Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η λογική που παρέθεσε πρόσφατα ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδ. Γεωργιάδης (ΣΚΑΪ), επικαλούμενος το παράδειγμα της Γερμανίας, ότι ο αριθμός των ΜΕΘ σε μία χώρα δεν έχει σημασία, στον βαθμό που δεν μπορείς να σταματήσεις την πανδημία, δεν είναι λάθος.
«Η Γερμανία, με τις περισσότερες ΜΕΘ ανά 100 άτομα στον πλανήτη, στέλνει ασθενείς σε γειτονικές χώρες, γιατί δεν φτάνουν οι δικές της, λόγω πίεσης στο σύστημα υγείας της. Άρα, όσες ΜΕΘ και να φτιάξεις, αν δεν σταματήσεις την πανδημία, δεν φτάνουν», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Πρόκειται, όμως, για μία μισή αλήθεια. Διότι, εάν όντως μία χώρα οδηγήσει το εθνικό της σύστημα υγείας σε κορεσμό και κατάρρευση και αναγκαστεί έτσι να καταφύγει σε lockdown, φερειπείν για ένα μήνα -όπως πράττει ήδη σειρά ευρωπαϊκών χωρών, συμπεριλαμβανομένης ενδεχομένως και της Γερμανίας-, τότε το κόστος που θα επωμιστεί θα είναι κατά πολύ υψηλότερο εκείνου που θα έπρεπε να καταβάλει για την ενίσχυση των δομών δημόσιας υγείας της.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, αν και η όλη συζήτηση έχει τα χαρακτηριστικά ενός φαύλου κύκλου, δεν υφίσταται καν δίλημμα περί ενίσχυσης ή μη του ΕΣΥ ώστε να αντεπεξέλθει στις ανάγκες που του θέτει η πανδημία. Αφορά μία προφανή ανάγκη. Πρόκειται περί ανάγκης, δε, η οποία καθίσταται ακόμη πιο επιτακτική υπό το φως των δημοσιονομικών δεδομένων της χώρας και των κονδυλίων που έχει ήδη διαθέσει για τη στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων στη διάρκεια της πανδημίας.
Για την ακρίβεια, όσο κι αν η κυβέρνηση απορρίπτει το ενδεχόμενο επιβολής ενός καθολικού lockdown, την ανάγκη καταφυγής σε αυτό θα κρίνει μόνον η δυνατότητα του ΕΣΥ να ανταποκριθεί στον καθημερινό ιατρικό φόρτο που επωμίζεται.
Όπως προκύπτει, δε, από καταγγελίες της Ομοσπονδίας εργαζομένων στα Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), ήδη δεκάδες διασωληνωμένοι χάνουν τη ζωή τους εκτός ΜΕΘ, καταδεικνύοντας -εκ του αποτελέσματος- ότι αν και το ΕΣΥ ενισχύθηκε κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας, έχει ήδη οδηγηθεί στα όριά του.
Ταυτόχρονα, το βάρος που δέχεται το ΕΣΥ αποτυπώνεται και στην έκκληση περί μείωσης των τακτικών χειρουργείων κατά 80% που εμφανίζεται να ζητά η κα Μ. Γκάγκα, αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, καθιστώντας σαφές ότι ακόμη και μία «επιδημία των ανεμβολίαστων» έχει προφανείς επιπτώσεις και επί των… πλήρως εμβολιασμένων, σε περίπτωση που αυτοί χρειαστούν ιατρική επέμβαση για άλλη νόσο.
Φίλτατοι, είναι σαφές ότι η οδός αντιμετώπισης της παρούσας πανδημίας διέρχεται τόσο διαμέσου της εμβολιαστικής προσπάθειας όσο και της ικανότητας του Εθνικού Συστήματος Υγείας να αντεπεξέλθει στο βάρος που του εναποθέτει η τρέχουσα συγκυρία.
Όσο ορθή κι αν είναι η προσπάθεια που καταβάλλεται για την αύξηση του ποσοστού των πλήρως εμβολιασθέντων στην πατρίδα μας, άλλο τόσο επιτακτική είναι η ανάγκη περαιτέρω ενίσχυσης του ΕΣΥ και ειδικά των ΜΕΘ. Θα όφειλε να αφορά, δε, αυτή η προσπάθεια, δημόσιο και ιδιωτικό τομέα από κοινού. Όπως έχουμε ήδη υποστηρίξει από αυτήν τη στήλη, η κινητοποίηση εκ μέρους της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που είχε χαρακτηρίσει το πρώτο σκέλος της πανδημίας, οφείλει να επαναληφθεί, ώστε -όντως- η χώρα να διαφύγει της ανάγκης καταφυγής εκ νέου σε lockdown. Το ΕΣΥ και τα μάτια σας, φίλτατοι!