Πριν από περίπου τρεις εβδομάδες ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπεντζαμίν Νετανιάχου στη ομιλία του στην Γενική Συνέλευση των ΗΕ παρουσίασε ένα χάρτη της «Νέας Μέσης Ανατολής» που έδειχνε το κράτος του Ισραήλ να εκτείνεται από τον ποταμό Ιορδάνη μέχρι την Μεσόγειο.
Ο χάρτης περιλάμβανε επίσης ένα «διάδρομο ειρήνης και ευημερίας» με τους γείτονες στην περιοχή συμπεριλαμβανομένης και της Σαουδικής Αραβίας. Όμως το ενδιαφέρον με τον χάρτη που συνόψιζε τα οράματα της ισραηλινής κυβέρνησης δεν ήταν τόσο τι περιείχε όσο τι δεν περιείχε: Οποιαδήποτε αναφορά σε παλαιστινιακό κράτος.
Αυτή ήταν η πεμπτουσία της πολιτικής του Νετανιάχου: Η σύναψη ειρήνης με τα αραβικά κράτη με παράλληλη παντελή αγνόηση των Παλαιστινίων. Από τότε που προεξελέγη πρωθυπουργός το 1996 μέχρι σήμερα ο Νετανιάχου προσπαθεί να αποφύγει οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους επειδή πιστεύει ότι η ειρήνη στην περιοχή μπορεί να διασφαλισθεί με διακρατικές συμφωνίες με άλλα αραβικά κράτη με κλασσικό παράδειγμα τις Συμφωνίες του Αβραάμ τις οποίες υπέγραψαν το Μπαχράιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα το Σουδάν και το Μαρόκο.
Όπως έγραφε σε άρθρο του στην Χααρέτς: «Τα περασμένα 25 χρόνια μας λένε ότι η ειρήνη με τα άλλα αραβικά κράτη θα επιτευχθεί μόνο αν επιλύσουμε τη διαμάχη μας με τους Παλαιστίνιους. Αντίθετα εγώ πιστεύω ότι ο δρόμος για την ειρήνη δεν περνάει από την Ραμάλα αλλά την αποφεύγει: Αντί για τον παλαιστινιακό σκύλο να κουνάει την ουρά του στον αραβικό κόσμο, εγώ υποστήριξα ότι η ειρήνη θα πρέπει να αρχίσει με τον αραβικό κόσμο κάτι που θα οδηγούσε σε απομόνωση του παλαιστινιακού πείσματος».
Ο ρόλος της Σαουδικής Αραβίας
Το αποκορύφωμα της πολιτικής του θα ήταν η συμφωνία με την Σαουδική Αραβία κάτι που σήμερα φαίνεται απόμακρο όνειρο. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής αποδυνάμωσης των Παλαιστινίων, η Χαμάς ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο που έπρεπε να ενισχυθεί.
Όπως δήλωσε σε μία συνάντηση της Λικούδ το 2019: «Οποιοσδήποτε θέλει να εμποδίσει την δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους πρέπει να υποστηρίξει την ενδυνάμωση της Χαμάς. Αυτό είναι μέρος της στρατηγικής μας, να απομονώσουμε τους Παλαιστίνιους της Γάζας από τους Παλαιστίνιους της Ιουδαίας και της Σαμάριας».
Όπως συνόψισε το μήνυμα με αφοπλιστική ωμότητα ο υπουργός οικονομικών Μπεζαλέλ Σμοτρίχ το 2015: «Για εμάς η Παλαιστινιακή Αρχή είναι ένα βαρίδι και η Χαμάς ένα ενεργητικό στοιχείο».
Εξ ίσου αποκαλυπτική στα σχόλια της ήταν και η υπουργός πληροφοριών Γκαλίτ Ντιστέλ Ατμπαριάν που έγραψε τον Μαιο 2019: «Αν καταρρεύσει η Χαμάς ο Μαχμούτ Αμπάς θα ελέγχει την Γάζα. Αν την ελέγχει θα υπάρξουν φωνές στην Αριστερά που θα ενθαρρύνουν τις διαπραγματεύσεις, μία πολιτική λύση και ένα παλαιστινιακό κράτος επίσης στην Ιουδαία και τη Σαμάρια. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο ο Νετανιάχου δεν εξοντώνει τον ηγέτης της Χαμάς όλα τα άλλα είναι μα…κίες»
Σήμερα μετά την εγκληματική επίθεση της Χαμάς τα όνειρα του Ισραληλινού πρωθυπουργού για μια διαδικασία ειρήνευσης που δεν θα περιλαμβάνει τους Παλαιστινίους μοιάζει να γίνεται συντρίμμια. Διότι μετά τα όσα συνέβησαν αυτές τις ημέρες -τόσο η φρικιαστική επίθεση της Χαμάς όσο και τα συλλογικά αντίποινα - φαντάζει αδιανόητο ότι θα υπάρξει για πολλά χρόνια αραβικό κράτος που θα υπογράψει οποιαδήποτε συμφωνία με το Ισραήλ.