Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η ουσιαστική κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης που εμφανίζεται να προωθεί το υπουργείο Περιβάλλοντος οδηγεί τις μικρές περιουσίες σε απαξία και τους ιδιοκτήτες τους σε αναγκαστικές επενδύσεις, και μάλιστα σε καιρούς κρίσης, ώστε να τις σώσουν.
Σε μία εποχή κατά την οποία η χώρα μας βιώνει μία πρωτοφανή περίοδο μείωσης εισοδημάτων, ελέω πανδημίας, οι ρυθμίσεις που προωθεί η Πολιτεία για την εκτός σχεδίου δόμηση, με τη θέσπιση απαγορεύσεων αλλά και δαπανηρών και σύνθετων νέων διαδικασιών εξασφάλισης των απαραίτητων οικοδομικών και άλλων αδειών, θέτει τους ιδιοκτήτες μικρών περιουσιών προ ενός σαφώς εκβιαστικού διλήμματος: Κτίσε τώρα ή χάσε την περιουσία σου, μετά από λίγα χρόνια.
Βάσει των ρυθμίσεων αυτών, ουσιαστικά καταργείται η δυνατότητα κατά παρέκκλιση δόμησης σε εκτάσεις τουλάχιστον τεσσάρων στρεμμάτων μετά από μία διετία, χρονικό διάστημα που δίδεται για την έκδοση των απαραίτητων οικοδομικών αδειών. Στη συνέχεια, παρέχεται ακόμη μία τετραετία για την ολοκλήρωση της οικοδομής. Μετά αυτό το διάστημα (6 έτη), περιουσίες που δεν θα έχουν ανοικοδομηθεί είναι σαφές πως θα χάσουν την αγοραία αξία που απολαμβάνουν σήμερα, καθώς δεν θα διαθέτουν πλέον τη δυνατότητα ανέγερσης οικοδομών.
Μολονότι αυτές οι ρυθμίσεις συμπεριλαμβάνονται στο υπό κατάρτιση χωροταξικό και πολεοδομικό νομοσχέδιο, το οποίο δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί και κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή, έχουν ήδη προκαλέσει σειρά σφοδρών αντιδράσεων, με πλέον πρόσφατη αυτή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ), ήτοι του κυριότερου θεσμοθετημένου συμβούλου της ίδιας της Πολιτείας.
Αν και το ΤΕΕ τονίζει, με ανακοίνωση που εξέδωσε χθες, ότι «... με βάση το Σύνταγμα και την επιστήμη οι περιοχές εκτός σχεδίου δεν προσφέρονται, κατ’ αρχήν, για οικοδομικές αναπτύξεις», συνάμα ασκεί δριμύτατη κριτική λέγοντας ότι «… αποτελεί όνειδος για την Ελληνική Πολιτεία ότι επί 45 χρόνια, από τη Μεταπολίτευση και μετά, δεν έχει καταφέρει το κράτος να ολοκληρώσει τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό».
Παρά την απουσία χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, θεσπίζονται τώρα ρυθμίσεις οριζόντιου χαρακτήρα, οι οποίες θα ισχύουν σε ολόκληρη την Ελλάδα ανεξαρτήτως των όποιων ιδιομορφιών παρουσιάζει η κάθε ορεινή, νησιωτική ή περιαστική περιοχή και βεβαίως δίχως διάλογο και χωρίς αντικειμενικά και επαληθεύσιμα στοιχεία.
Δίχως να έχουν ολοκληρωθεί οι -αυτονόητες, όπως τις χαρακτηρίζει το ΤΕΕ- υποχρεώσεις της Πολιτείας ως προς την έκδοση Δασικών Χαρτών, Δασολογίου, χάραξη αιγιαλών, κατάρτιση αρχαιολογικού κτηματολογίου, οριοθέτηση υδατορεμάτων, αποτύπωση του οδικού δικτύου, οριοθέτηση όλων των οικισμών και εντέλει, το σπουδαιότερο, εκπόνηση των τοπικών πολεοδομικών σχεδίων, προωθείται η ουσιαστική κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, οδηγώντας έτσι χιλιάδες περιουσίες σε απαξία.
Όπως επισημαίνει το ΤΕΕ: «Με τις ρυθμίσεις που προωθούνται, απομειώνεται ή μηδενίζεται στην πράξη η περιουσία των πολιτών, μέσα από την υποτίμηση της αξίας των μικρών εκτάσεων γης και σε πολλές περιπτώσεις -λόγω των διατάξεων του συγκεκριμένου νομοσχεδίου- θα οδηγούνται οι μικροϊδιοκτήτες σε εκποίηση της γης σε εξαιρετικά μειωμένες τιμές, προς όφελος γειτνιαζόντων μεγάλων ιδιοκτησιών».
Σύμφωνα με τον θεσμικό σύμβουλο του ελληνικού κράτους, καμία συζήτηση για κατάργηση δικαιωμάτων δόμησης και αξιοποίησης των μικρών ιδιοκτησιών δεν μπορεί να σταθεί, αν προηγουμένως η Πολιτεία δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, με την ολοκλήρωση των αυτονόητων προϋποθέσεων που και το Σύνταγμα θέτει στην κρατική διοίκηση.
Με άλλα λόγια, δίχως η Πολιτεία να έχει κάνει πρώτα όσα της αναλογούν, είναι αδιανόητο να λαμβάνει μέτρα που έχουν τόσο δυσμενείς επιπτώσεις στην περιουσία των πολιτών. Είναι κατανοητό αυτό;