Ένας από τους λόγους που τα δημοσιονομικά ελλείμματα ξεχείλωσαν και το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατακόρυφα, στέλνοντας τη χώρα στα μνημόνια, ήταν ο αθέμιτος πλουτισμός από πολλούς και οι υπέρογκες κρατικές δαπάνες για φάρμακα κ.λπ. επί δεκαετίες.
Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα, αν μιλήσει κάποιος με γιατρούς. Ας δώσουμε δύο τέτοια παραδείγματα από εκμυστηρεύσεις φίλων γιατρών.
Νεαρός γιατρός, ο οποίος έκανε το αγροτικό του σε γνωστό νησί των Κυκλάδων στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κάλεσε γιατρό συμμαθητή του να τον επισκεφθεί. Όταν ο τελευταίος πήγε στο νησί, διαπίστωσε έκπληκτος ότι ο αγροτικός γιατρός καθόταν με τις ώρες και έγραφε συνταγές για φάρμακα σε βιβλιάρια ασθενών που του έφερνε ο ντόπιος φαρμακοποιός. Ο τελευταίος διατηρούσε τα βιβλιάρια των ηλικιωμένων νησιωτών στο φαρμακείο του και τους εξυπηρετούσε, πηγαίνοντάς τους φάρμακα στο σπίτι κ.λπ. Είχε δηλαδή χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί τους.
Για να μη μακρυγορούμε, ο αγροτικός γιατρός, ο οποίος μπορούσε να γράφει συνταγές στο νησί τόσο για ασφαλισμένους του ΙΚΑ όσο και του ΟΓΑ, έβγαλε καινούργιο αυτοκίνητο Τογιότα μέσα σε 12 μήνες με τα χρήματα που έβγαλε από τις υπερσυνταγογραφήσεις. Φανταζόμαστε ότι καλά λεφτά έβγαλε επίσης ο φαρμακοποιός και οι φαρμακευτικές εταιρείες. Υποθέτουμε ότι αυτό δεν γινόταν μόνο εκεί αλλά σ’ ολόκληρη την επικράτεια, ζημιώνοντας το κρατικό ταμείο με υπέρογκα ποσά ετησίως.
Σ’ άλλη περίπτωση, νεαρός γιατρός εργαζόταν σκληρά σε ιδιωτικό νοσοκομείο την ίδια δεκαετία. Μια μέρα τον επισκέφθηκε φίλος του γιατρός του ΙΚΑ, όπου τότε έμπαινες μόνο με «μέσο» όπως μας ανέφερε. Ο δεύτερος άρχισε να τον οικτίρει για τις δύσκολες συνθήκες εργασίας του. Όταν αυτός τον ρώτησε τι κάνει εκείνος στο ΙΚΑ, ο τελευταίος του απάντησε πως πάει 5 ώρες, «ξεπετάει τους ασθενείς και τους γράφει παραπάνω φάρμακα δύο συγκεκριμένων φαρμακευτικών εταιρειών απ’ ό,τι χρειάζονται». Αυτή η πρακτική τού επέτρεπε να βγάζει πάνω από 3.000 ευρώ (το ισοδύναμο σε δραχμές) τον μήνα, αν και ο μισθός του ήταν το 1/3 περίπου».
Όπως μας εξήγησε, οι αντιπρόσωποι των εταιρειών μπορούσαν να διαπιστώσουν μέσω των γειτονικών φαρμακείων πόσα σκευάσματα της φαρμακευτικής εταιρείας είχε γράψει ο εν λόγω γιατρός του ΙΚΑ.
Αυτά τα φαινόμενα υπερσυνταγογράφησης ήταν προφανώς εκτεταμένα και δεν υπήρχε μηχανοργάνωση για να ελεγχθούν. Σήμερα, αυτό δεν ισχύει. Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση (μετά το 2010, αν θυμόμαστε καλά) επέβαλε διαφάνεια και κάποια τάξη.
Όμως, δεν χρησιμοποιήθηκε, τουλάχιστον στον βαθμό που θα έπρεπε, για να μπει ένα τέλος σε φαινόμενα διαφθοράς, με τον αυστηρό έλεγχο και την παραδειγματική τιμωρία των εμπλεκόμενων γιατρών και άλλων.
Οι χθεσινές ανακοινώσεις του υπουργού Υγείας κ. Αδ. Γεωργιάδη σε πλειάδα περιστατικών που αφορούσαν γιατρούς οι οποίοι υπερσυνταγογραφούσαν, ζημιώνοντας τους φορολογούμενους για προφανώς ίδιον όφελος, δημιουργούν την ελπίδα ότι αυτή τη φορά κάτι θα γίνει.
Αυτό που έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού παρά τις δημόσιες διακηρύξεις. Έλεγχος και αυστηρή τιμωρία των εμπλεκόμενων γιατρών και άλλων. Κι όταν λέμε τιμωρία, δεν εννοούμε απλά πρόστιμο το οποίο μπορεί να είναι υποπολλαπλάσιο των χρημάτων που οι γιατροί και άλλοι π.χ. φαρμακοποιοί έχουν βγάλει.
Εννοούμε την αφαίρεση της άδειας εξασκήσεως επαγγέλματος και τη δημοσιοποίηση των ονομάτων τους μαζί με τον καταλογισμό ποινικών ευθυνών, από τη στιγμή που ζημίωσαν τον ΕΟΠΥΥ. Μόνο η αυστηρή τιμωρία και ο έλεγχος θα αποτρέψουν την εκδήλωση παρόμοιων φαινομένων στο μέλλον.