Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Με ανοικτά όλα τα πολιτικά σενάρια βρίσκει τη χώρα ο σταδιακός τερματισμός των περιοριστικών μέτρων και η αποκλιμάκωση της πανδημίας Covid-19.
Από τις εκλογές και τον ανασχηματισμό, έως τα «διαζύγια» και τις συμμαχίες, τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί παρά τις διαψεύσεις, ως θα όφειλε εξάλλου σε ένα πολιτικό σύστημα που… τηρεί τις παραδόσεις.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, υπό το φως της ανόδου που καταγράφει η δημοφιλία της, σε όλες τις τελευταίες μετρήσεις, εξακολουθεί να φλερτάρει με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, ώστε να υπερβεί ευχερώς τον σκόπελο της απλής αναλογικής ή ακόμη και των διπλών εκλογών, εξασφαλίζοντας έτσι ακόμη μία τετραετία.
Εμπόδιο, οι προφανείς επιπτώσεις που θα έχει το ενδεχόμενο μίας θερινής (ή ακόμη και φθινοπωρινής) προσφυγής στις κάλπες, στην πορεία ανάκαμψης της οικονομίας και η λαϊκή δυσφορία που θα προκληθεί από αυτό το γεγονός.
Όσο, δε, κι αν ήταν αναμενόμενη υπό τις περιστάσεις η διάψευση του ενδεχομένου πρόωρης προσφυγής στις κάλπες ή ακόμη κι εκείνη του ανασχηματισμού -και μάλιστα σε κλίμα διατυμπανιζόμενου εκνευρισμού εκ μέρους του Μαξίμου-, άλλο τόσο ήταν και το… «κόψιμο του βήχα» στους «γεφυροποιούς» του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ, χθες, από την κα Φ. Γεννηματά.
Η προαναγγελία ενός κατηγορηματικού «ναι» στη διεύρυνση του κατηγορητηρίου της υπόθεσης Novartis, ώστε να συμπεριλάβει και το λεγόμενο «παραδικαστικό κύκλωμα» στο οποίο φέρεται να εμπλέκεται ο κ. Δ. Παπαγγελόπουλος, διατυπώθηκε με τρόπο που τερματίζει τις όποιες προσπάθειες σύμπλευσης των δύο πολιτικών κομμάτων και ενδεχόμενης δημιουργίας «πόλου της κεντροαριστεράς», στις οποίες επιδόθηκαν εσχάτως στελέχη αμφοτέρων των παρατάξεων.
Μπορεί ο πολιτικός χρόνος έως το φθινόπωρο να είναι μακρύς και το ενδεχόμενο της κάλπης να κτίσει ό,τι γκρεμίζει σήμερα η φιλτάτη κα Γεννηματά, όμως η χθεσινή τοποθέτησή της, τουλάχιστον προσώρας, δεν αφήνει περιθώρια σύμπτυξης δυνάμεων μεταξύ των δύο πολιτικών κομμάτων.
Η ταυτόχρονη δημοσιοποίηση, δε, αυτής της θέσης, με άρθρο που δημοσίευσε στην εφημερίδα «Τα Νέα», ο κ. Δ. Ρέππας -του παπανδρεϊκού κλίματος- σημειώθηκε και δίκην απάντησης προς όσους τυχόν τρέφουν ακόμη προσδοκίες περί σύμπραξης ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ.
Όχι βέβαια, ότι κάτι τέτοιο θα κυλούσε ομαλά στην αντίπερα όχθη, όπου -κατά τα φαινόμενα- καταβάλλονται προσπάθειες δημιουργίας «δυναμικής μέσω προτάσεων», σχετικά με την επανεκκίνηση του τουρισμού και της οικονομίας, ως απάντηση στην παρατηρηθείσα εσωστρέφεια, μεταξύ όσων επιθυμούν και όσων αντιτίθενται στην προσπάθεια ενοποίησης της κεντροαριστεράς.
Φευ, υπό το φως των επιπτώσεων της πανδημίας, η προσοχή του κοινού βρίσκεται αλλού και θα συνεχίσει να βρίσκεται… αλλού, έως ότου υπάρξει μία βιώσιμη εναλλακτική πρόταση πολιτικής, η οποία θα κατορθώσει να του αποσπάσει εκ νέου την προσοχή.
Έως τότε, βεβαίως, η πολιτική πρωτοβουλία ανήκει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και στον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσει να διαχειριστεί τη διττή μάχη εντυπώσεων και ουσίας με την οποία στέκει αντιμέτωπη, στο τέλος της πανδημίας.
Για την ακρίβεια, η απουσία αφηγήματος αλλά και συγκεκριμένου σχεδίου για την υπέρβαση της νέας οικονομικής κρίσης με την οποία είναι αντιμέτωπη σήμερα η χώρα εμφανίζεται ως το κύριο ζητούμενο της κυβέρνησης. Διότι ακόμη κι αν υπάρχει εμπεριστατωμένο και υλοποιήσιμο σχέδιο, η απουσία επικοινωνίας του σε σειρά «κοινών» το καθιστά… ανύπαρκτο και εγείρει ενστάσεις ως προς την ακολουθητέα οικονομική πολιτική.
Αυτή, όμως, είναι μία διαφορετική... συζήτηση.