Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Στην Ελευσίνα, η κυβέρνηση επέλεξε χθες να κάνει τον «νταή» και απείλησε με «σφράγισμα» ολόκληρων περιοχών, ακόμη και σπίτι σπίτι, εάν χρειαστεί, καθώς «κανείς δεν μπορεί να κάνει του κεφαλιού του», όπως μας είπε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.
Μόλις μία ημέρα πριν, ωστόσο, είχε επιλέξει την τακτική υποχώρηση στην αντιπαράθεσή της με την Εκκλησία της Ελλάδος, κάνοντας σειρά παραχωρήσεων στα περιοριστικά μέτρα που η ίδια είχε προαναγγείλει νωρίτερα.
Το διακύβευμα σε αμφότερες τις περιπτώσεις, όμως, ήταν ακριβώς το ίδιο. Ο έλεγχος της πανδημίας και η αποφυγή δημιουργίας εστιών μετάδοσης του κορωνοϊού. Η διαφορά στην αντιμετώπισή τους απλά θύμισε στην ελληνική κοινωνία την «ειδική βαρύτητα» που φέρουν στο εκλογικό καντάρι των κομμάτων εξουσίας, αφενός, υποβαθμισμένες περιοχές όπως η Δυτική Αττική και αφετέρου, οντότητες όπως η Εκκλησία της Ελλάδος.
Έτσι, όμως, η ελληνική κοινωνία βρέθηκε, εντός του ίδιου 24ώρου, να κοιτά κατάματα τον Ιανό της εξουσίας και να εκλαμβάνει ως δεδομένο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση τη διαφορά στην άσκηση αυτής της εξουσίας, βάσει πελατειακών σχέσεων και αριθμού εκλογικών «κουκιών».
Προφανώς δεν είναι η πρώτη φορά που εκδηλώνεται το φαινόμενο στην ελληνική πολιτική σκηνή, ούτε -είναι βέβαιον- η τελευταία. Στις πελατειακές σχέσεις μεταξύ των εκάστοτε κυβερνήσεων και των διαφόρων κοινωνικών ή οικονομικών ομάδων, εξάλλου, αποδίδεται και τμήμα της ευθύνης για τη χρεοκοπία της χώρας. Γιατί μία πανδημία να φέρει, άραγε, τη διαφορά;
Έτσι, λοιπόν, τι κι αν ο κορωνοϊός ξέφυγε από κάθε έλεγχο στη Θεσσαλονίκη αμέσως μετά τους εορτασμούς του Αγ. Δημητρίου και τις συγκεντρώσεις που τότε πραγματοποιήθηκαν ή εάν «θερίζει» σε κλειστούς τόπους συνεύρεσης, όπως οι εκκλησίες; Υπό το φως των διαβεβαιώσεων που δόθηκαν «αρμοδίως» προς τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, για την τήρηση των μέτρων, ο αριθμός των επιτρεπόμενων λειτουργιών αυξήθηκε, όπως και το πλαφόν των παριστάμενων κληρικών και λαϊκών. Κατά πόσον ακόμη και αυτά τα χαλαρά μέτρα θα τηρηθούν μέλλει να αποδειχθεί, βεβαίως.
Αντίστοιχη δεν ήταν, εξάλλου, η στάση της εξουσίας απέναντι στην ετέρα συντεταγμένη «εκκλησία» και τους πιστούς της, κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου, όταν διέγνωσε πως μία πιθανή αντιπαράθεση δεν θα της προσέφερε πολιτικό όφελος; Έκανε μήπως τον «νταή» τότε η κυβέρνηση προς όσους συγκεντρώθηκαν -κατά παράβαση του νόμου- μπροστά από την αμερικανική πρεσβεία;
Αντίστοιχα, στην υπόθεση της εορταστικής αγοραστικής δραστηριότητας, το διαβόητο πλέον click away δεν συνιστά μία κραυγαλέα παραχώρηση προς τις πιέσεις της επιχειρηματικής κοινότητας αλλά και των πολιτών για επιστροφή σε κάποιου είδους κανονικότητα, ακόμη κι αν αυτή γίνει κατά τρόπο βεβιασμένο ή εντέλει επισφαλή;
Η εκτόξευση της κίνησης, κυριολεκτικά, στους αθηναϊκούς δρόμους και το μποτιλιάρισμα που παρατηρήθηκε χθες, πρώτη ημέρα που δεν έβρεχε από την Κυριακή στην πρωτεύουσα, οπότε τέθηκε σε εφαρμογή το click away, συνάδει άραγε με τις συνθήκες lockdown που διατείνεται ότι έχει επιβάλει η κυβέρνηση;
Στη Δυτική Αττική η κυβέρνηση «τρίζει τα δόντια» αλλά για το μποτιλιάρισμα και την κίνηση εξαιτίας (προφανώς) της αγοραστικής δραστηριότητας δεν αρθρώνει κουβέντα;
Έτσι, όμως, φίλτατοι του Μεγάρου Μαξίμου, δίνετε το λάθος μήνυμα. Εάν όντως είστε αποφασισμένοι να ασκήσετε μία σκληρή και άτεγκτη στάση έναντι των παραβατών του lockdown, όπως καλούν οι περιστάσεις, τότε δεν υπάρχει χώρος για χατίρια και εκδουλεύσεις.
Αρκετά υπέφεραν οι θεσμοί αυτού του τόπου. Τουλάχιστον, επί πανδημίας, ας υπάρξει -αν μη τι άλλο- μία... επίφαση ισονομίας.