Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Οποιοσδήποτε επιθυμεί να διαπιστώσει κατά πόσον το ευρωπαϊκό εγχείρημα διαθέτει ή όχι «μέλλον», δεν έχει παρά να παρακολουθήσει την έκβαση της πρότασης που παρουσίασε χθες η Κομισιόν, στον απόηχο της πανδημίας που μας έπληξε.
Δεν είναι ούτε «ψίχουλα», καθώς αθροιζόμενη με τα λοιπά ευρωπαϊκά «όπλα» (επταετή προϋπολογισμό, προγράμματα για την απασχόληση, ESM, κ.α.) ανεβάζει τους διαθέσιμους πόρους σε 2,4 τρισ. ευρώ, (παραπέμποντας άμεσα στα αντίστοιχα αμερικανικά επίπεδα), ούτε αφορά μόνον την υπέρβαση της παρούσας κρίσης αλλά, επί της ουσίας, το ίδιο το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με λίγα λόγια, είναι μία σοβαρή πρόταση, η οποία απαντά τόσο στα κρίσιμα ζητήματα με τα οποία βρέθηκε αντιμέτωπη η Ευρώπη εξαιτίας της πανδημίας, όσο και σε εκείνα που οδήγησαν στην άνοδο του ευρωσκεπτικισμού, κατά την προ πανδημίας περίοδο.
Έτσι, λοιπόν, για οποιονδήποτε επιθυμεί να δει εάν το «μαγαζί» που ακούει στο όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση έχει το όποιο «μέλλον», αρκεί να δει, πρώτον, εάν το παραπάνω πακέτο εγκριθεί από τους ηγέτες των 27 κρατών-μελών της ΕΕ (και τα εθνικά τους κοινοβούλια) και δεύτερον, το χρονικό διάστημα που θα απαιτήσει αυτή η διαδικασία.
Διότι... αργότερα, όπως εξήγησε και η φιλτάτη Γερμανίδα που προΐσταται της Κομισιόν, οι χρεοκοπίες θα έχουν ήδη επισυμβεί, η ανεργία θα έχει ήδη εκτοξευτεί και το κόστος θα είναι πολύ μεγαλύτερο για όλους τους εμπλεκόμενους.
Απευθυνόμενη, δε, προς όλα τα κράτη-μέλη και ειδικά προς τις “frugal 4”, ήτοι τις «δημοσιονομικά λιτοδίαιτες ή ολιγαρκείς» χώρες, Αυστρία, Δανία, Ολλανδία και Σουηδία, η κα Ursula von der Leyen υπενθύμισε ότι ουδεμία εξ αυτών θα απολάμβανε σήμερα το επίπεδο ευημερίας που έχει, εάν δεν υπήρχε η κοινή ευρωπαϊκή αγορά, καλώντας τες να επενδύσουν στο μέλλον της.
Το μήνυμά της προς τα κράτη-μέλη, ουσιαστικά, ήταν ένα: από την ενιαία αγορά βγάζετε κέρδη και σας συμφέρει όλους αυτή να υπάρχει. Επενδύστε σε αυτήν, ώστε να έχετε και αύριο κάπου να πουλάτε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες σας.
Ευλόγως, ήταν ένα μήνυμα που αφορούσε κυρίως τις βόρειες χώρες, οι οποίες αντιδρούν (κατόπιν «παρότρυνσης» ή μη, είναι άγνωστο και πάντως αδιάφορο) στις επιχορηγήσεις και αντιπροτείνουν τη χορήγηση δανείων, λέγοντάς τους, φανείτε διορατικοί διότι υπάρχει και ένα… αύριο.
Η δική της πρόταση, δε, αποτελεί ένα μάλλον σοφό κράμα επιχορηγήσεων προς δάνεια, με αναλογία 2 προς 1 και τίθεται στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης των Ευρωπαίων ηγετών, ώστε να λάβει την οριστική της μορφή, καθώς συνδυάζει τόσο τη γαλλο-γερμανική πρόταση που βασιζόταν μόνο σε απευθείας επιχορηγήσεις, όσο και εκείνην της Αυστρίας, εκ μέρους των «4ων», που αφορούσε μόνο στην εφάπαξ χορήγηση δανείων.
Το κράμα, δε, 2-1 σαφώς προτάσσει την παράμετρο της κοινοτικής αλληλεγγύης έναντι των δανείων, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποτελεί αποκλειστικά ένα οικονομικού χαρακτήρα μόρφωμα, αλλά έναν θεσμό που μπορεί όντως να σταθεί στο πλευρό των κρατών-μελών του, την ώρα που αυτά έχουν ανάγκη.
Το «ποιοτικό άλμα» της δημιουργίας ενός ενιαίου υπουργείου Οικονομικών, επί του παρόντος, αποκλείεται, όπως και οποιαδήποτε ρητορική περί «αμοιβαιοποίησης χρέους», η οποία είναι κόκκινο πανί για τις βόρειες χώρες.
Όμως, ας μη γελιόμαστε. Εάν όντως προχωρήσει όλο αυτό, κοινό ευρωπαϊκό δανεισμό θα αφορά και θα είναι ό,τι πλησιέστερο σε αμοιβαιοποίηση χρέους μπορεί να αντέξει σήμερα η Ευρώπη.
Έτσι, λοιπόν, τον λόγο έχουν πλέον οι ηγέτες της.