Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Ως γενική αρχή το «τουλάχιστον μιλάμε» με όσους έχουμε διαφορές, δύσκολα βρίσκει αντίλογο. Μόνο διαμέσου του διαλόγου είναι δέον να επιλύονται οι διαφορές, ιδίως όταν τούτες αφορούν κράτη. Εν προκειμένω, όμως, μάλλον κοροϊδευόμαστε.
Αύριο, Τετάρτη, επαναλαμβάνονται στην Άγκυρα οι διερευνητικές επαφές μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Για την ακρίβεια, πρόκειται για τον 63ο γύρο των διερευνητικών επαφών μεταξύ των δύο κρατών. Από τον 62ο γύρο αυτών των επαφών, ο οποίος είχε διεξαχθεί στην Αθήνα στις 16 Μαρτίου, εφέτος, δεν αποκομίσαμε πολλά, πέραν της επιβεβαίωσης ήδη γνωστών ζητημάτων.
Μόλις χθες, δε, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας κατηγόρησε την Τουρκία ότι υπονομεύει το κλίμα αυτών των επαφών, πριν καν ξεκινήσουν.
Σε δηλώσεις του, μετά από συνάντηση με τον Κύπριο ομόλογό του Νίκο Χριστοδουλίδη, ο κ. Δένδιας είπε, μεταξύ άλλων: «Είναι απαράδεκτο ότι η Τουρκία, με διαρκείς προκλήσεις και εμπρηστικές δηλώσεις, προσπαθεί να υπονομεύσει το κλίμα αυτών των επαφών, πριν καν λάβουν χώρα». Πρόσθεσε, δε, ότι «η Ελλάδα δεν απειλεί κανέναν, αλλά δεν εκφοβίζεται από παράνομες ενέργειες»… «θα προστατεύσει την κυριαρχία της, τα κυριαρχικά της δικαιώματα, όπως αυτά πηγάζουν από το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας».
Αναφερόμενος δε στην παράθεση του μεγαλύτερου αποβατικού στόλου στα μικρασιατικά παράλια, απέναντι από τα ελληνικά νησιά, ο κ. Δένδιας κάλεσε την Τουρκία «να απόσχει από τέτοιου είδους πράξεις, που αποσταθεροποιούν την περιοχή, βάζουν σε κίνδυνο τη διεθνή ναυσιπλοΐα και δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στην Τουρκία και την τουρκική κοινωνία».
Όλα αυτά, δε, στον απόηχο της πρόσφατης έμπρακτης αμφισβήτησης της ελληνικής ΑΟΖ στα νότια της Κρήτης, με την παρενόχληση του ερευνητικού σκάφους Nautical Geo από τουρκικά πολεμικά πλοία αλλά και τη συνέχιση αντίστοιχων ενεργειών κατά του ιδίου πλοίου, πλέον, στην κυπριακή ΑΟΖ, η οποία, σύμφωνα με την Τουρκία «ανήκει» στην τουρκική υφαλοκρηπίδα.
Υπό το φως, λοιπόν, τόσο της σταδιακά διογκούμενης έντασης εκ μέρους της γείτονος όσο και των αποσταθεροποιητικών κινήσεων στις οποίες αυτή προχωρά στο «πεδίο», ποιο το νόημα συμμετοχής μας στις συγκεκριμένες διερευνητικές επαφές; Ποιο είναι το μήνυμα που απευθύνουμε τόσο προς τη διεθνή κοινότητα όσο και προς τη γείτονα, απενοχοποιώντας την προκλητική της συμπεριφορά, με τη συμμετοχή μας σε αυτές τις επαφές; Ότι συρόμαστε σε αυτές; Ότι συμμετέχουμε επειδή δεν μπορούμε να πράξουμε διαφορετικά;
Είναι απαραίτητο, άραγε, να θυμηθούμε ότι οι διερευνητικές επαφές μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας επαναλήφθηκαν με τον 61ο γύρο στην Κωνσταντινούπολη, εφέτος τον Ιανουάριο, μόνον κατόπιν της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, τον Δεκέμβριο του 2020 και ενόψει της έκθεσης Μπορέλ για την Τουρκία, την άνοιξη εφέτος, από την οποία εξαρτάτο και η επιβολή κυρώσεων στη γείτονα, αναφορικά με τις προκλήσεις της στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο;
Τερματίστηκε αυτή η προκλητικότητα; Προφανώς όχι! Αντί να οδεύουμε προς ένα νέο γύρο διερευνητικών, λοιπόν, προσφέροντας έτσι περαιτέρω άλλοθι στην Τουρκία, γιατί δεν εμμένουμε στην επιβολή περαιτέρω κυρώσεων εναντίον της;
Ακόμη και υπό το φως του ρόλου που διαδραματίζει η Τουρκία στο μεταναστευτικό ζήτημα και στο Αφγανιστάν, η παραβίαση των ΑΟΖ δύο κρατών-μελών της ΕΕ εκ μέρους της δεν αρκεί για την αναβίωση του αιτήματος επιβολής κυρώσεων εναντίον της;
Εντέλει, σε ποιο βαθμό είμαστε διατεθειμένοι να ανεχθούμε την καταστρατήγηση των κατακτήσεων στις οποίες προχωρήσαμε την τελευταία διετία, με τις συμφωνίες που συνάψαμε με την Ιταλία και την Αίγυπτο για τον καθορισμό ΑΟΖ;
Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι η χώρα μας προσπαθεί να εξασφαλίσει χρόνο έως ότου διαμορφωθεί μία θετικότερη ισορροπία δυνάμεων με τη γείτονα. Στην προσπάθειά της, όμως, αυτή, υιοθετεί τακτικές εξευμενισμού, οι οποίες ιστορικά έχουν αποτύχει. Οσάκις υιοθετήθηκαν, οδήγησαν σε καταστροφικά αποτελέσματα. Άρα, γιατί τις επαναλαμβάνουμε;