Ιούνιος του 2020. Η Ελλάδα εξέρχεται με αισιοδοξία από ένα σκληρό και μακροχρόνιο λοκντάουν, η έγκυρη λήψη και η τήρηση του οποίου -καθώς όλοι, κυβέρνηση και πολίτες, βλέπαμε τις εκατόμβες θυμάτων σε γειτονικές χώρες που χτυπήθηκαν νωρίτερα- έφερε λαμπρά αποτελέσματα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ευρωπαϊκού οργανισμού ECDC, από τις αρχές του Ιανουαρίου έως το τέλος Ιουνίου 2020, στη Μεγάλη Βρετανία έχασαν τη ζωή τους από Covid-19 περίπου 40.300 άνθρωποι. Στην Ιταλία 35.300, στην Ισπανία 29.750, σχεδόν 20.000 στη Γαλλία και 9.560 στο Βέλγιο, που είχε και τη χειρότερη επίδοση αναλογικά με τον πληθυσμό του: 830 νεκροί ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Στο ίδιο διάστημα, στην Ελλάδα είχαμε μόλις 191 νεκρούς, με αποτέλεσμα να μας προσέξει επιτέλους θετικά όλος ο κόσμος.
Δυστυχώς, αποδείχτηκε ότι αυτή η διεθνής διάκριση ήταν η φωτογραφία μιας «στιγμής» στην πορεία της πανδημίας. Η Ελλάδα, που βρέθηκε αργότερα σε μια από τις καλύτερες θέσεις της κατάταξης των 53 πιο ανεπτυγμένων χωρών που παρακολουθεί το Bloomberg (μια κατάταξη «ανθεκτικότητας» στην πανδημία, όπως τη χαρακτηρίζει το διεθνές πρακτορείο), είναι τώρα στον «πάτο» της Ευρώπης κατά τη συνολική αξιολόγηση για το τελευταίο 12μηνο.
Αλλά και τα στοιχεία που επεξεργάστηκε ο καθηγητής Τσαουσίδης από το worldometer.org μόνο για πανηγυρισμούς δεν είναι. Εκτός αν κάποιος θεωρεί ότι ανήκουμε και πρέπει να ανήκουμε στην… Ανατολή! Διότι η χώρα μας είναι πρώτη σε αριθμό νεκρών ανά εκατ. πληθυσμού για όλο το διάστημα από το Νοέμβριο του 2020 έως τώρα, ανάμεσα σε όλες τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, μαζί και τις ΗΠΑ!
Μάλλον περιττό δε να ειπωθεί ότι το τελευταίο διάστημα, έχουμε δεκάδες νεκρούς καθημερινά, κάτι που δεν προβλέπεται να σταματήσει ούτε τον Δεκέμβριο, πολύ περισσότερους, αναλογικά, από τις λοιπές χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
Επιδημική πολιτική με «δεν»… δεν γίνεται
Το χειρότερο όμως είναι ότι οι κυβερνητικοί χειρισμοί τους τελευταίους μήνες, μετά το καλοκαίρι, δεν θυμίζουν σε τίποτα τα όσα έκανε προηγουμένως.
Προφανώς όσα συμβαίνουν, οφείλονται στο υψηλό ποσοστό των ανεμβολίαστων, ιδίως σε σχέση με την πίεση στο ΕΣΥ και τους μεγάλους αριθμούς απωλειών. Στη μεγάλη προσπάθεια του εμβολιασμού αποτύχαμε ως κοινωνία, απέτυχε και η κυβέρνηση. Λαμπρό το αποτέλεσμα στις μεγάλες οργανωμένες δομές, πολύ καλή η ψηφιακή οργάνωση, αλλά ο σκοπός δεν επετεύχθη, στον βαθμό που απαιτείτο. Η πειθώ δεν ήταν επαρκής. Το κάποτε λεγόμενο «ποσοστό ανοσίας», το 70%, το πιάσαμε όχι το καλοκαίρι αλλά τώρα, ενώ η μετάλλαξη Δέλτα άλλαξε την αριθμητική καθιστώντας το απολύτως ανεπαρκές.
Φταίει το χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού; Φταίει, το ξαναλέμε. Ωστόσο, η αντι-επιδημική πολιτική ασκείται με πράξεις, όχι με… «δεν», ούτε με κατηγορίες προς τους «ανεύθυνους». Την ύπαρξη αυτών τη λαμβάνει υπόψη της μια κυβέρνηση, προκειμένου ακριβώς να ασκήσει την εκάστοτε κατάλληλη πολιτική. Η οποία δεν εξαντλείται στο «έχουμε εμβόλια» ούτε κι αν έχεις 80% ποσοστό ή και ψηλότερα. Η πανδημία απαιτούσε και απαιτεί σύνθετο πλέγμα μέτρων. Δεν το λέει ο υπογράφων, το λένε οι ειδικοί επιστήμονες και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Κι όμως, την ώρα που το ΕΣΥ βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης κι ενώ πεθαίνουν καθημερινά περίπου 90 άνθρωποι (τον μήνα Νοέμβριο, θα ξεπεράσουμε συνολικά τις 2.000 νεκρούς), αυτό που «ξέρουμε» είναι τι λέει ότι… δεν θα κάνει η κυβέρνηση.
Δεν θέλει να κάνει λοκντάουν, ούτε για τους ανεμβολίαστους, δεν θέλει να διευρύνει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, δεν θέλει να κάνει σελφ τεστ στους εμβολιασμένους, ούτε να τους περιορίσει την κινητικότητα. Δεν θέλει τα μίνι λοκντάουν στη νύχτα, δεν θέλει μικρότερο όριο κλεισίματος ούτε λιγότερα παιδιά στις σχολικές τάξεις, δεν θέλει είσοδο με rapid των ανεμβολίαστων στα σούπερ μάρκετ, ή έλεγχο στα Μέσα Μεταφοράς. Πρακτικά, ούτε και αστυνόμευση των μέτρων στους ναούς θέλει, κι ας λέει άλλα η ΚΥΑ.
Το γεγονός δε ότι προτάσεις για τη λήψη των περισσότερων από τα παραπάνω μέτρα έχουν γίνει δημοσίως από έγκυρους επιστήμονες, από μετριοπαθείς -και συμπαθούντες θα λέγαμε- πολιτικούς κι από έγκυρους συνταγματολόγους, μάλλον δεν την προβληματίζει ιδιαίτερα.
Είναι όμως οφθαλμοφανές, πρώτον, ότι η πανδημία τής ξέφυγε (φανερό από τους καλπάζοντες αριθμούς διασωληνωμένων και νεκρών, από την εξαιρετική πίεση στο ΕΣΥ), δεύτερον, ότι έκανε λάθη στις αρχές και στα μέσα Οκτωβρίου (κατάργηση των μίνι λοκντάουν στις κόκκινες περιοχές, υπόσχεση πλήρους ελευθερίας στους εμβολιασμένους, ελεύθεροι εορτασμοί Αγίου Δημητρίου κ.λπ.), κι ότι άργησε -και αργεί- να λάβει μέτρα.
Αλλιώς δεν θα ξέφευγε η πανδημία και δεν θα οδεύαμε ολοταχώς σε ένα Νοέμβρη-Δεκέμβρη που, σύμφωνα με τις προβλέψεις επιστημόνων, ίσως πάει χειρότερα από πέρυσι, με 70% των ενηλίκων εμβολιασμένο!
Το «δια ταύτα» και ο νέος κίνδυνος
Δεν γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό στα θέματα αυτά. Καλό θα είναι πάντως να λάβουν υπόψη τους ότι όσο κι αν ένα μέρος της κοινωνίας συνηθίζει σε αυτό τον «πληθωρισμό» νεκρών, μέρα τη μέρα, υπάρχει και έτερο μέρος που παρακολουθεί με δέος.
Να θυμηθούν τη λαϊκή ρήση «τα στερνά νικούν τα πρώτα» και να κατανοήσουν ότι πέρα από την ευθύνη των ανεμβολίαστων για τα όσα συμβαίνουν, υπάρχει -πάντα- ευθύνη της πολιτείας κι ότι ακόμη και τα περιθώρια «συμψηφισμού» της πολύ καλής πορείας στην αρχή, με την οικονομία και την κοινωνία κλειστή, εξαντλούνται.
Οι αριθμοί δείχνουν ότι αν δεν αλλάξει κάτι εντυπωσιακά, θα βρεθούμε σύντομα να είμαστε η δυτική χώρα που έχοντας ασήμαντο αριθμό νεκρών στη φονική Άνοιξη του 2020, κατάφερε να ξεπεράσει πολλές από εκείνες που έζησαν τότε φρικτό δράμα!
Από την περασμένη Πέμπτη και μετά, όμως, διαγράφεται ένας πολύ πιο σημαντικός κίνδυνος. Αν παρ' ελπίδα επιβεβαιωθεί ότι η νέα μετάλλαξη από την Αφρική (που ήδη έχει περάσει στην Ευρώπη) είναι πολύ πιο επικίνδυνη και σοβαρή από τη Δέλτα, αν αρχίσει να επικρατεί και στη χώρα μας, το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι να μας πετύχει με το σύστημα Υγείας γονατισμένο!
Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε κυριολεκτικά σενάριο ολέθρου!