Το κινητό τηλέφωνο εφευρέθηκε γύρω στο 1973 και κάπου 12 χρόνια αργότερα, η GTE, νυν General Dynamics, δημιούργησε ένα προηγμένο αξιόπιστο δίκτυο ασύρματης επικοινωνίας με το κινητό στο επίκεντρο κατόπιν παραγγελίας του αμερικανικού στρατού.
Αυτό το σύστημα ασύρματης επικοινωνίας δοκιμάσθηκε επιτυχώς στην επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» στο Ιράκ στις αρχές τη δεκαετίας του 1990.
Ο μικροϋπολογιστής (microchip) στον οποίο βασιζόταν το κινητό τηλέφωνο είχε υλοποιηθεί από επιστήμονες και μηχανικούς που χρηματοδότησε η αμερικανική κυβέρνηση. Κι αυτό γιατί χρειαζόταν να κατασκευάσει ένα μικρό κομπιούτερ για αεροσκάφη, πυραύλους κ.τ.λ. Το chip πρωτοχρησιμοποιήθηκε σε πολεμικά αεροσκάφη F14 και διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους.
Δεν είναι οι μόνες στρατιωτικές εφαρμογές οι οποίες έγιναν πολύ αργότερα δημοφιλή καταναλωτικά προϊόντα όπως το iPhone το οποίο (υποτίθεται) επινόησε η Apple.
Ακόμη και η ψηφιακή κάμερα που φέρουν τα έξυπνα κινητά και φυσικά το iPhone είναι απότοκος της ιδέας της ψηφιακής φωτογραφίας που ανέπτυξε το NRO (National Reconnaissance Office) των ΗΠΑ. Ο λόγος; Ήθελε να στέλνει τις φωτογραφίες που έπαιρναν οι δορυφόροι πίσω στη Γη χωρίς να χρειάζεται να πετάει το φωτογραφικό φιλμ ο δορυφόρος και να το πιάνει αεροπλάνο στον αέρα όπως γινόταν πριν.
Ο 50ετής περίπου Ψυχρός Πόλεμος θεωρείται το απόγειο της τεχνολογικής προόδου λόγω του ανταγωνισμού των ΗΠΑ με την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Το αναφέρουμε για να δείξουμε ότι πολλά σύγχρονα καταναλωτικά προϊόντα δεν είναι τίποτε άλλο από επικαιροποιημένες τεχνολογίες που χρηματοδότησαν και ανέπτυξαν οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ στο παρελθόν. Υπό αυτή την έννοια, αυτές οι τεχνολογίες δεν είναι επαναστατικές.
Με άλλα λόγια, πολλές σημερινές υψηλές τεχνολογίες είναι συχνά η μετεξέλιξη κάποιων παλαιότερων καινοτομιών σε στρατιωτικές εφαρμογές των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Απλά, κάποιοι επιχειρηματίες, ιδιωτικές εταιρείες αντελήφθησαν την χρήση τους, τις ενοποίησαν, πακετάρισαν και πούλησαν ως προϊόντα.
Κάποιοι, μάλιστα, από αυτούς τους επιχειρηματίες μπορούν να δημοσιοποιήσουν πόσο πολύ αντιπαθούν την ανάμειξη του κράτους στα πόδια τους όπως λένε τρίτοι.
Ακόμη και οι υπερηχητικοί πύραυλοι για τους οποίους γίνεται πολύς λόγος τελευταία μετά την εκτόξευση του επονομαζόμενου Oreshnik από την Ρωσία εναντίον της Ουκρανίας δεν είναι κάτι τελείως καινούργιο.
Οι ΗΠΑ εργάζονται στην ανάπτυξη υπερηχητικών πυραύλων, δηλ. πυραύλων με ταχύτητες πάνω από 5 φορές την ταχύτητα του ήχου, από την δεκαετία του 1990. Γι’ αυτό τον λόγο οι γνωρίζοντες εξεπλάγησαν όταν το 2019 είδαν δημοσιεύματα στον Δυτικό Τύπο για τους Ρωσικούς και Κινεζικούς υπερηχητικούς πυραύλους που υποτίθεται ότι θα άλλαζαν την ισορροπία δυνάμεων. Κι αυτό γιατί είναι δύσκολο να φαντασθεί κάποιος ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν εξελίξει ακόμη πιο πολύ τους υπερηχητικούς πυραύλους τους από τότε και ταυτόχρονα φτιάξει αντι-πυραυλική ομπρέλα.
Όμως, τα δημοσιεύματα μάλλον εξυπηρετούσαν όλους. Τους Ρώσους και τους Κινέζους που ήθελαν να δείξουν ότι έχουν δύναμη και ενδεχομένως το αμερικανικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας για να το χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα προκειμένου να εξασφαλίσει μεγαλύτερη χρηματοδότηση από το Κογκρέσο.
Οι τεχνολογίες που χαρακτηρίζουν κάθε εποχή προέρχονται συνήθως από τις μεγαλύτερες γεωπολιτικές δυνάμεις. Αυτό συμβαίνει γιατί αφενός μπορούν να τις χρηματοδοτήσουν και αφετέρου γιατί τις χρησιμοποιούν για ιδίων όφελος. Αυτό συμβαίνει και σήμερα.