Το αντικείμενο της πληροφορικής πρέπει να διακριθεί σε δύο κατηγορίες:
α) Καλλιέργεια ψηφιακών δεξιοτήτων (δηλαδή χρήση εφαρμογών και συνολικά των νέων ψηφιακών τεχνολογιών επικοινωνίας και πληροφορικής)
β) Βασικές Γνώσεις σε σχέση με την Επιστήμη των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών
Σήμερα η κατάσταση στο Γυμνάσιο έχει ως εξής ως προς τις ώρες και την ύλη διδασκαλίας:
Α' Γυμνασίου 2 ώρες (αυξήθηκε η διδασκαλία κατά μία ώρα φέτος)
Β' Γυμνασίου 1 ώρα
Γ' Γυμνασίου 1 ώρα
Εκκρεμεί η καθιέρωση του πιστοποιητικού πληροφορικής, που θεωρητικά έπρεπε να δίνεται με το τέλος της Γ' Γυμνασίου και μετά από εξετάσεις (που όμως προϋποθέτει επιπλέον ώρες διδασκαλίας, δηλαδή τουλάχιστον 2 ώρες σε κάθε τάξη στο Γυμνάσιο). Με αυτό θα πιστοποιούνται ψηφιακές δεξιότητες.
Σαφέστατα το πρόγραμμα σπουδών αυτή τη στιγμή γέρνει περισσότερο προς το σκέλος (α), δηλαδή στην καλλιέργεια ψηφιακών δεξιοτήτων.
Επίσης το σχολικό βιβλίο είναι παλιό (έχει γραφτεί πριν από το 2010).
Στο Λύκειο έγιναν αλλαγές προς τη σωστή κατεύθυνση:
- 2 ώρες στην Α' Λυκείου, που όμως δεν προσανατολίζουν σε ένα πιο στιβαρό μάθημα πληροφορικής (π.χ. λείπουν τα μαθηματικά που σχετίζονται με την πληροφορική)
- 2 ώρες στη Β' Λυκείου, με ένα πιο καλά προσανατολισμένο μάθημα προς την Επιστήμη των Υπολογιστών
- και στη Γ' Λυκείου υπάρχει το βασικό πρόβλημα, όπου στη Θετική Κατεύθυνση ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ. Aπό την άλλη πλευρά, διδάσκεται στην Οικονομική Κατεύθυνση, πράγμα που θεωρώ σωστό, ειδικά με τους μετασχηματισμούς που συμβαίνουν στον Οικονομικό τομέα και στις Επιχειρήσεις.
Το να μη διδάσκεται στη Θετική Κατεύθυνση έχει ως αποτέλεσμα κάποιος μαθητής που μπαίνει σε σχολές Πολυτεχνικές (π.χ. Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών), Επιστήμης Η/Υ, Πληροφορικής κ.λπ., να μην έχει διδαχθεί το μάθημα.
Υπήρχε μια πρόταση στη Θετική Κατεύθυνση οι μαθητές να μπορούν να επιλέγουν ανάμεσα στην Πληροφορική ή τη Χημεία, ανάλογα με τη σχολή που θέλουν να περάσουν, που ήταν λογική αλλά δεν υιοθετήθηκε.
Το πρακτικό αποτέλεσμα της σημερινής κατάστασης είναι οι μαθητές να μην μπορούν να παρακολουθήσουν την υπερεντατική διδασκαλία του αντικειμένου ειδικά στο Πολυτεχνείο. Δηλαδή η ύλη που υπάρχει και διδάσκεται στην Οικονομική Κατεύθυνση σε ένα έτος θεωρείται δεδομένη και καλύπτεται στο Πολυτεχνείο και στις Πανεπιστημιακές σχολές μέσα σε 3-4 εβδομάδες.
Δεν είναι τυχαίο ότι σπουδές πέντε ετών στο ΕΜΠ στην πράξη καταλήγουν να χρειάζονται 7,5 χρόνια κατά μέσο όρο, ενώ έχουν κατά κανόνα τους άριστους μαθητές της Ελλάδος σε αυτό το έντονα επιθυμητό τμήμα με την υψηλότερη βαθμολογία, χωρίς να λαμβάνονται διορθωτικά μέτρα τόσα χρόνια, ούτε από τους καθηγητές ούτε προτάσεις από τους φοιτητές. Χωρίς να είναι η πληροφορική ο μόνος λόγος αυτής της απαράδεκτης καθυστέρησης περάτωσης των σπουδών, είναι ένας σημαντικός παράγοντας.
Το πιο περίεργο πάντως είναι ότι στην κατεξοχήν Σχολή που διδάσκεται και διακονείται η πληροφορική, δηλαδή στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, δεν εξετάζεται το μάθημα πληροφορικής στις εισαγωγικές εξετάσεις, ενώ εξετάζονται στο μάθημα πληροφορικής οι υποψήφιοι οικονομικών σχολών.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι σπουδές στην Ελλάδα σε αυτή τη Σχολή να διαρκούν 3½ χρόνια περισσότερο από την υπόλοιπη Ευρώπη και 2½ χρόνια από τις ΗΠΑ. Έτσι χάνονται άσκοπα και σπαταλούνται πολύτιμα χρόνια παραγωγικής εργασίας.
Το Υπουργείο Παιδείας και το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης ας διορθώσουν έγκαιρα αυτό το λάθος, προκειμένου να συμβάλουν στον ψηφιακό μετασχηματισμό της χώρας με εγχώριους πόρους.
Σήμερα, εάν ένας μαθητής διακριθεί σε ολυμπιάδα πληροφορικής, δεν θα πάρει bonus για τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, διότι δεν θα εξετασθεί στο μάθημα πληροφορικής κατά τις εισαγωγικές εξετάσεις, ενώ θα γίνει δεκτός με ενθουσιασμό από το εξωτερικό.
*Ο Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι Πρόεδρος της NUNTIUS ΑΧΕΠΕΥ