Πρώτα, ολίγη σύγχρονη χρηματοοικονομική ιστορία την οποία η μεγάλη πλειοψηφία στην Ελλάδα, π.χ. Αρχές, αγνοεί.
Μετά την Μεγάλη Ύφεση του 2008, τα σοβαρά Δυτικά κράτη ανάγκασαν τις τράπεζες τους να μην αναλαμβάνουν κάποια ρίσκα ώστε να μην θέσουν σε κίνδυνο τις καταθέσεις τους. Οι νέοι κανονισμοί έκαναν τα πιστωτικά ιδρύματα πιο ασφαλή αλλά και πιο δυσκίνητα στη παροχή χρηματοδότησης σε κάποιους κλάδους της οικονομίας κ.τ.λ.
Η αγορά έσπευσε να καλύψει το κενό που δημιουργήθηκε και φτιάχτηκαν διάφορα εναλλακτικά Funds, π.χ. Apollo με λεφτά από θεσμικούς επενδυτές, π.χ. συνταξιοδοτικά ταμεία, ασφαλιστικές εταιρείες και άλλους, οι οποίοι καταλαβαίνουν τους κινδύνους. Αυτά τα Funds έγιναν πιο γρήγορα και ευλύγιστα στο δανεισμό με την ενθάρρυνση της νομοθεσίας.
Σήμερα, διεθνώς, το 50% των πιστώσεων προς τον ιδιωτικό τομέα προέρχεται από τα Credit Funds και το υπόλοιπο από τις τράπεζες και τις κεφαλαιαγορές. Η Ελλάδα αποτελεί κι εδώ εξαίρεση, καθώς πρακτικά μόνο οι τράπεζες και οι εταιρείες factoring προσφέρουν δάνεια.
Ο βασικός λόγος είναι ότι κάποιοι φρόντισαν να μην συμπεριλάβουν στον ελληνικό νόμο κάποιες παραγράφους της σχετικής ευρωπαϊκής ντρεκτίβας την περίοδο 2011-2013 που αφορούν τα Loan ή Credit Funds. Αντίθετα, συμπεριέλαβαν τα υπόλοιπα για private equity και real estate funds τονίζουν οι επαΐοντες.
Στην Ελλάδα δεν τα γνωρίζουμε και οι έξω δεν ενδιαφέρονται τόσο να μπουν λόγω του μικρού μεγέθους της. Ποιος χάνει που η Ελλάδα μαζί με την Κροατία (νομίζουμε) έχουν αυτή την θλιβερή πρωτιά στην ευρωζώνη και διεθνώς σε αντίθεση π.χ. με την Κύπρο που υπάρχει ολόκληρο οικοσύστημα;
Προσπαθούν τα τελευταία χρόνια να δημιουργήσουν κάτι το αντίστοιχο για μικροπιστώσεις και τις ενέταξαν κάτω από την εποπτεία της Τράπεζας της Ελλάδας για να έχουν προφανώς το κεφάλι τους ήσυχο. Δεν συμβαίνει το ίδιο με άλλες χώρες.
Πρόσφατα, ο αναπληρωτής υπουργός (ΥΠΟΙΚ) κ. Παπαθανάσης έκανε σχετικές ανακοινώσεις για ένα νέο Ταμείο Μικροπιστώσεων με προίκα 80 εκατ. ευρώ από κοινοτικά λεφτά. Με την στήριξη του νέου Ταμείου εκτιμάται ότι θα ενισχυθούν κάπου 3300 μικρές επιχειρήσεις με έως 10 άτομα προσωπικό που θα λάβουν μικροπιστώσεις απο 3 έως 25 χιλ. ευρώ έκαστη χωρίς εμπράγματες εξασφαλίσεις για διάστημα 12 έως 96 μηνών.
Το ποσό των 80 εκ. ευρώ είναι πολύ μικρό για χρηματοδότηση εκτός τραπεζών και προφανώς είναι περισσότερο για τις εντυπώσεις.
«Αυτό το προϊόν, δηλ. ο δανεισμός χωρίς εμπράγματες ασφάλειες είναι υψηλού ρίσκου και γι’ αυτό τα επιτόκια είναι υψηλοί διψήφιοι αριθμοί στο εξωτερικό. Εδώ, προσπαθούν να παντρέψουν τα χαμηλότοκα δάνεια χωρίς εμπράγματες ασφάλειες. Προφανώς, κάποιοι θα βρεθούν με τον μουτζούρη γιατί θα υπάρξουν ζημιές,» τονίζει άνθρωπος της αγοράς με εμπειρία στο χώρο.
Ο ίδιος επισημαίνει ότι θα έπρεπε να δοθούν στη δημοσιότητα στατιστικά στοιχεία, π.χ. για τις μέσες ζημιές που εμφανίζουν τα δυο τουλάχιστον ιδρύματα μικροπιστώσεων που ήδη λειτουργούν.
Με μια προμήθεια της τάξης του 1% επι του υπολοίπου του δανείου θα πρέπει να έχεις μεγάλους όγκους χρηματοδότησης για να έχεις έσοδα και να πληρώνεις για υποδομές π.χ. παρακολούθηση, collection.
«Αν δεν έχεις μεγάλους όγκους θα μπεις μέσα και κάποιοι θα πληρώσουν αργότερα. Δυστυχώς, στην Ελλάδα, οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτή την μπίζνα είτε δεν την ξέρουν, είτε αδιαφορούν. Είναι θνησιγενής και θα φανεί αργά ή γρήγορα,» συμπλήρωσε ο ειδικός.
Είναι προφανές ότι υπάρχει έλλειμμα στη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας απο τον μη τραπεζικό τομέα. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει αν οι Αρχές δεν ασχοληθούν σοβαρά με τις κανονιστικές, φορολογικές πτυχές του και φυσικά συμπεριλάβουν στον νόμο τις παραγράφους της ευρωπαϊκής ντιρεκτίβας (ΑΙF Met) που άφησαν απέξω την περίοδο 2011-2013.