Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Οι προκλήσεις της Τουρκίας, λεκτικές αλλά και έμπρακτες, έχουν προφανή στόχο να σύρουν την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με αντικείμενο το οποίο θα είναι ευρύτερο εκείνο της υφαλοκρηπίδας και των θαλάσσιων ζωνών, επί των οποίων δηλώνουμε διατεθειμένοι να συζητήσουμε.
Είτε λέγοντας ότι τα νησιά, συμπεριλαμβανομένης της Κρήτης, δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, είτε προαναγγέλλοντας γεωτρήσεις στην ελληνική ΑΟΖ νοτίως της Κρήτης, ο στόχος της γείτονος παραμένει ο ίδιος: Μία εφ' όλης της ύλης «διαπραγμάτευση», από την οποία η Ελλάδα στέκει να κερδίσει ελάχιστα και η Τουρκία, περίπου, τα πάντα.
Η συντομότερη οδός, δε, προς αυτό το τραπέζι είναι ένα λεγόμενο «θερμό επεισόδιο».
Υπό το φως αυτής της κατάστασης, γνώμονας της ελληνικής στάσης οφείλει να είναι η νηφαλιότητα. Η αποφασιστικότητα και η νηφαλιότητα, στην κυβέρνηση, στην αντιπολίτευση και σε όσους εξ ημών έχουμε τη δυνατότητα να διατυπώνουμε δημοσίως τις όποιες απόψεις μας.
Κατά το παρελθόν, ακόμη και το πρόσφατο, τα εθνικά θέματα υπήρξαν βατήρας πολιτικής ανέλιξης για πρόσωπα και κόμματα ενώ προσέφεραν αφειδώς «πρωτοσέλιδα» και υψηλές τηλεθεάσεις. Η παρούσα συγκυρία δεν προσφέρεται για αυτό τον σκοπό. Το διακύβευμα είναι κατά πολύ υψηλότερο και ο κίνδυνος εθνικών περιπετειών άμεσος.
Η αναθεωρητική διάθεση της γείτονος είναι εκπεφρασμένη και το σχέδιό της μεθοδικό και καλά επεξεργασμένο. Εμφανίζεται, δε, διατεθειμένη να προχωρήσει σε κλιμάκωση και σε έμπρακτες προκλήσεις, αμφισβητώντας ευθέως την ελληνική κυριαρχία.
Υπό αυτό το πρίσμα, ο χειρότερος σύμβουλος της Ελλάδας κατά την παρούσα συγκυρία θα ήταν οι κορώνες και οι ιαχές κάθε είδους. Όπως αντίστοιχα θα ήταν και η διάθεση κατευνασμού.
Η Τουρκία γνωρίζει πως οι διεκδικήσεις της δεν εδράζονται στο διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας αλλά στο «δίκαιο του ισχυροτέρου», το οποίο είναι το μόνο που εμφανίζεται διατεθειμένη να κατανοήσει.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο πολιτικός κόσμος της χώρας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, οφείλουν να εμφανίσουν ενιαία και αρραγή στάση, αίροντας τις οποιεσδήποτε αμφιβολίες περί του αντιθέτου, και να χαράξουν με την προσήκουσα αποφασιστικότητα την εθνική γραμμή έναντι της γείτονος.
Τα δεδομένα έχουν σαφώς αλλάξει και η χώρα μας οφείλει να τροποποιήσει αναλόγως την εξωτερική της πολιτική, όπως εμφανίζεται να πράττει εσχάτως. Το Υπουργείο Εξωτερικών έχει κατορθώσει πολλά κατά το τελευταίο διάστημα -προκαλώντας τον εκνευρισμό της Τουρκίας-, όμως το προβάδισμα της γείτονος, ως προβολή της οικονομικής και στρατιωτικής της ισχύος, είναι σαφές.
Μας δόθηκε η ευκαιρία να το διαπιστώσουμε κατά την πρόσφατη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη και το βλέπαμε καθ' όλο το προηγούμενο διάστημα στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τις σχέσεις της με τις δύο υπερδυνάμεις, ΗΠΑ και Ρωσία.
Τούτου δοθέντος, η συμμετοχή της Ελλάδας στην αποστολή επιτήρησης του εμπάργκο και της εκεχειρίας στη Λιβύη, που αναμένεται να αποφασιστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και να υλοποιηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι καίριας σημασίας. Όχι μόνον εξαιτίας της τουρκικής παρουσίας σε αυτή την αποστολή αλλά και ως προβολή του ρόλου και της ισχύος της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή.
Κατά τρόπο νηφάλιο και ομόθυμο, έχει φθάσει η ώρα να καταδείξουμε την αποφασιστικότητά μας προς άρση των όποιων αμφιβολιών τυχόν τρέφει η απέναντι πλευρά ως προς αυτό.
Είμαστε ικανοί;