Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Παλιότερα τους λέγαμε εισοδηματίες. Άνθρωποι που αντλούν το μεγαλύτερο μέρος ή και το σύνολο των εισοδημάτων τους από μία σταθερή πηγή, η οποία δεν συνδέεται με εργασία, όπως τα ενοίκια ακινήτων.
Σήμερα, ορισμένοι εξ αυτών έχουν μετατραπεί σε ένα ιδιότυπο είδος επιχειρηματιών, ελέω βραχυχρόνιων μισθώσεων, οι οποίες απαιτούν, κατ' ελάχιστον, έναν βαθμό απασχόλησης.
Τέλος, υπάρχουν οι «απλοί» ιδιοκτήτες ακινήτων, εργαζόμενοι ή συνταξιούχοι, οι οποίοι εκμισθώνουν ένα δευτερεύον ακίνητο, το οποίο δεν χρησιμοποιούν κατά τον τρέχοντα χρόνο.
Άπαντες, ωστόσο, ιδιοκτήτες που ενοικιάζουν έστω και ένα ακίνητο, εισοδηματίες αλλά και επιχειρηματίες των βραχυχρόνιων μισθώσεων, φορολογούνται με τον ίδιο τρόπο. Είναι δίκαιο;
Πολλά από τα προβλήματα που μαστίζουν την ελληνική αγορά ακινήτων, όπως η έλλειψη που παρατηρείται σε «μικρά» διαμερίσματα, στην Αθήνα ή σε τουριστικές περιοχές, ή η κατακόρυφη άνοδος των μισθωμάτων, μπορούν -δυνητικά- να αντιμετωπιστούν, εάν υιοθετηθεί η πρόταση που κατέθεσε ενώπιον του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης η ΠΟΜΙΔΑ.
Μέσω αυτής προτείνεται η μείωση του (κλιμακωτού) συντελεστή φορολόγησης εισοδημάτων από ενοίκια κατά 10 μονάδες, εάν αυτά τα εισοδήματα αφορούν μακροχρόνιες μισθώσεις και όχι βραχυχρόνιες.
Σύμφωνα με το σκεπτικό που αναπτύσσει ο συλλογικός φορέας των ιδιοκτητών ακινήτων, εάν αποκλιμακωθούν και οι τρεις συντελεστές φορολόγησης εισοδημάτων από ενοίκια (για μισθώματα κύριας κατοικίας μέχρι 12.000 € από 15% σε 5%, για μισθώματα από 12.001 - 35.000 € από 35% σε 25% και για μισθώματα από 35.001 € και άνω, από 45% σε 35%) θα συμβούν τα εξής τινά:
Πρώτον, μεταφορά «όγκου» ακινήτων από τη βραχυχρόνια εκμίσθωση στη μακροχρόνια, δεύτερον, δημιουργία συνθηκών αποκλιμάκωσης των ενοικίων στα αστικά κέντρα και στις τουριστικές τοποθεσίες, ενώ το δημοσιονομικό αποτέλεσμα για τον προϋπολογισμό θα είναι από ουδέτερο έως και θετικό, καθώς θα αυξηθούν οι «δηλωμένοι» εκμισθωτές ακινήτων.
Εδράζεται, δε, αυτό το συμπέρασμα -πέραν του οικονομικού κινήτρου- και σε σειρά άλλων παραμέτρων, συμπεριλαμβανομένου ότι στις μακροπρόθεσμες εκμισθώσεις δεν απαιτείται μία σειρά πιστοποιήσεων και ενεργειών που είναι σήμερα απαραίτητες για όσους εμπλέκονται με τις βραχυχρόνιες μισθώσεις καθώς και στην αδυναμία έκπτωσης δαπανών που σχετίζονται με τις βραχυχρόνιες εκμισθώσεις.
Όλα αυτά, βέβαια, στη θεωρία, καθώς στην πράξη θα φανεί -εάν βεβαίως υιοθετηθεί η πρόταση της ΠΟΜΙΔΑ από την κυβέρνηση- κατά πόσον θα υπάρξει αύξηση του αριθμού των δηλωμένων ως ενοικιασμένων ακινήτων.
Πρόκειται, όμως, για μία θεωρία η οποία στη βάση της είναι απολύτως ορθή, καθώς ελαφρύνει τους ώμους μίας μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας, οι οποίοι σήκωσαν βαρύ φορολογικό φορτίο για τις ιδιοκτησίες τους, στα χρόνια της κρίσης.
Ούτως ή άλλως, η μείωση της φορολογίας ακινήτων -και βεβαίως η συνεπακόλουθη διεύρυνση της φορολογικής βάσης με την «επίσημη» εκμίσθωση ακινήτων που ήσαν αδήλωτα έως τώρα- επιδρά πολλαπλασιαστικά στη μεγέθυνση της οικονομίας καθώς απελευθερώνει ρευστότητα που μπορεί να διοχετευτεί στην κατανάλωση.
Υπό αυτό το πρίσμα, η πρόταση της ΠΟΜΙΔΑ συνάδει όχι μόνο με ορατές ανάγκες της αγοράς ακινήτων, όπως η αύξηση των μακροχρονίως εκμισθούμενων ακινήτων ή η μείωση των μισθωμάτων, αλλά και με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης, περί απάλυνσης του φορολογικού φορτίου των πολιτών.
Από κοινού, δε, με την υιοθέτηση της συγκεκριμένης πρότασης, η κυβέρνηση θα μπορούσε να προχωρήσει και στην υλοποίηση όσων εξήγγειλε αφότου ανέλαβε την εξουσία, δια στόματος του φίλτατου υπουργού Τουρισμού Χ. Θεοχάρη για τον τομέα των βραχυχρόνιων μισθώσεων, ώστε να αρθούν στρεβλώσεις που ακόμη ταλανίζουν την αγορά ακινήτων και βεβαίως τα δημόσια οικονομικά.
«Μασημένη τροφή» είναι, φίλτατοι! Ορμάτε!