 4-2-1 ενώ σήμερα απειλείται από ενδεχόμενο «επαναπατρισμού» ψηφοφόρων του στο ΚΙΝΑΛ ή… πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ.