Ήταν ξεχασμένο ανάμεσα σε πολλά άλλα προς ανάγνωση βιβλία, αλλά ξαφνικά με τράβηξε ο τίτλος του: «Νίκησε την (αυτο)κριτική», είναι ο τίτλος και Ολιβιέ Κλερκ ο συγγραφέας, ο οποίος στον υπότιτλο προσθέτει ότι σε 21 ημέρες μπορεί ένα άτομο μπορεί να μάθει να αγαπά τον εαυτό του και τους άλλους. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι η πρόκληση για ανάγνωση του βιβλίου είναι σημαντική και το θέμα για μένα πρωτότυπο.
Το να μάθουμε να εφαρμόζουμε τη μη κριτική σε διάστημα τριών εβδομάδων δεν είναι κάτι που αφήνει αδιάφορο τον αναγνώστη του βιβλίου. Υπό αυτή την έννοια, το βιβλίο είναι μια πνευματική και ψυχολογική ταυτοχρόνως πρόκληση. Και σε αυτή την τελευταία, φαίνεται να ανταποκρίθηκε με επιτυχία, ο χειρουργός και ψυχοθεραπευτής Τιερύ Γιάνσεν, 62 ετών, ειδικευμένος στη συντρόφευση των ασθενών.
Ιδρυτής επίσης της Σχολής Σωστής Τοποθέτησης στις Βρυξέλλες, ο ψυχοθεραπευτής ασχολείται με το σημαντικό έργο της επανασύνδεσης του μυαλού μας με το σώμα μας, μια διαδικασία που προσφέρει ευεξία και μια πρωτότυπη κατανόηση της υγείας και της ασθένειας. Προλογίζοντας έτσι το βιβλίο του Ολιβιέ Κλερκ, ο Τιερύ Γιάνσεν, μεταξύ άλλων γράφει:
«Το θέμα που χειρίζεται ο Κλερκ είναι σημαντικό και ο τρόπος του χειρισμού του αποτελεσματικός. Το να μάθουμε να εφαρμόζουμε τη μη κριτική μέσα σε διάστημα τριών εβδομάδων είναι μια εξαιρετική ιδέα.
Μπόρεσα να επαληθεύσω την αποτελεσματικότητα αυτού του προγράμματος και στη δική μου ζωή αλλά και στη ζωή των ανθρώπων που με συμβουλεύονται. Χρειάζεται χρόνος για να δαμάσουμε τον εαυτό μας και να αποκτήσουμε τα αντανακλαστικά που οδηγούν στην πραγματική αλλαγή. Χρόνος, πειθαρχία και εξάσκηση.
Μια αυστηρότητα που μερικές φορές βιώνεται σαν καταναγκασμός, μια υποχρέωση που προκαλεί αντιστάσεις. Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγετε αυτή την παγίδα είναι να καταλάβετε ότι στην πραγματικότητα η πειθαρχία και η εξάσκηση που απαιτούνται για να επέλθει μια αλλαγή είναι τα δώρα που προσφέρουμε στον εαυτό μας, τα μέσα που του δίνουμε για να αλλάξει.
Να μπορούμε δηλαδή να βλέπουμε τα πάντα και να μην κρίνουμε τίποτα. Να αναπτύξουμε αυτό που εγώ αποκαλώ «παρατήρηση» - αφορά σε κάποιον που είναι ικανός να βλέπει τα πράγματα αντικειμενικά και συγχρόνως να δείχνει συμπόνια.
Πρέπει να μπορούμε να διατηρούμε ένα είδος καλοπροαίρετης αδιαλλαξίας έτσι ώστε να ξεφεύγουμε από τις ενοχές μας και παράλληλα να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Να έχουμε την ικανότητα να διακρίνουμε, να σχετικοποιούμε, να εξετάζουμε τα πράγματα από διάφορες οπτικές γωνίες, να τοποθετούμε τις πράξεις των άλλων και τις δικές μας στο πλαίσιο στο οποίο εκδηλώνονται, να αποφεύγουμε να κάνουμε υποθέσεις για τη συμπεριφορά του άλλου, να θυμόμαστε ότι πίσω από κάθε ελάττωμα κρύβεται ένα προτέρημα, να γίνουμε επιεικείς, αλλά όχι συνένοχοι, να κατανοούμε, να συγχωρούμε, να ζητάμε συγγνώμη, να ευχαριστούμε. Να λέμε το καλό και να ευχόμαστε το καλύτερο.
Η διδασκαλία του Olivier Clerc -γιατί πρόκειται για πραγματικό δάσκαλο- είναι ρεαλιστική, ψυχολογική και πνευματική, με την έννοια ότι μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα το πνεύμα του εαυτού μας και των άλλων, την ανάσα που μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί, την αγάπη που μας συνδέει με τη ζωή.»
Πράγματι ο Τ. Γιάνσεν δεν έχει άδικο. Ως χειρουργός ο ίδιος, κατάλαβε ότι ο Ολιβιέ Κλερκ χειρίζεται το θέμα που πραγματεύεται με σαφήνεια που μοιάζει με νυστέρι. Το βιβλίο του είναι ένας πολύτιμος οδηγός που οδηγεί στην «ηθική αγάπη» όπως χαρακτηριστικά την αποκαλεί ο συγγραφέας. Μια αγάπη η οποία δεν αρκείται στο «φαίνεσθαι», αλλά δίνει διαρκώς νέες ευκαιρίες, συνεχίζοντας να αποβλέπει πάντα στο καλύτερο.
«Μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας αυτό το δώρο: να καλλιεργήσετε την αγάπη. Είναι, πιστεύω, ο καλύτερος τρόπος για να γιατρέψουμε την πληγωμένη μας καρδιά. Όπως πολύ σωστά γράφει ο Olivier Clerc, πρέπει πρώτα να θεραπεύσουμε την καρδιά μας και έπειτα να σκεφτούμε να την ανοίξουμε. Πρέπει να σταματήσουμε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε τον εαυτό μας. Ακόμα κι αν δεν πετύχετε με την πρώτη προσπάθεια, μην κατηγορήσετε τον εαυτό σας. Σύντομα θα καταλάβετε ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τα καταφέρετε την επόμενη φορά. Διότι το καλύτερο έρχεται αργότερα.», προσθέτει ο Τ. Γιάνσεν και περαιτέρω σχόλια περιττεύουν.