Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Στην Ιρλανδία, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, επέλεξαν να χειριστούν κάπως… διαφορετικά τα πράγματα με τις επιπτώσεις της πανδημίας. Επέλεξαν, δηλαδή, αντί να επιδοτήσουν τη λειτουργία επιχειρήσεων, να επιδοτήσουν την... ανεργία, κυρίως, μέσω ενός σχήματος που φέρει την επωνυμία Covid-19 Pandemic Unemployment Payment.
Ως αποτέλεσμα, μολονότι στη διάρκεια του τελευταίου δωδεκαμήνου δόθηκαν περίπου 11,5 δισ. ευρώ μέσω αυτού του προγράμματος και άλλων ενισχυτικών δράσεων για τη στήριξη των εισοδημάτων, τον Φεβρουάριο η ανεργία διαμορφώθηκε στο επίπεδο του 24,8%, σημειώνοντας μάλιστα σχετική μείωση έναντι του προηγουμένου μηνός, οπότε βρισκόταν στο 25,1%!
Αντίθετα, κατά το ίδιο διάστημα, η Ιρλανδία εξασφάλισε την τελευταία θέση στην Ε.Ε. από πλευράς χορηγηθέντων κονδυλίων ως ποσοστού επί του ΑΕΠ, που διέθεσε για τη στήριξη επιχειρήσεων. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, διέθεσε 0,93 δισ. ευρώ ή ποσοστό 0,26% του ΑΕΠ της, για τη στήριξη των επιχειρήσεων.
Εδώ, στη χώρα μας, σύμφωνα με όσα παρέθεσε πρόσφατα ο υπουργός επί των Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας, το αθροιστικό ποσό που θα χορηγηθεί τη διετία 2020-2021 για τη στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων, φθάνει τα 38 δισ. ευρώ και μάλιστα, σε αυτό πρέπει να προστεθεί και ποσό επιπλέον 2,5 δισ. ευρώ, το οποίο πρότεινε μόλις χθες η Κομισιόν να δοθεί ως πρόσθετη στήριξη της απασχόλησης.
Πρόκειται για επέκταση του προγράμματος SURE, συνολικού ύψους 100 δισ. ευρώ, για τη στήριξη της απασχόλησης και αφορά επιπρόσθετα κονδύλια ύψους 5,2 δισ. ευρώ, τα οποία θα δοθούν με τη μορφή χαμηλότοκων δανείων προς έξι χώρες που τα ζήτησαν, μεταξύ αυτών και η δική μας. Κατά τα φαινόμενα, δε, εξασφαλίσαμε και «μερίδα του λέοντος» ύψους 2,5 δισ. ευρώ. Συνολικά, δε, το πρόγραμμα SURE αφορά 19 κράτη-μέλη της ΕΕ που έχουν χρηματοδοτηθεί με 94,3 δισ. ευρώ.
Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι αυτά τα χρήματα παρέχουν μία πολυπόθητη ανάσα. Όπως μας είπε χθες ο φίλτατος υπουργός επί των Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, «τα χρήματα του προγράμματος αποτελούν δάνειο με εξαιρετικά χαμηλό έως μηδενικό κόστος δανεισμού και καλύπτουν μέτρα στήριξης εργαζομένων και εργοδοτών, τα οποία τέθηκαν σε εφαρμογή από την αρχή της υγειονομικής κρίσης, προκειμένου να διατηρηθούν οι θέσεις απασχόλησης».
Υπό τις παρούσες περιστάσεις, δε, προφανώς αυτό είναι το μείζον. Η διατήρηση των επιχειρήσεων και των θέσεων απασχόλησης που αυτές προσφέρουν, εν ζωή. Οφείλουμε, όμως, να μην ξεχάσουμε δύο τινά.
Πρώτον, το τι μπορεί να συμβεί μετά την ολοκλήρωση των διαφόρων προγραμμάτων στήριξης προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις και δεύτερον, τον… «λογαριασμό» που κάποια στιγμή θα έρθει για όλα αυτά τα χρήματα που δανειζόμαστε, έστω με ιδιαίτερα χαμηλά έως μηδενικά επιτόκια, όπως λέγει ο φίλτατος Σταϊκούρας.
Χρέος είναι και αυτά τα λεφτά, φίλτατοι, και όσο αναγκαία κι αν είναι η ανάληψή του σήμερα, εξίσου επιβαρυντική θα είναι και η εξόφλησή του… αύριο.
Όσο, δε, για το ποιο τμήμα της επιχειρηματικής κοινότητας θα μπορέσει να παραμείνει στα πόδια του μετά την πανδημία και τα προγράμματα στήριξης και προς τα πού θα οδεύσει η ανεργία, αυτό μάλλον αφορά μία άλλη συζήτηση, η οποία άπτεται πολλών παραμέτρων, των μεταρρυθμίσεων συμπεριλαμβανομένων. Είτε στο επίπεδο του κράτους είτε των επιχειρήσεων. Είπαμε, όμως, αυτό είναι μία άλλη κουβέντα!