Η ιστορία που ακολουθεί είναι πραγματική.
Ερχόμενος στην Ελλάδα μετά από μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά από την Αγγλία στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο νεαρός γεμάτος όνειρα και ελπίδες έπιασε δουλειά σε μια μεγάλη εφημερίδα.
Ενθουσιώδης, όπως ήταν, έλεγε στους ηλικιωμένους συναδέλφους του ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να πάει μπροστά και να γίνει μια πλούσια χώρα. Οι τελευταίοι τον άκουγαν αλλά διαφωνούσαν. «Η Ελλάδα δεν αλλάζει,» θυμάται ότι του έλεγαν. «Όταν έλθεις στη δική μας ηλικία θα μας θυμηθείς. Διάβασε τον Σουρή και θα καταλάβεις,» πρόσθεταν.
Ο συγκεκριμένος φίλος δεν χρειάσθηκε να περιμένει πολύ για να καταλάβει τι γινόταν. Εκείνη την εποχή περίπου, ο όμιλος της αλυσίδας ξενοδοχείων Sheraton, είχε επικεφαλής έναn Eλληνοαμερικανό ονόματι Καπιόλα ή κάπως έτσι. Ο τελευταίος, από τον οποίο ο τότε νεαρός πήρε συνέντευξη, του είχε πει ότι ήθελε να χτισθεί ένα ξενοδοχείο Sheraton στην Αθήνα. «Εδώ χτίζουμε ξενοδοχείο στην Τουρκία, δεν θα χτίσω ξενοδοχείο στη χώρα των προγόνων μου;» του είχε αναφέρει.
Με έκπληξη ο νεαρός ρεπόρτερ πληροφορήθηκε ότι η κυβέρνηση δεν έδινε άδεια για να χτισθεί το Sheraton κάπου στο Φάληρο. Πήρε λοιπόν την πρωτοβουλία και πήγε και είδε τον τότε γεν. γραμματέα του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, τον αείμνηστο Θόδωρο Καρατζά (μετέπειτα διοικητή της Εθνικής) τον οποίο γνώριζε. Γιατί δεν δίνετε άδεια να φτιαχτεί το Sheraton; τον ρώτησε.
«Να πας να ρωτήσεις τους….(τρείς μεγαλοξενοδόχους των Αθηνών της εποχής) γιατί δεν θέλουν να γίνει το Sheraton,» θυμάται ο ίδιος ότι του είπε.
Επειδή γνώριζε προσωπικά τον ένα από τους μεγαλοξενοδόχους πήγε και τον συνάντησε. «Γιατί Μ. (πρώτο όνομα χαϊδευτικό) αντιδράτε στην κατασκευή του Sheraton;» τον ρώτησε. «Τρελός είσαι; Η Αθήνα έχει 4000 κλίνες και μόνο οι 2000 είναι κατειλημμένες,» ήταν η απάντηση.
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι του είπε ότι «εσείς έχετε ευθύνη για τις πληρότητες. Το Sheraton θα φέρει πολλούς νέους πελάτες.» Όπως είναι γνωστό η επένδυση για το ξενοδοχείο Sheraton δεν προχώρησε.
«Εκεί κατάλαβα για πρώτη φορά ότι σε σημαντικούς κλάδους στην Ελλάδα κάνουν κουμάντο λίγοι ισχυροί, χρησιμοποιώντας τρίτους για να προασπίσουν το δικό τους συμφέρον,» μας ανέφερε χθες, λίγες μέρες πριν συνταξιοδοτηθεί.
Τώρα λοιπόν που ήλθε στην ηλικία εκείνων οι οποίοι του έλεγαν ότι η Ελλάδα δεν αλλάζει και τον προέτρεπαν να διαβάσει Γιώργο Σουρή ομολογεί ότι είχαν δίκιο.
Αλλαγές σε νόμους, τεχνολογία, οικονομικές πολιτικές υπήρξαν και θα υπάρξουν. Τα πρόσωπα επίσης αλλάζουν. Όμως, η δομή του συστήματος δεν αλλάζει.
Γι’ αυτό ο ηλικιωμένος πλέον δημοσιογράφος πιστεύει ότι είναι ουτοπία να πιστεύει κάποιος ότι η Ελλάδα θα γίνει ένα σύγχρονο, πλούσιο κράτος όπως θα μπορούσε και θα έπρεπε.
Υπάρχουν αμέτρητες περιπτώσεις όλα αυτά τα χρόνια που πιστοποιούν το ίδιο πράγμα. «Το ΑΕΠ της Ελλάδας θα έπρεπε να είναι πάνω από 1 τρισ. ευρώ και οι Έλληνες να είναι πλούσιοι. Όμως, οι ισχυροί δεν θέλουν τον ανταγωνισμό στον τομέα τους από ξένους ή άλλους και έχουν τους ντόπιους χαχόλους να υποστηρίζουν τις θέσεις τους,» πρόσθεσε. « Ο Σουρής τα περιέγραφε 120 χρόνια πριν.»
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ με υγεία.
ΣΗΜ: Γ. Σουρής –«Δυστυχία σου Ελλάς»
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;