Όταν ο Χαβιέ Μιλέι ανελάμβανε πρόεδρος της Αργεντινής πριν από περίπου ένα έτος ελάχιστοι πίστευαν ότι θα μπορούσε να σταθεροποιήσει την οικονομία της Αργεντινής, πόσο μάλλον να εφαρμόσει τις ριζικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες προέβαλε στην προεκλογική του εκστρατεία.
Το εγχείρημα φαινόταν ακατόρθωτο για ένα πρόεδρο που δεν είχε καν πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και ο οποίος είχε συγκρουστεί με τις παραδοσιακές πολιτικές και συνδικαλιστικές ελίτ που κυβερνούσαν τη χώρα και την οδήγησαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας με 94% δημόσιο χρέος και 25% μηνιαίο πληθωρισμό.
Σήμερα όμως, ένα χρόνο μετά, η χώρα έχει κάνει εντυπωσιακά βήματα προς την κατεύθυνση που επιθυμούν οι διεθνείς αγορές, έτσι ώστε να θεωρείται πιθανό ότι θα μπορέσει να επιστρέψει του χρόνου σε αυτές.
Συγκεκριμένα έχει βελτιωθεί σημαντικά ο δείκτης κινδύνου της χώρας (που μετράει την ικανότητά της να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος της), έχει μειωθεί σημαντικά ο πληθωρισμός, το πέσο έχει ισχυροποιηθεί έναντι του δολαρίου και έχουν αυξηθεί τα συναλλαγματικά αποθέματα της κεντρικής τράπεζας της χώρας.
Όσον αφορά τον «κίνδυνο χώρας» αυτός έχει μειωθεί κατά 30% και η κυβέρνηση προσβλέπει με αισιοδοξία ότι θα πληρώσει τα τοκοχρεολύσια του επόμενου έτους που ανέρχονται σε 17 δισ. δολάρια-κάτι που θα της επιτρέψει να επιστρέψει στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές.
Επιπλέον η οικονομία αρχίζει να μπαίνει σε τάξη καθώς για πρώτη φορά σε 16 έτη υπήρξε πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, λόγω των περικοπών στις κρατικές δαπάνες.
Παράλληλα έχουν αυξηθεί τα συναλλαγματικά αποθέματα της κεντρικής τράπεζας κάτι που οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στον νόμο περί οικονομικής αμνηστίας που επέτρεψε την επάνοδο 20 δισ. «μαύρων» δολαρίων στο σύστημα, ποσό που αντιπροσωπεύει το 65% των ακαθαρίστων αποθεμάτων της κεντρικής τράπεζας (διερωτάται κανείς αν οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν υιοθετήσει ένα ανάλογο μέτρο την περίοδο της κρίσης, αν θα χρειαζόντουσαν τα μνημόνια, τρόικες κ.λπ. …).
Στο σημαντικό μέτωπο του πληθωρισμού η κυβέρνηση κατάφερε να τον μειώσει από 25% τον μήνα που ήταν τον περασμένο Δεκέμβριο, σε 2,5% σήμερα. Πρόκειται για το χαμηλότερο σημείο εδώ και τρία χρόνια. Παράλληλα το πέσο έχει ανατιμηθεί έναντι του δολαρίου κατά 30%.
Στο γενικό κλίμα της ευφορίας που καλλιεργεί ο Μίλεϊ συμβάλλει και η άνοδος του χρηματιστηρίου. Ετσι σε ένα διάστημα 8 μηνών ο δείκτης αξιών του χρηματιστηρίου του Μπουένος Άιρες, μετρούμενος σε δολάρια, διπλασιάστηκε.
Φυσικά τα καλά νέα δεν αφορούν όλους η μάλλον δεν αφορούν όλους στον ίδιο βαθμό. Στον αντίποδα βρίσκεται η φτώχεια, η οποία έχει αυξηθεί σε σημαντικό βαθμό από τότε που ανέλαβε ο Μιλέι. Οι περικοπές των δημοσίων δαπανών είχαν ως αποτέλεσμα το 52% του πληθυσμού να βρίσκεται στη φτώχεια και το 18% στην ακραία φτώχεια. Πρόκειται για το υψηλότερο επίπεδο εδώ και 20 έτη.
Με άλλα λόγια παρατηρούμε μία διάσταση αφενός μεταξύ της δημοσιονομικής εικόνας και αφετέρου της πραγματικής οικονομικής κατάστασης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού -ιδίως των δημοσίων υπαλλήλων των συνταξιούχων και αυτών πού εργάζονται στην «άτυπη οικονομία».
Πάντως φαίνεται ότι μέσα σε ένα έτος η Αργεντινή του Μιλέι έχει πετύχει να αντιστρέψει την εικόνα για τη χώρα που επικρατούσε στις διεθνείς αγορές. Για αυτό ίσως όλες οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν ακόμα σε υψηλή θέση.
Διότι ο λαός αναγνωρίζει σε αυτό τον φανατικό «λαϊκιστή των άκρων» (για να χρησιμοποιήσω την ορολογία του κ. Μητσοτάκη) ότι σε τελική ανάλυση δεν ανήκει στην «κάστα» που οδήγησε τη χώρα στον γκρεμό και ότι γι' αυτό πρέπει να του δοθεί μια ευκαιρία.