Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η τροπή που λαμβάνουν οι πολιτικές εξελίξεις πέριξ της υποθέσεως Λιγνάδη δεν περιποιούν τιμή στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και αντισταθμίζουν, σε σημαντικό βαθμό, τις πρωτοβουλίες που έχει λάβει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μετά τις αποκαλύψεις της Σ. Μπεκατώρου στο πλαίσιο του ελληνικού «Metoo».
Διότι, προφανώς, δεν νοείται πολιτικός να παραδέχεται δημοσίως ότι εξαπατήθηκε και μάλιστα για υπόθεση αυτής της τάξης μεγέθους, όπως έπραξε η υπουργός Πολιτισμού Λ. Μενδώνη και να μην αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη των πράξεών της, παραιτούμενη.
Συνιστά στοιχειώδη υποχρέωση.
Διότι, ευλόγως, οι χειρισμοί της δεν ήσαν μόνον επικοινωνιακά ατυχείς, όπως τους χαρακτήρισε χθες η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελία Πελώνη, αλλά έπασχαν επί της ουσίας, όπως εντίμως παραδέχθηκε, επίσης χθες, ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Άκης Σκέρτσος, αναφερόμενος στην επιλογή του κ. Λιγνάδη για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.
Διότι, σαφώς, τίθεται ένα ευρύτερο ζήτημα κυβερνητικής αξιοπιστίας, όταν η κα Μενδώνη υποστηρίζει, κατά τη συνέντευξη που παραχώρησε την προηγούμενη Παρασκευή, ότι ο κ. Λιγνάδης παραιτήθηκε αυτοβούλως και τρεις ημέρες μετά, χθες Δευτέρα, ο κ. Σκέρτσος δηλώνει, επίσης δημοσίως (ΣΚΑΪ), ότι ζητήθηκε η παραίτησή του, η δε κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελία Πελώνη υποστηρίζει πως «ο κ. Λιγνάδης υπέβαλε την παραίτησή του στις 6 Φεβρουαρίου, έγινε αμέσως δεκτή και η συνέχεια είναι γνωστή»...
Τι ακριβώς είναι γνωστό, φιλτάτη κα Πελώνη, και εντέλει γιατί, εφόσον «είναι γνωστό», δεν το γνωρίζει και ο καθόλα φίλτατος συνάδελφός σας κ. Σκέρτσος;
Υπό το πρίσμα όλων αυτών, δεν είναι αντιληπτό το πλήγμα που δέχεται η αξιοπιστία της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα μάτια των πολιτών; Δεν είναι σαφές ότι ενόσω ο κ. Μητσοτάκης εξακολουθεί να περιβάλλει με την εμπιστοσύνη του την κα Μενδώνη, όπως διαβεβαίωσε χθες η κυβερνητική εκπρόσωπος, δημιουργείται η αίσθηση μίας προσπάθειας συγκάλυψης αυτής της υπόθεσης, ακόμη κι αν αυτή έχει λάβει την οδό της Δικαιοσύνης;
Δεν είναι προφανές προς τους φιλτάτους του Μεγάρου Μαξίμου ότι η παραμονή της κας Μενδώνη στον υπουργικό θώκο και μόνον, συνιστά ατόπημα υπό τις περιστάσεις;
Εντέλει, δεν καθίσταται αντιληπτό ότι αντίστοιχες περιστάσεις σε οποιαδήποτε χώρα της Δύσης θα καθιστούσαν βεβαία την υποβολή της παραίτησης του πολιτικά υπευθύνου του πληττόμενου χώρου και ότι ενόσω τούτο δεν συμβαίνει στη δική μας χώρα, επιβεβαιώνεται η απόσταση που τη χωρίζει από τη λοιπή Δύση;
Όσο κατανοητή κι αν είναι η προσπάθεια αποφυγής πολιτικού κόστους εκ μέρους της κυβέρνησης με τη διατήρηση της κας Μενδώνη στη θέση της υπουργού Πολιτισμού, δεδομένης της κριτικής που της ασκεί η αξιωματική αντιπολίτευση και του αιτήματός της για την αποπομπή της υπουργού, το μήνυμα που εκπέμπεται έτσι προς τους πολίτες είναι το χειρότερο δυνατό.
Πρόκειται για ένα μήνυμα το οποίο αποπνέει αίσθηση συγκάλυψης και αποφυγής ανάληψης ευθύνης, το οποίο αφενός υποτιμά τη νοημοσύνη των πολιτών και αφετέρου θέτει εν αμφιβόλω την ύπαρξη ενός κράτους δικαίου στην πατρίδα μας.
Είναι προφανές ότι όλοι αξίζουμε καλύτερα, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της κυβέρνησης και βεβαίως του πρωθυπουργού, ο οποίος όντως από την πρώτη στιγμή που ήρθαν στο φως οι αποκαλύψεις της κας Σ. Μπεκατώρου βρέθηκε στο πλευρό της και ενθάρρυνε θύματα κακοποίησης να μιλήσουν δημόσια.
Προφανώς όλα αυτά είναι σαφή στο Μέγαρο Μαξίμου. Άρα;