Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Με τα τουριστικά έσοδα να παραμένουν σε πρωτοφανή χαμηλά επίπεδα και τον κίνδυνο αναβίωσης της πανδημίας, ιδίως από τα βόρεια σύνορά μας, να ελλοχεύει, η χώρα μας οφείλει να επιδείξει, για ακόμη μία φορά, αντανακλαστικά επιβίωσης.
Σε ό,τι αφορά στον τουρισμό, ο κύβος ερρίφθη την προηγουμένη εβδομάδα στη Σαντορίνη, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, και ενδεχόμενο βήμα υπαναχώρησης θα επέφερε ανεπανόρθωτο πλήγμα στην κυριότερη οικονομική δραστηριότητα της χώρας, η οποία αντιστοιχεί, αμέσως ή εμμέσως, στο 25,7% έως 30,9% του ΑΕΠ της.
Ο κίνδυνος αναβίωσης της πανδημίας, όμως, και δη από τα βόρεια σύνορά μας, ένθεν με την έξαρση που παρατηρείται στην Ξάνθη και τη Ροδόπη, και ένθεν με τα νέα ρεκόρ κρουσμάτων που καταγράφονται στη Β. Μακεδονία, τη Βουλγαρία και την Αλβανία, καθιστούν σαφές ότι ο καιρός επανασχεδίασης των μέτρων προστασίας της χώρας από μία ενδεχόμενη αναζωπύρωση της πανδημίας έχει ήδη φθάσει.
Αυτή η ανάγκη, δε, υπερβαίνει σημαντικά όσα συμφωνήθηκαν κατά την πρόσφατη συνάντηση του υπουργού Τουρισμού Χ. Θεοχάρη με τους προέδρους του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος, της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων και του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, για τη διαδικασία συνεργασίας των ξενοδοχείων με γιατρούς. Αφορά στην ύπαρξη ενός πραγματικού plan B για τον τουρισμό.
Τα τοπικά lockdown, που οι αρμόδιες αρχές κραδαίνουν ως φόβητρο για όσους επιχειρηματίες της εστίασης, των καταλυμάτων ή γενικότερα των τουριστικών δραστηριοτήτων εμφανίζουν παραβατική συμπεριφορά έναντι των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης, είναι σαφές, δε, ότι συνιστούν λύση του τύπου «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι».
Εάν δεν επιδειχθεί ώριμη και υπεύθυνη συμπεριφορά από όλους, η ζημία θα είναι αναπότρεπτη και πολύ δύσκολα θεραπεύσιμη, επίσης για όλους.
Πέραν αυτής καθεαυτής της ανάγκης διαρκούς ανασχεδιασμού των μέτρων, ώστε να καλύπτουν τις όποιες νέες δυσχέρειες έχει απέναντί της η τουριστική βιομηχανία, άπαντες που δραστηριοποιούνται στο πλαίσιό της, από τους κυριότερους επιχειρηματίες έως την ίδια την πολιτεία, φέρουν μερίδιο ευθύνης, ο καθείς στο δικό του μέτρο, για την τήρηση αυτών των μέτρων.
Υπό ακριβώς αυτό το πρίσμα, η επίδειξη πολιτικής μηδενικής ανοχής έναντι των όποιων παραβατών, με την επιβολή και τήρηση των δίμηνων λουκέτων και των υψηλών προστίμων, συνιστά τη μόνη προσήκουσα πολιτική. Μόνο διαμέσου αυτής της πολιτικής υπάρχει πιθανότητα επιτυχίας του εγχειρήματος, σε μία βιομηχανία η οποία είναι ταυτισμένη, κατά τα λοιπά, με τις έννοιες της χαλάρωσης και της ξεκούρασης…
Θα ήταν, δε, αν μη τι άλλο, αφελές να ανέμενε κανείς ότι ακριβώς σε μία βιομηχανία αυτού του είδους, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η διασκέδαση, θα ήταν ευχερής η τήρηση περιοριστικών μέτρων. Προφανώς δεν είναι και ευλόγως πρόκειται για όρους που έρχονται σε αντίφαση. Αυτή είναι όμως η κατάσταση των πραγμάτων σήμερα.
Εάν η χώρα μας δεν εξαρτάτο σε τέτοιο βαθμό για τα έσοδά της από τον τουρισμό και είχε φροντίσει να αναπτύξει εναλλακτικές πηγές εσόδων όπως η μεταποίηση, η «εξίσωση» θα είχε προφανώς διαφορετικές μεταβλητές. Όμως και εδώ η απάντηση είναι γνωστή και πρέπει να... κοιμηθούμε όπως στρώσαμε, ως τα «γκαρσόνια της Ευρώπης», που έλεγε κάποτε και μία άλλη ψυχή, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, τόσο συνέβαλε στην αποβιομηχάνιση της χώρας.
Έτσι, λοιπόν, άπαντες πίσω στο «σχεδιαστήριο», συνολικά. Για τα μέτρα αλλά και την ίδια την οικονομία.