Η επονομαζόμενη έκθεση Ντράγκι αναφέρεται, εκτός των άλλων, στο έδαφος που χάνει η ΕΕ έναντι των ΗΠΑ από το 2009 και μετά και προτείνει λύσεις.
Αν γραφόταν μια αντίστοιχη έκθεση για τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και ιδιαίτερα σε σχέση με τους ανταγωνιστές της εντός της ΕΕ, ίσως το πρώτο θέμα με το οποίο θα έπρεπε να καταπιαστεί είναι το εξής:
Γιατί τα τεράστια κοινοτικά κονδύλια τα οποία εισέρρευσαν στην Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες δεν κατάφεραν να βάλουν τις βάσεις για βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης μεσομακροπρόθεσμα;
Είναι ένα θέμα που... κάνει τζιζ, γιατί ακουμπάει κόμματα, πολιτικούς, τοπικούς άρχοντες, συμβούλους-μεσάζοντες, υπαλλήλους υπουργείων, Ελληνες υπαλλήλους στις Βρυξέλλες και των ξένων επιβλεπόντων τους κ.λπ. Είναι η ανεπάρκεια; Είναι η διαφθορά;
Ακόμη δεν θα ξεχάσουμε τα λεγόμενα γνωστού ο οποίος διετέλεσε στο παρελθόν εμπειρογνώμονας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα για προγράμματα του υπουργείου Εργασίας. «Ηταν φανερό ότι κάποιες προτάσεις δεν ήταν απλώς πρόχειρες αλλά ήταν για την αρπαχτή», τόνισε. «Το επισήμανα στον τότε υπουργό. Κι όμως, οι εδώ μανδαρίνοι στο υπουργείο τις ενέκριναν. Επικοινώνησα επίσης με τον ξένο επικεφαλής στις Βρυξέλλες, αλλά προς έκπληξή μου διαπίστωσα αργότερα πως κι εκείνοι τα ενέκριναν. Όταν, εκ των υστέρων, ρώτησα τον επικεφαλής στις Βρυξέλλες γιατί, μου απάντησε ότι δεν ήθελαν να μπλέξουν διαδικαστικά».
Εικάζουμε ότι πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Όμως, η ανωτέρω αφήγηση εξηγεί πιθανώς εν μέρει τόσο γιατί τα ευρωπαϊκά κονδύλια δεν είχαν την επίπτωση στην ελληνική οικονομία που θα έπρεπε να έχουν και γιατί η ΕΕ, ως σύνολο, υστερεί σε σχέση με τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Γιατί τα αναφέραμε όλα αυτά;
Πρόσφατα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα χρηματοδοτηθούν 37 χιλιάδες δωρεάν απογευματινά χειρουργεία από το Ταμείο Ανάκαμψης. Επιπλέον, το 50% και πλέον δύο νέων προγραμμάτων το «Σπίτι μου ΙΙ» και το «Αναβαθμίζω το Σπίτι μου», συνολικού προϋπολογισμού 2,4 δισ. ευρώ, θα καλυφθούν από πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.
Η στήλη δεν είναι ενάντια στη χρηματοδότηση αυτών των προγραμμάτων και τα φέρνει ως παράδειγμα. Υπάρχουν κι άλλα. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, είδαμε επίσης κοινοτικά κονδύλια, π.χ. του ΕΣΠΑ, που προορίζονταν για επενδύσεις να γίνονται επιδοτήσεις φθηνών επιχειρηματικών δανείων κ.λπ., με επίκληση το επείγον της κατάστασης και την αντιπολίτευση να το επιζητά επιμόνως. Eίμαστε περίεργοι να δούμε πόσα από αυτά θα αποπληρωθούν τα επόμενα χρόνια.
Κατά την άποψή μας, αν η κυβέρνηση ήθελε να χρηματοδοτήσει τα ανωτέρω προγράμματα όπως το «Σπίτι μου ΙΙ» κ.λπ. θα έπρεπε να εξασφαλίσει ότι τα λεφτά θα προέρχονταν από τον προϋπολογισμό. Τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ θα πρέπει να κατευθύνονται εκεί που προορίζονται.
Ακόμη κι αν η αλλαγή σκοπού στη χρήση των κοινοτικών κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης έχει εγκριθεί από την Κομισιόν, η κοινή λογική υπαγορεύει ότι τα επενδυτικά κονδύλια θα πρέπει να κατευθύνονται σε τομείς που ενισχύουν τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Οσο αυτό δεν γίνεται ή γίνεται πλημμελώς, η ελληνική οικονομία θα έχει πρόβλημα.
Τα χρόνια και τις δεκαετίες που πέρασαν, η χώρα δεν μπόρεσε να πάρει αυτά τα οποία έπρεπε από τα κοινοτικά κονδύλια για συγκεκριμένους λόγους. Δεν πρέπει να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.