Η πρόσφατη απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να αποστείλει πρόσθετο στρατιωτικό υλικό στον Ουκρανικό στρατό γεννά πολλά ερωτηματικά όσον αφορά την σκοπιμότητα μιας τέτοιας πράξης.
Ο τελικός σκοπός της στρατιωτικής βοήθειας ήταν αρχικά να καταστήσει το κόστος της εισβολής τόσο υψηλό για τους Ρώσους ώστε να προσφύγουν στην διπλωματία για την επίλυση της κρίσης. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση παρείχε στρατιωτική βοήθεια στην πρώτη φάση.
Ομως αυτός ο στόχος έχει ριζικά αλλάξει σήμερα. Οπως φανερώνουν δεκάδες δηλώσεις αξιωματούχων της κυβέρνησης των ΗΠΑ-συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Μπάιντεν -ο στόχος σήμερα είναι η ανατροπή του Πούτιν και όπως δήλωσε ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Οστιν πρόσφατα «η αποδυνάμωση του ρωσικού στρατού».
Μάλιστα δεν είναι λίγοι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι που με διαρροές η δηλώσεις τους παραθέτουν ως τελικό στόχο της στρατιωτικής βοήθειας την στρατιωτική νίκη του Κιέβου. Οι λέξεις «διαπραγμάτευση» και «διπλωματία» απουσιάζουν ολοσχερώς από τις ανακοινώσεις και δηλώσεις των Αμερικανών αξιωματούχων.
Πρόκειται για μια σημαντική αλλαγή που προκαλεί ανησυχίες ακόμα και σε «φιλοπόλεμα» έντυπα όπως τους NYT που στις 19 Μαΐου ανέφεραν σε κύριο άρθρο τους: «Οι στόχοι και η στρατηγική των ΗΠΑ σε αυτό τον πόλεμο έχουν γίνει δυσδιάκριτοι, καθώς οι παράμετροι της αποστολής φαίνεται να έχουν αλλάξει».
Οι νέοι αυτοί στόχοι προκειμένου να επιτευχθούν προϋποθέτουν την συνέχιση των συγκρούσεων για μεγάλο διάστημα. Οπως αναφέρει ο βρετανικός Guardian η νέα στάση των ΗΠΑ συνεπάγεται ότι «ακόμα και αν οι ρωσικές δυνάμεις αποσύρονταν ή εκδιώκονταν από τα ουκρανικά εδάφη πού έχουν καταλάβει από τις 24 Φεβρουαρίου, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους θα συνέχιζαν να επιβάλλουν κυρώσεις στοχεύοντας να εμποδίσουν την Ρωσία να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της».
Επίσης η νέα αυτή στάση προϋποθέτει την μεγαλύτερη ενεργή ανάμιξη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη σύγκρουση. Πήραμε μια γεύση του τι σημαίνει αυτό πρόσφατα όταν οι αρχές των ΗΠΑ διέρρευσαν την πληροφορία ότι οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας βοηθούν τις ουκρανικές δυνάμεις να σκοτώσουν Ρώσους στρατηγούς και ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο βύθισμα της ρωσικής ναυαρχίδας.
Ακόμα και ο «καθεστωτικός» δημοσιογράφος των NYT Τόμας Φρίντμαν έχει αρχίσει να έχει έντονες ανησυχίες για το πού οδηγεί η νέα πολιτική. Ετσι σε πρόσφατο άρθρο του προειδοποιεί ότι οι αποκαλύψεις για την αμερικανική εμπλοκή δείχνουν ότι:
«Δεν είμαστε πλέον έμμεσα σε πόλεμο με την Ρωσία αλλά προσεγγίζουμε τον άμεσο πόλεμο -και κανείς δεν έχει προετοιμάσει τον αμερικανικό λαό και το Κογκρέσο για αυτό το ενδεχόμενο... Οταν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι περηφανεύονται για τον ρόλο που έπαιξαν στην δολοφονία Ρώσων στρατηγών και στο βύθισμα μιας ρωσικής ναυαρχίδας σκοτώνοντας πολλούς ναύτες αφήνουμε ένα άνοιγμα στον Πούτιν να απαντήσει με τρόπους που θα διευρύνουν επικίνδυνα την σύγκρουση».
Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς γενικά για το θέμα των στρατιωτικών εξοπλισμών της Ουκρανίας το γεγονός είναι ότι σήμερα οι εξοπλισμοί έχουν τον ακριβώς αντίθετο ρόλο από αυτόν που θεωρητικά είχαν όταν υιοθετήθηκαν.
Τότε στόχος τους ήταν να αναγκάσουν τους Ρώσους να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Σήμερα αντίθετα αποτελούν ένα όπλο που εντάσσεται σε ένα περιβάλλον διαιώνισης της ρήξης μέχρι της κατάρρευσης Πούτιν/ρωσικού στρατού.
Για αυτό είναι ουσιαστικής σημασίας να ενημερώσει η κυβέρνηση τον ελληνικό λαό αν συμμερίζεται τους νέους αυτούς στόχους πού σύμφωνα με πολλούς αναλυτές μπορεί να φέρουν τον πυρηνικό όλεθρο πλησιέστερα.