Οι Ολυμπιακοί Θερινοί Αγώνες θεωρούνται και είναι το σημαντικότερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη.
Γι’ αυτό η απόκτηση ενός Ολυμπιακού μεταλλείου και δη του χρυσού αποτελεί την μεγαλύτερη επιτυχία για ένα αθλητή.
Πέρα από την δόξα και την ηθική ικανοποίηση υπάρχει επίσης η υλική ανταμοιβή, η οποία παίρνει διάφορες μορφές. Υπάρχει επίσης η διαφήμιση της χώρας του αθλητή που κερδίζει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ιδίως σε κάποια αθλήματα που είναι πολύ δημοφιλή παγκοσμίως και έχουν μεγάλη τηλεθέαση.
Στην Αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχαν τέτοια θέματα. Κατ’ αρχάς υπήρχε εκεχειρία κατά την διάρκεια των Αγώνων, κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα. Οι νικητές λάμβαναν κότινο ελαίας και απολάμβαναν την δόξα και τις τιμές όταν επέστρεφαν στις πόλεις τους.
Το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων των Παρισίων βρήκε τους Ελληνες (και Ελληνοποιημένους) αθλητές να λαμβάνουν συνολικά 8 μετάλλια. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, το ελληνικό κράτος δίνει 90 χιλ. ευρώ στον χρυσό Ολυμπιονίκη, 60 χιλ. στον ασημένιο και 50 χιλ. ευρώ στον χάλκινο ως ανταμοιβή. Επίσης, προβλέπεται ανταμοιβή για τους προπονητές τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν πλούσιες χώρες που δίνουν πολύ περισσότερα λεφτά όπως η Σαουδική Αραβία με πάνω από 1 εκατ. δολάρια στον χρυσό Ολυμπιονίκη, το Χόνγκ Κόνγκ και η Σιγκαπούρη με πάνω από 700 χιλ. δολάρια. Ακόμη και φτωχότερες χώρες, όπως η Σερβία, δίνουν πάνω από 200 χιλ. δολάρια, π.χ. έγινε γνωστό ότι ο τενίστας Τζόκοβιτς.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πλούσιες χώρες όπως η Σουηδία που δεν δίνει τίποτα απ’ όσο ξέρουμε και οι ΗΠΑ που δίνουν κάπου 30 χιλ. δολάρια για το χρυσό.
Επειδή δεν βρισκόμαστε στην Αρχαία Ελλάδα και επειδή οι σύγχρονοι Ολυμπιονίκες έχουν κάνει πολλές προσωπικές θυσίες επί χρόνια για να βρεθούν σ’ αυτό το επίπεδο θεωρούμε σωστό και δίκιο να ανταμείβονται από την πολιτεία. Ας μην ξεχνάμε ότι οι επιτυχίες τους έχουν επίσης θετική αντανάκλαση για την χώρα στο εξωτερικό.
Αν τα ανωτέρω λεφτά είναι αρκετά ή όχι εξαρτάται από τα κριτήρια του καθενός. Η Ελλάδα κατά κανόνα δεν έχει πάνω από 10 Ολυμπιονίκες ανά διοργάνωση κάθε 4 χρόνια. Επομένως, το δημοσιονομικό κόστος είναι μικρό, ακόμη κι αν υπερδιπλασίαζε τα ανωτέρω χρηματικά ποσά.
Φυσικά, θα πρέπει να υπάρχει ρήτρα ότι όλα τα χρήματα επιστρέφονται αν κάποιος Ολυμπιονίκης πιαστεί ντοπαρισμένος.
Από την άλλη πλευρά, η κρατική ανταμοιβή δεν σταματά εκεί όπως έχει γίνει γνωστό. Η πολιτεία τους δίνει πρόσβαση σε όποια σχολή επιλέξουν στα ΑΕΙ και κυρίως τους διορίζει στο Δημόσιο και μάλιστα ως αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων.
Οσον αφορά την εισαγωγή στα ΑΕΙ της αρεσκείας τους, κάποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι μπορούν να μπουν σε κάποια σχολή αλλά θα πρέπει να διαβάσουν για να αποφοιτήσουν. Από την άλλη πλευρά, κάποιος άλλος μπορεί να ισχυρισθεί ότι όλοι σχεδόν αποφοιτούν κάποτε στη χώρα με τους αιώνιους φοιτητές αν και το πλαίσιο έχει γίνει πιο αυστηρό.
Θεωρούμε πιο σωστό και δίκιο οι Ολυμπιονίκες να έχουν την επιλογή να μπουν κατ’ εξαίρεση σε σχολές ΑΕΙ που σχετίζονται με τον αθλητισμό, παρά να έχουν την ελευθέρας για οποιαδήποτε σχολή. Αντίθετα, θεωρούμε ότι οι διορισμοί των Ολυμπιονικών στο Δημόσιο και μάλιστα ως αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων θα πρέπει να σταματήσουν άμεσα για διάφορους λόγους.
Κατ' αρχάς έχουν μεγάλο κόστος αφού αν κάποιος πληρώνεται επί δεκαετίες ενώ είναι πρακτικά αργόσχολος/η και μετά συνταξιοδοτηθεί, μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ανά άτομο. Η μοναδική εξαίρεση θα μπορούσε να γίνει στη περίπτωση που δεσμευθεί ότι θα ασχοληθεί με την προπόνηση νέων αθλητών και αθλητριών όταν αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Η σημερινή κατάσταση με τους διορισμούς στις Ενοπλες Δυνάμεις αργόσχολων Ολυμπιονικών διαιωνίζει μια κακή, νοσηρή νοοτροπία. Αυτή που θέλει το Δημόσιο να είναι κυρίως αποκούμπι όσων το πολιτικό σύστημα θέλει να βολέψει και όσων θέλουν να έχουν εξασφαλισμένη δουλειά και να πέφτει ο μισθός βρέξει, χιονίσει.
Κοντολογίς, το σημερινό σύστημα ανταμοιβής των Ολυμπιονικών από την πολιτεία θα πρέπει να αλλάξει. Οι Ολυμπιονίκες θα πρέπει να λαμβάνουν περισσότερα χρήματα απ’ όσα παίρνουν σήμερα, αλλά σε καμία περίπτωση να μην διορίζονται στο Δημόσιο ως αξιωματικοί, παρά μόνο ως γυμναστές και ειδικοί σε θέματα αθλητισμού.