Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η αγωγή που καταθέτουν ενώπιον δικαστηρίου της Ρώμης 500 ιταλικές οικογένειες ζητώντας αποζημίωση από την κυβέρνηση για τον θάνατο συγγενών τους από κορωνοϊό ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, όχι μόνο για την Ιταλία αλλά γενικότερα για την Ευρώπη και ενδεχομένως την υφήλιο.
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, οι συγγενείς των θυμάτων θεωρούν υπεύθυνους για τον θάνατο των συγγενών τους την προεδρία της κυβέρνησης και το ιταλικό υπουργείο Υγείας και τους καταλογίζουν ελλιπή και καθυστερημένη αντιμετώπιση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, ζητώντας αποζημίωση συνολικού ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ, ήτοι, 200 χιλιάδες ευρώ ανά οικογένεια.
Αν και οι συνήγοροι των συγγενών των θυμάτων υποστηρίζουν ότι τόσο η κεντρική κυβέρνηση όσο και η περιφέρεια της Λομβαρδίας αντιμετώπισαν χαοτικά την πρώτη φάση της πανδημίας, καθυστέρησαν αδικαιολόγητα την κήρυξη της κατάστασης έκτακτης ανάγκης ενώ δεν εισάκουσαν ούτε καν την άποψη της επιτροπής επιστημόνων που συμβουλεύει την κυβέρνηση Κόντε, αντίστοιχη ή ανάλογη επιχειρηματολογία θα μπορούσαν να αναπτύξουν οικογένειες θυμάτων του κορωνοϊού και σε άλλες χώρες της υφηλίου.
Η Ιταλία και δη η Λομβαρδία επλήγησαν ιδιαίτερα, ιδίως κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, αλλά ο αριθμός των θυμάτων υπήρξε πολύ υψηλός και σε άλλες χώρες στην Ευρώπη, όπως στη Γαλλία αλλά και πέραν του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ, στη Λατ. Αμερική και αλλού. «Ομολογημένες» ευθύνες, υπήρξαν εξάλλου και στη... χώρα μας.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, οι γείτονες Ιταλοί μπορεί να ήσαν απλώς οι πρώτοι που κινήθηκαν νομικά εναντίον της κυβέρνησής τους και η έκβαση της υπόθεσής τους να προσφέρει πολύτιμη νομολογία για αντίστοιχες υποθέσεις, τουλάχιστον, στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Αντίστοιχα, πεδίο οξείας πολιτικής αλλά και -εάν τελικώς νομοθετηθεί- νομικής αντιπαράθεσης αναμένεται να προσφέρει η πρόθεση της γαλλικής κυβέρνησης να απαγορεύσει σε μη εμβολιασμένα άτομα να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Όπως μετέδωσε χθες το Γαλλικό Πρακτορείο και το France 24, ο πρωθυπουργός Ζαν Καστέξ έλαβε τη Δευτέρα την έγκριση του υπουργικού του συμβουλίου για νομοσχέδιο, το οποίο προβλέπει, μεταξύ άλλων, ενδεχομένως, την απαγόρευση χρήσης των δημόσιων συγκοινωνιών σε όσους δεν θα εμβολιαστούν κατά του κορωνοϊού ή ακόμη και την πρόσβαση σε «ορισμένες περιοχές ή δραστηριότητες». Όλα αυτά, δε, σε μία χώρα με τις δημοκρατικές παραδόσεις που έχει η Γαλλία αλλά και που το 55% του πληθυσμού δηλώνει ότι δεν θα κάνει το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού.
Ήδη η πρόθεση της κυβέρνησης Μακρόν να νομοθετήσει προς αυτή την κατεύθυνση προκαλεί σφοδρές αντιδράσεις μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης, από την άκρα δεξιά έως την αριστερά, με το επίκεντρο της κριτικής να βρίσκεται σε κατηγορίες για διακριτική μεταχείριση, κατάλυση ελευθεριών, αυταρχισμό κ.λπ.
Όπως είναι αντιληπτό, δημιουργείται πεδίο δόξης λαμπρό όχι μόνον για πολιτική αντιπαράθεση αλλά για την αμφισβήτηση των ίδιων των θεμελίων ισονομίας και δημοκρατίας, επί των οποίων εδράζονται οι δημοκρατίες «δυτικού τύπου».
Ακόμη κι αν ο κατάλογος των πιθανών πολιτικών και δικαστικών αντιπαραθέσεων περιοριστεί σε αυτά τα δύο ζητήματα, ήτοι, αφενός, την ύπαρξη ή μη ποινικών και αστικών ευθυνών ως προς τους χειρισμούς των εθνικών κυβερνήσεων -ή ακόμη και της ευρωπαϊκής διοίκησης (Κομισιόν)- επί του ζητήματος της πανδημίας και αφετέρου, το ενδεχόμενο κατάλυσης ελευθεριών διαμέσου της έμμεσης επιβολής υποχρεωτικότητας στον εμβολιασμό, το 2021 θα είναι όντως η χρονιά των δικαστών. Πολύ περισσότερο, δε, εάν αυτός ο κατάλογος διευρυνθεί περαιτέρω…