Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Ακόμη δεν έχουμε σηκώσει κεφάλι από τις οικονομικές επιπτώσεις του lockdown και όλα δείχνουν ότι οδεύουμε -κατά πάσα βεβαιότητα- προς ακόμη μία περίοδο καραντίνας και οικονομικής ακινησίας. Είτε την αντέχουμε είτε όχι.
Εκεί, δε, που κρίνεται η τελική μάχη για πολλούς, στις μονάδες εντατικής θεραπείας, παρά την αύξησή τους στη διάρκεια των τελευταίων μηνών και παρά τις κάθε λογής προσφορές ή δωρεές ιδιωτών ή ιδρυμάτων για τη δημιουργία νέων κλινών ΜΕΘ, τα δύο τρίτα του συνολικού αριθμού τους έχει ήδη καλυφθεί και -εάν συνεχιστεί η πορεία των πραγμάτων όπως έχει σήμερα- σύντομα αυτές δεν θα επαρκούν για νέους ασθενείς.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε μόλις την προηγούμενη Παρασκευή ο υφυπουργός Υγείας Β. Κοντοζαμάνης, στην Αττική υπάρχουν 89 κλίνες ΜΕΘ για περιπτώσεις κορωνοϊού, εκ των οποίων οι 59 είναι κατειλημμένες και οι 30 κενές ενώ σε επίπεδο Επικράτειας (239 κλίνες ΜΕΘ αποκλειστικά για Covid-19), οι 91 είναι κατειλημμένες και οι υπόλοιπες 148 είναι κενές, σε γενικό σύνολο 931 κλινών ΜΕΘ. Ούτως ή άλλως, δε, από τις 931 κλίνες, οι 603 είναι κατειλημμένες και οι 328 κενές, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία.
Με άλλα λόγια, δύο τινά συμβαίνουν. Πρώτον, το πράγμα αρχίζει να ξεφεύγει, δεύτερον, τα μέτρα που τίθενται σήμερα σε ισχύ στην Αττική, περιοχή με τη μεγαλύτερη αύξηση των κρουσμάτων, είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία να ελεγχθεί η κατάσταση. Κατά ένα τρόπο, το «τελευταίο οχυρό», πριν γίνει η Αθήνα… Μπέργκαμο.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, η ευθύνη αποφυγής αυτού του ενδεχόμενου βαρύνει τόσο την κυβέρνηση -η οποία παρά τα γρήγορα αντανακλαστικά της στον Α' γύρο της πανδημίας εμφανίστηκε διστακτική να λάβει ταχύτερα τα νέα μέτρα- όσο τους ίδιους τους πολίτες και μάλιστα ιδίως αυτούς.
Είναι αδιανόητο η χώρα να μετρά καθημερινά θύματα, συνολικά 338 από την αρχή της πανδημίας, εκ των οποίων οι 7 μόλις χθες, και να υψώνονται ακόμη φωνές διαμαρτυρίας στη χρήση μάσκας, στα σχολεία ή άλλου, ή να υπάρχουν ενστάσεις για τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Είναι πέραν του αδιανόητου, δε, αυτό που συμβαίνει στις δημόσιες συγκοινωνίες, με τους επιβάτες να διαπληκτίζονται για τη χρήση μάσκας ή για την τήρηση των μεταξύ τους αποστάσεων.
Εάν υπάρχει μία πιθανότητα η χώρα μας να αποφύγει την τύχη της Ιταλίας ή άλλων κρατών όπου η πανδημία βρέθηκε -έστω πρόσκαιρα- εκτός ελέγχου, τότε η αστυνόμευση και η επιβολή του νόμου αναφορικά με τα υγειονομικά πρωτόκολλα πρέπει να γίνει άμεσα αισθητή στα μέσα μαζικών μεταφορών και στους τόπους δημόσιων συναθροίσεων, όπως τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος ή ακόμη και οι... πλατείες.
Σπάνια η πορεία των πραγμάτων μπορεί να είναι τόσο προβλέψιμη όσο σήμερα. Από τον προηγούμενο Δεκέμβριο που εκδηλώθηκε η πανδημία στην Ουχάν της Κίνας και τον Φεβρουάριο εφέτος που έπληξε τη χώρα μας, οι προβλέψεις γίνονται ολοένα και περισσότερο ακριβείς αναφορικά με την τροπή που μπορούν να λάβουν τα πράγματα. Εάν δεν κάνουμε, δε, ό,τι μας αναλογεί, αυτή η πορεία προδιαγράφεται ιδιαίτερα δυσοίωνη.
Όχι μόνον από πλευράς οικονομικής ζημίας, που πλέον θα είναι βαρύτατη, όσο κυριότερα σε ανθρώπινες ζωές.
Εάν τα «καταφέρουμε» και η πανδημία ξεφύγει, το χάος μάς περιμένει.