Σε πρόσφατες δηλώσεις της στα πλαίσια των συναντήσεων του φθινοπώρου στην Ουάσιγκτον η επικεφαλής του ΔΝΤ Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα επισήμανε τη σημασία του πολέμου στην Ουκρανία για την παγκόσμια οικονομική κρίση που βιώνουμε σήμερα. «Το οικονομικό σοκ μπορεί να σταματήσει», είπε, αν τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Αν ισχύει αυτό τότε διερωτάται κανείς αν οι πρόσφατες δηλώσεις του Ελληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη βοηθούν ιδιαίτερα στον τερματισμό του πολέμου και κατά συνέπεια και στην οικονομική κρίση (πληθωρισμός) που μαστίζει τον κόσμο και την Ελλάδα. Αναφέρομαι στη δήλωση του μετά την τηλεφωνική ομιλία του με τον Β. Ζελένσκι ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να βοηθάει την Ουκρανία «για όσο χρειαστεί».
Τι ακριβώς σημαίνει, αλήθεια, «για όσο χρειαστεί»; Μέχρι να εξασθενήσει η Ρωσία ώστε να μην μπορεί να επιχειρήσει ξανά μια στρατιωτική περιπέτεια στο μέλλον; Μέχρι να αλλάξει το καθεστώς και να φύγει ο Πούτιν; Μέχρι να καταληφθεί το Ντονμπάς από τον ουκρανικό στρατό; Μέχρι να επαναπροσαρτηθεί η Κριμαία; Μέχρι να χρεοκοπήσουν ακόμα δυο-τρεις μεγάλες δυτικές τράπεζες με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα;
H κυβέρνηση οφείλει να διευκρινίσει στο λαό τι σημαίνει «για όσο χρειαστεί» και ποιος ακριβώς προσδιορίζει το περιεχόμενο αυτού του όρου. Επίσης οφείλει να τοποθετηθεί σε ειρηνευτικές πρωτοβουλίες όπως του Λούλα της Βραζιλίας, το κινεζικό σχέδιο κλπ.
Για όλα αυτά τα ερωτήματα υπάρχουν φυσικά διιστάμενες απόψεις στο ελληνικό εκλογικό σώμα. Όπως άλλωστε αρμόζει σε μία δημοκρατία. Αυτό όμως που εκπλήσσει είναι η παντελής απουσία αναφοράς σε αυτά τα κεφαλαιώδους σημασίας θέματα στα πλαίσια του προεκλογικού αγώνα. Λες και έχει υπάρξει μία κρυφή συμφωνία μεταξύ των κομμάτων να μην γίνει αναφορά σε αυτά τα θέματα και να μην υπάρξουν αντιπαραθέσεις. Λες και κάποιος κρυφός Μεγάλος Αδελφός έχει προαποφασίσει τι θα συζητηθεί ή δεν θα συζητηθεί στις ελληνικές εκλογές.
Με αποτέλεσμα να μην συζητείται ένα θέμα όπως το Ουκρανικό που μπορεί στην χειρότερη περίπτωση να οδηγήσει σε γενικευμένη πυρηνική σύρραξη και στην καλύτερη στον τερματισμό της οικονομικής κρίσης.
Το γεγονός ότι η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ δεν θέλουν συζήτηση για αυτό το θέμα είναι κατανοητό. Η μεν πρώτη γνωρίζει ότι η συμμετοχή της στον εξοπλισμό της Ουκρανίας και στην επιβολή εμπορικών κυρώσεων στην Ρωσία δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στο ελληνικό εκλογικό σώμα.Όσον αφορά το ΚΙΝΑΛ φαίνεται ότι προ καιρού έχει εκλείψει κάθε ίχνος της «αδέσμευτης» εξωτερικής πολιτικής του ιδρυτού του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου.
Oσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πάντα απορίας άξιο ότι αποφεύγει να «σηκώσει» ένα θέμα, όπως αυτό του τερματισμού της ρήξης στην Ουκρανία, που όχι μόνο δεν θα τον ζημίωνε, εκλογικά αλλά θα συμβάδιζε και πλήρως με τις γενικότερες ιδεολογικές του θέσεις.
Oποια κι αν είναι η εξήγηση η Μεγάλη Σιγή που επικρατεί για το καίριο αυτό θέμα από την πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων δεν είναι ενθαρρυντική για την δημοκρατία στη χώρα. Αντίθετα δείχνει ότι οι πολιτικές ηγεσίες προσπαθούν να αφαιρέσουν από τον λαό την δυνατότητα να εκφράσει την άποψή του για τα καίρια πολιτικά θέματα, ενώ αντίθετα τον προτρέπουν να ασχολείται αποκλειστικά με περιθωριακά αφηγήματα.