Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Υπό το βάρος των περιστάσεων -και δίχως να έχει κηρυχθεί επισήμως- η χώρα πρέπει να θεωρείται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Η συντριπτική πλειονότητα των οικονομικών δραστηριοτήτων έχει σταματήσει και αντιστοίχως το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού βρίσκεται σε -ακόμη οικειοθελή- κατ’ οίκον περιορισμό.
Υπό αυτήν τη συγκυρία, οι δύο κυριότεροι πολιτικοί εκφραστές του εκλογικού σώματος, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκαν χθες ενώπιον του κοινού είτε προαναγγέλλοντας, ο μεν, είτε ζητώντας, ο δε, σειρά μέτρων για τη στήριξη της οικονομίας, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών.
Θα μπορούσε, δε, να υποστηριχθεί βασίμως -τουλάχιστον, στο πεδίο των εντυπώσεων- ότι αυτές οι παρεμβάσεις εκ μέρους των δύο ανδρών εντάσσονται, με τη μορφή πλειοδοσίας, στον αέναο πολιτικό ανταγωνισμό που υφίσταται μεταξύ τους.
Υπό τις περιστάσεις, ο τόπος δεν έχει χρεία ανταγωνισμών αυτού του είδους, όσο θεμιτοί κι αν αυτοί είναι υπό κάθε άλλη περίσταση και βεβαίως σε συνθήκες «κανονικότητας».
Δίχως απολύτως καμία αμφιβολία, τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, τόσο για την υπέρβαση της τρέχουσας κρίσης όσο και για τη μετάβαση της οικονομίας στην «επόμενη ημέρα» σε κατάσταση που θα της επιτρέψει να επανεκκινήσει, πρέπει να είναι ισχυρά και ικανά να επιτελέσουν τον σκοπό τους.
Ωστόσο, πρέπει να μη χαθεί το μέτρο. Η κοινή λογική.
Εκείνη η λογική η οποία ορίζει, για παράδειγμα, ότι όσοι δεν υφίστανται μειώσεις εισοδήματος, όπως -έως τώρα - οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι ή οι εργαζόμενοι στους κλάδους η λειτουργία των οποίων γνωρίζει έξαρση, όπως το λιανεμπόριο τροφίμων, δεν θα πρέπει να τύχουν των ίδιων ευεργετημάτων ή ενισχύσεων που θα τύχουν όσοι όντως πλήττονται από τη σημερινή κατάσταση.
Ένας τυχόν «οριζόντιος» χαρακτήρας των μέτρων, όπως αυτός που προτείνει ο κ. Τσίπρας, δεν θα επέτρεπε διαχωρισμούς αυτού του είδους.
Αντίστοιχα, είναι σαφές ότι η διακοπή λειτουργίας ορισμένων οικονομικών δραστηριοτήτων, καίριας σημασίας στη διαμόρφωση του ΑΕΠ, για παράδειγμα, όπως αυτών που απαρτίζουν τον τουριστικό κλάδο (ξενοδοχεία, μεταφορικό έργο, σίτιση, κ.λπ.) μπορεί να επιφέρει πλήγμα σοβαρό και ενδεχομένως ανυπέρβλητο για πολλούς εκ των συμμετεχόντων του κλάδου.
Έτσι, εάν επιθυμούμε να υπάρξει μία «επόμενη ημέρα» για αυτούς τους κλάδους -και άρα για την οικονομία συνολικά-, η στήριξη που πρέπει να τους παρασχεθεί, οφείλει να είναι ευρεία και καθολική.
Υπό αυτό το πρίσμα και δεδομένης της αβεβαιότητας που εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τόσο την έκταση όσο και την ένταση που θα έχει η παρούσα κρίση η οποία πλήττει τη χώρα, οφείλουμε όλοι και κυρίως οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι να διατηρήσουμε πνεύμα νηφαλιότητας και ορθολογισμού.
Τα όποια μέτρα στήριξης υπάρξουν, οφείλουν να μην ενταχθούν σε κάποιου είδους άτυπη πλειοδοσία μεταξύ των κυριοτέρων πολιτικών παρατάξεων της χώρας και οφείλουν επίσης να αντικατοπτρίζουν μία χρυσή τομή ως προς τις ανάγκες που έχει ο τόπος.
Όταν οι πολίτες βρίσκονται, δε -εκ των πραγμάτων- σε αγωνία, είναι σαφώς αθέμιτο να καταβάλλεται προσπάθεια εκμετάλλευσής της ή τουλάχιστον να δίδεται η εντύπωση ως προς αυτό.
Αντίθετα, η εποικοδομητική συμβολή είναι όχι μόνον απαραίτητη αλλά και αναγκαία, ώστε να μπορέσει ο τόπος να οδηγηθεί ομαλά στην περίφημη «επόμενη ημέρα».