Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συζήτηση για το κόστος/όφελος των περιοριστικών μέτρων που έλαβαν οι διάφορες κυβερνήσεις θα συνεχισθεί για πολλά χρόνια ακόμα, καθώς οι επιπτώσεις τους θα φανούν κυρίως στα χρόνια που έρχονται. Η πιο άμεση πρόβλεψη μέχρι στιγμής είναι του ΟΟΣΑ σύμφωνα με τον οποίο κάθε μήνας καραντίνας κοστίζει σε μα χώρα 2% του ΑΕΠ.
Τρεις οργανισμοί που συνδέονται με τον ΟΗΕ έκαναν προβλέψεις για τις επιπτώσεις των περιοριστικών μέτρων. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, (WHO), o Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ΙLO) και ο Διεθνής Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO).
Μια μελέτη του WHO σε συνεργασία με το Imperial College του Λονδίνου προσπάθησε να δει τι επιπτώσεις θα είχε σε ανθρώπινες ζωές η μη εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων. Σύμφωνα με την μελέτη, αν οι κυβερνήσεις των χωρών αποφάσιζαν να μην κάνουν τίποτα για να καθυστερήσουν την μετάδοση του ιού αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια 40 εκατ. ζωών παγκοσμίως.
Αντίθετα αν όλες οι κυβερνήσεις του κόσμου «μάντρωναν» τους πληθυσμούς τους οι νεκροί θα ήταν γύρω στο 1,3 εκατομμύριο. Με άλλα λόγια σύμφωνα με την ανάλυση του WHO/Imperial η εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων θα μπορούσε να σώσει 38,7 εκατομμύρια ζωές.
Οι επόμενες δύο μελέτες επικεντρώνονται στο κόστος των περιοριστικών μέτρων. Σύμφωνα με τον ILO κατά την διάρκεια της περιόδου Απρίλιο-Ιούνιο 2020 αναμένεται να χαθούν 195 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Το «μάντρωμα» οδηγεί στην εξαφάνιση τόσων θέσεων εργασίας και επιχειρήσεων, που ίσως να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην «μεγαλύτερη κρίση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο» σύμφωνα με τον διευθυντή του οργανισμού Guy Ryder.
Περνάμε τώρα στην έκθεση της FAO. Σήμερα στον κόσμο υπάρχουν 135 εκατομμύρια άνθρωποι που υποφέρουν από πείνα. Σύμφωνα με την FAQ τα περιοριστικά μέτρα που λαμβάνονται εναντίον του ιού μπορεί να οδηγήσουν στον διπλασιασμό του αριθμού των πεινασμένων. Σύμφωνα με την FAQ ένα σύνολο 256 εκατομμυρίων ανθρώπων μπορεί να οδηγηθεί στο θάνατο λόγω της διατροφικής κρίσης.
Τα μέτρα εναντίον της πανδημίας έχουν προκαλέσει σοβαρές ζημιές στις αλυσίδες παραγωγής των τροφίμων και έχουν θέσει σε κίνδυνο τα δίκτυα προμηθειών. Τα λογιστικά προβλήματα που συνδέονται με την καλλιέργεια, τη συλλογή και τη μεταφορά των τροφίμων θα έχουν καταστροφικές συνέπειες στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Είναι προφανές ότι όλες οι μελέτες των επιπτώσεων-θετικών και αρνητικών των μέτρων αφήνουν αρκετό χώρο για λάθος στις εκτιμήσεις. Οπως επίσης είναι γεγονός ότι η επιλογή ποτέ δεν υπήρξε μεταξύ «ανθρώπινης ζωής και οικονομίας» όπως το έθεταν κάποιοι πολιτικοί.
Το ερώτημα ήταν πάντοτε «πόσες ανθρώπινες ζωές θα ωφελήσουν/ζημιώσουν τα περιοριστικά μέτρα»…