Στο φράγμα Πείρου-Παραπείρου (ή λίμνη Αστερίου) που πριν μερικά χρόνια έλυσε το πρόβλημα της άθλιας μέχρι τότε υδροδότησης της Πάτρας, συνήθως τα καλοκαίρια, όταν η στάθμη κατέβαινε, αναδυόταν ένα εκκλησάκι.
Αν σήμερα κάποιος περάσει από την εθνική οδό (ο Θεός να την κάνει….) Πάτρας – Τρίπολης ή «111», όπως την λένε οι ντόπιοι και είναι η ονομασία της στους στρατιωτικούς χάρτες, μιας και ανοίχτηκε από τη ΜΟΜΑ την περίοδο 1946-47 για να διευκολύνει τις επιχειρήσεις του στρατού κατά των ανταρτών, δεν θα δει μόνο το εκκλησάκι, αλλά πολύ περισσότερα κτίσματα.
Δεν πρόκειται βεβαίως για κάποιο θαύμα. Μάλλον για δυστύχημα πρόκειται… Γιατί η ανομβρία έχει ρίξει πολύ τη στάθμη των νερών.
Παρόμοια, αλλά πολύ χειρότερη, είναι η εικόνα στο φράγμα του ηλειακού Πηνειού από το οποίο αρδεύεται μέγα μέρος της εύφορης πεδιάδας της Ηλείας. Εκεί δεν αποκαλύπτεται μόνο η εκκλησία του χωριού, αλλά σχεδόν ολόκληρο το χωριό που σκεπάστηκε από το φράγμα την περίοδο τα χούντας (ειρήσθω εν παρόδω ότι η επιλογή της τοποθεσίας ήταν εγκληματική, καθώς πρόκειται για τμήμα του αρχαίου βασιλείου της Ήλιδας που διοργάνωνε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και η γη «αποκάλυπτε» σπασμένα μάρμαρα και αγάλματα με ένα απλό όργωμα….Αλλά αυτό είναι μια άλλη λυπητερή ιστορία).
Η τεχνητή λίμνη δεν φαίνεται πια από μακριά, ενώ μέχρι πριν 2-3 χρόνια την έβλεπες σχεδόν δίπλα σου, οδηγώντας στον επαρχιακό δρόμο Αμαλιάδας-«111».
Στη Δυτική Πελοπόννησο λοιπόν, σε Αχαΐα και Ηλεία, σε δύο από τους πιο παραγωγικούς νομούς που δέχονταν μέχρι πρότινος τεράστιους όγκους βροχής κάθε χρόνο, έχει να βρέξει σχεδόν 9 μήνες. Μόνο την προηγούμενη εβδομάδα έπεσε μια μικρής διάρκειας ευεργετική βροχούλα, αλλά δεν άλλαξε τίποτα…
Η μακρά περίοδος της ανομβρίας έχει ήδη αρχίζει να δημιουργεί προβλήματα στην αγροτική παραγωγή, αλλά τα χειρότερα είναι μπροστά. Οι ελιές, για παράδειγμα, φαίνεται να έχουν καρπό, πολύ περισσότερο από πέρυσι. Για να αναπτυχθεί περισσότερο ο καρπός και να υπάρξει μεγαλύτερη παραγωγή από ό,τι τα δύο τελευταία χρόνια, που «έστειλαν» το λάδι στα 15-20 ευρώ το λίτρο, πρέπει να υπάρξουν συνεχείς, αλλά λογικής έντασης βροχές το επόμενο 2μηνο.
Αν η ανομβρία συνεχιστεί οι ελιές δεν θα μεστώσουν και η αποδοτικότητά τους θα είναι μικρή. Αν ο καιρός μετά από τη μακρά περίοδο ανομβρίας γίνει ακραίος με χαλάζι και πολύ ισχυρής έντασης βροχές, μεγάλο μέρος των καρπών θα πέσει από τα δέντρα και θα χαθεί. Και η ελληνική αγορά θα κατακλυστεί από τα blended λάδια των Ισπανών που πια έχουν εξαγοράσει και τις ιταλικές εταιρείες.
Αλλά και για τα κηπευτικά, αν ο καιρός συμπεριφερθεί με ακραίο τρόπο, η κατάσταση δεν διαγράφεται ρόδινη…
Και οι πληροφορίες είναι παρόμοιες για πολλά μέρη της Ελλάδας. Και στο φράγμα του Μόρνου που «ποτίζει» τα εκατομμύρια των Αθηναίων η στάθμη έχει υποχωρήσει σημαντικά. Το τι επιπτώσεις θα υπάρξουν στην αγροτική παραγωγή, στο ΑΕΠ αλλά και στις τιμές και στην τσέπη των καταναλωτών δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε. Τα λογίδρια για την κλιματική αλλαγή καλά είναι όταν συνδέονται με την τρέχουσα πραγματικότητα και συναρθρώνονται με μέτρα και πολιτικές.
Και εν τέλει δεν είναι λύση κάποια αρδευτικά ΣΔΙΤ όπως στην πληγείσα Θεσσαλία όπου οι παραχωρησιούχοι θα βάλουν κάμποσες εκατοντάδες εκατομμύρια. Από πού όμως θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους; Στους κατεστραμμένους αγρότες θα στέλνουν μηνιαίους λογαριασμούς;
Όμως υπάρχει κάτι ακόμη χειρότερο. Ουδείς φαίνεται να ανησυχεί σε επίπεδο κεντρικού κράτους. Μεγάλη ξηρασία υπήρξε και στη 10ετία του ’90. Και τότε είχαν ληφθεί έκτακτα μέτρα. Είχε απαγορευτεί το πότισμα του γκαζόν σε Δήμους και ιδιώτες, εκτός αν υπήρχε νερό από πηγάδια. Είχαν μπει περιορισμοί (λογικοί στην κατανάλωση) και πρόστιμα. Κάθε ημέρα η ΕΥΔΑΠ εξέδιδε δελτίο στο οποίο αναφερόταν για πόσες ημέρες ακόμη υπάρχει νερό για την Αθήνα. Και υπήρχε μια τεράστια ενημερωτική εκστρατεία.
Τώρα υπάρχουν μόνο ευχαριστίες στην κοπέλα «που κλείνει τη βρύση όταν πλένει τα δόντια της»….
ΥΓ.Στη Νορβηγία όπου η στάθμη των βροχοπτώσεων υποχώρησε κατά 70 χιλιοστά οι αρχές έκλεισαν τα συντριβάνια σε όλη τη χώρα....