Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Στην υπόθεση του μεταναστευτικού, ό,τι κι αν κάνει κανείς ώστε να «βελτιωθεί» η παρούσα κατάσταση, είναι λίγο. Το χειρότερο, όμως, από όλα, είναι να παραμείνεις αδρανής, όπως έκανε η Ελλάδα επί χρόνια.
Αυτό που εμφανίζεται να κάνει σήμερα η κυβέρνηση, μετά από σχεδόν οκτώ μήνες αδράνειας εκ μέρους της και ετών αντίστοιχης πρακτικής από την πλευρά της προηγούμενης κυβέρνησης, είναι να βάλει κάποια τάξη στο χάος.
Κλειστές δομές υποδοχής και φιλοξενίας στη θέση των ανοικτών που υπάρχουν σήμερα, ελέγχους και μητρώο στις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στο μεταναστευτικό έναντι της... ανυπαρξίας του έως τώρα, στενότερη φύλαξη των συνόρων και επιτάχυνση των διαδικασιών χορήγησης ασύλου ή μη και άρα επαναπροώθησης εκτός επικράτειας.
Με λίγα λόγια, επιχειρεί να βάλει τάξη, εκεί που δεν υπήρχε.
Προφανώς θα υπάρξουν αντιδράσεις και δη σφοδρές εκ μέρους των κατοίκων των νησιών του Β. Αιγαίου, ιδίως έναντι του φαινομένου των τριετών επιτάξεων ακινήτων που προωθεί η κυβέρνηση για την εξασφάλιση χώρων υποδοχής των προσφύγων και μεταναστών, παρά τις όποιες αποζημιώσεις δοθούν.
Όμως, πώς μπορεί να γίνει διαφορετικά, εάν θέλουμε να αναχαιτιστεί η παραβατικότητα που συνοδεύει σήμερα το μεταναστευτικό; Πώς μπορεί να γίνει διαφορετικά, ώστε να μπει φραγμός, τόσο στην εκμετάλλευση αυτών των ανθρώπων από διάφορα κυκλώματα όσο και στα κρούσματα παραβατικότητας που εκδηλώνονται κατά των μόνιμων κατοίκων των νησιών και βαρύνουν δραματικά στην καθημερινότητά τους; Πώς -τέλος- μπορεί να γίνει διαφορετικά, εάν θέλουμε να βελτιωθούν οι -άθλιες σήμερα- συνθήκες διαβίωσης προσφύγων και μεταναστών;
Οι προβλέψεις της συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας είναι συγκεκριμένες και αφορούν στη δυνατότητα επιστροφής των προσφύγων/μεταναστών στην Τουρκία μόνο από τα νησιά και όχι από την ελληνική ενδοχώρα. Οι προσφυγικές ροές, δε, παραμένουν ο «μεγάλος άγνωστος» της εξίσωσης, εξαρτώμενες, κυρίως, από τις διαθέσεις των γειτόνων αλλά και από την έκβαση των εχθροπραξιών στη Συρία ή σε άλλες περιοχές από τις οποίες προέρχονται οι πρόσφυγες-μετανάστες.
Υπό αυτό το πρίσμα, τα νησιά του Β. Αιγαίου δέχονται ροές τις οποίες ουδείς στην Ελλάδα μπορεί να ελέγξει, καθιστώντας έτσι τη διαχείριση της κρίσης και την επίσπευση της διαδικασίας αξιολόγησης των αιτήσεων χορήγησης ασύλου το κύριο ζητούμενο για την εκτόνωση της κρίσης, από κοινού με την παροχή αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης προς τις δεκάδες χιλιάδες των μεταναστών και προσφύγων που ακόμη βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος.
Ασφαλώς μπορεί να ψέξει κανείς την παρούσα κυβέρνηση για το αιφνίδιο των επιτάξεων, αλλά και για την αυστηροποίηση του καθεστώτος φύλαξης ανθρώπων οι οποίοι ούτως ή άλλως υφίστανται μύρια δεινά. Όμως, όσα διαδραματίζονταν έως τώρα δεν ήταν δυνατόν να συνεχιστούν. Ούτε για τους πρόσφυγες και μετανάστες αλλά βεβαίως ούτε και για τους μόνιμους κατοίκους των ελληνικών νησιών της μεθορίου.
Έτσι έχει σήμερα η κατάσταση στα νησιά του Βορείου Αιγαίου και από αυτή την πραγματικότητα δεν είναι δυνατόν να διαφύγει κανείς, ούτε με την αδράνεια που χαρακτήριζε έως τώρα τη στάση της ελληνικής πολιτείας, ούτε με τις αποφάσεις των οργάνων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, ότι «δεν δεχόμαστε ούτε ένα νέο κέντρο υποδοχής» ή πως «δεν δεχόμαστε άλλους πρόσφυγες ή μετανάστες».
Εάν θέλουμε όντως να βελτιωθεί η κατάσταση, τότε πρέπει να ληφθούν μέτρα και η παρούσα κυβέρνηση εμφανίζεται διατεθειμένη να τα λάβει.
Κατά πόσον αυτά θα αποδειχθούν σωστά, μόνον η πράξη μπορεί να δείξει.