Η ήττα της Αριστεράς σε συνδυασμό με την άνοδο της υπερ-Δεξιάς στις εκλογές της Κυριακής δεν αποτελούν ένα συγκυριακό φαινόμενο. Αντίθετα, προδικάζουν το πολιτικό μέλλον πολλών χωρών, στο οποίο μπορεί να περιλαμβάνεται και η Ελλάδα. Το αν αυτό θα συμβεί εξαρτάται από τη θεματολογία που θα επικρατήσει στη δημόσια συζήτηση τα επόμενα έτη.
Όπως έγραφα σε πρόσφατο άρθρο:
«Oσο σε μία χώρα κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση (ιδιαίτερα στα κοινωνικά δίκτυα) τα θέματα της μετανάστευσης και της εγκληματικότητας τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει η Δεξιά (ακραία και μη) να καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις. Και στον βαθμό που τα δύο αυτά θέματα θα εξακολουθούν να έχουν ηγεμονεύουσα θέση στις προσλαμβάνουσες των εκλογέων πολλών χωρών για πολλά ακόμα χρόνια, η πορεία της Δεξιάς αναμένεται να είναι συνεχώς ανοδική…
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Δεξιά έχει βρει τη λύση για τα δύο αυτά κεφαλαιώδους σημασίας προβλήματα. Απλά οι προτάσεις της εναρμονίζονται περισσότερο με τους φόβους της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος. Από την πλευρά της πάλι, η Αριστερά εμφανίζεται ιδιαίτερα αδύναμη να αντιδράσει σε αυτή την κατάσταση διότι απλούστατα οι λύσεις που προτείνει(;) για αυτά τα προβλήματα θεωρούνται ανεπαρκείς να διασκεδάσουν τους φόβους της μεσαίας τάξης.
Συνοψίζοντας, όσο σε μία χώρα κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση τα θέματα της μετανάστευσης και της εγκληματικότητας η Δεξιά «θα παίζει στο γήπεδο της». Και δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο μπορεί κανείς να αναμένει ότι τα δύο αυτά προβλήματα θα εκλείψουν στο μέλλον σε χώρες όπως και η Ελλάδα. Με ό,τι αυτό σημαίνει για την Αριστερά».
Όμως δεν είναι μόνο η Αριστερά που θα υποστεί τις επιπτώσεις αυτών των πολιτικών εξελίξεων. Ίσως το κυριότερο πλήγμα θα το υποστεί η παραδοσιακή Δεξιά. Για αυτό είναι ακατανόητες οι θριαμβολογίες πολλών στελεχών της ΝΔ με το εκλογικό αποτέλεσμα.
Όπως έχουν δείξει ανάλογες πολιτικές εξελίξεις σε άλλες χώρες του κόσμου (π.χ. Ιταλία, Γαλλία, Χιλή κ.λπ.) εκείνη που «σβήνει» πρώτη από τον πολιτικό χάρτη είναι η παραδοσιακή Δεξιά. Διότι απλούστατα ούτε η παραδοσιακή Δεξιά όπου κυβέρνησε φάνηκε ικανή να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της μετανάστευσης και της εγκληματικότητας με ιδιαίτερα ικανοποιητικό τρόπο, ή πιο σωστά με τρόπο που η πλειοψηφία των πολιτών θεωρεί ικανοποιητικό.
Επιπλέον στην περίπτωση της Ελλάδος υπάρχει και ένα άλλο στοιχείο που αναμένεται να λειτουργήσει σε βάρος της παραδοσιακής Δεξιάς στην αντιπαράθεση της με την ανερχόμενη υπερ-Δεξιά. Η απόλυτη υποταγή της πρώτης σε ξένα κέντρα αποφάσεων όπως το ΝΑΤΟ και η Κομισιόν. Η τυφλή υποστήριξη που παρέχει η κυβέρνηση της ΝΔ στον πόλεμο του ΝΑΤΟ/Ουκρανίας εναντίον της Ρωσίας έρχεται σε αντίθεση με το λαϊκό συναίσθημα και οπωσδήποτε αποτελεί μια πρόσθετη πηγή δυσαρέσκειας την οποία αναμένεται να καρπωθούν τα κόμματα της υπερ-Δεξιάς.
Το ίδιο φυσικά ισχύει και με τα «επαχθή» μνημόνια στα οποία έχει συμφωνήσει η πολιτική ελίτ της παραδοσιακής Δεξιάς. Και σε αυτό το σημείο η αντίθεση των λαϊκών στρωμάτων ενάντια σε οποιαδήποτε «ευρωπαϊκή» προσπάθεια συμπίεσης των εισοδημάτων τους, θα λειτουργήσει προς όφελος των νέων δεξιών κομμάτων.