Είναι ευρέως γνωστό ότι υπάρχουν κλάδοι όπως ο τουρισμός και η γεωργία όπου εμφανίζεται το θεωρητικά παράδοξο φαινόμενο, οι εργαζόμενοι να απαιτούν από τους εργοδότες τους να τους απολύσουν επίσημα μετά από μια περίοδο εργασίας για να εισπράξουν το επίδομα ανεργίας το επόμενο 6μηνο.
Ταυτόχρονα, οι ίδιοι ζητάνε από τα αφεντικά τους να συνεχίσουν να δουλεύουν στην ίδια επιχείρηση αλλά να πληρώνονται «μαύρα» σε μετρητά την ίδια περίοδο που υποτίθεται ότι είναι άνεργοι.
Μ’ αυτό τον τρόπο βγάζουν περισσότερα χρήματα αλλά κατακλέβουν τους υπόλοιπους εργαζομένους που τους πληρώνουν το επίδομα ανεργίας.
«Είναι κατανοητό ότι αν είσαι 50 ή 60 χρονών και σε απολύσουν μετά από πολλά χρόνια εργασίας κινδυνεύεις σοβαρά να βρεθείς στον δρόμο και πρέπει η πολιτεία να σε στηρίξει», τονίζει επιχειρηματίας. «Όμως, εδώ έρχονται νέα παιδιά και μας ζητάνε να τους απολύσουμε για να πάρουν το επίδομα ανεργίας και ταυτόχρονα να δουλεύουν και να πληρώνονται κάτω από το τραπέζι».
Στην ερώτηση γιατί πολλοί εργοδότες αποδέχονται τέτοιες προτάσεις, ο ίδιος απάντησε: «Αν δεν το κάνουμε, θα σηκωθεί και θα πάει να βρει αλλού δουλειά, από τη στιγμή που υπάρχει ζήτηση για χειρωνακτικές εργασίες».
Όμως, ο επιχειρηματίας συνέχισε: «Εχουμε κι άλλα. Οι εργαζόμενοι μας ζητάνε επίσης να μην τους βάζουμε υπερωρίες γιατί θα αυξηθεί το εισόδημά τους πάνω από ένα όριο και θα τους κόψουν το επίδομα στέγασης, νομίζω, και κάποιο άλλο», συμπλήρωσε.
Ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας, όπως κι άλλοι, πιστεύουν ότι «το κράτος πρέπει να επιδοτήσει την εργασία και να περιορίσει τα επιδόματα ανεργίας εκτός από τους ανθρώπους κάποιας ηλικίας».
Χθες διαβάσαμε στο ρεπορτάζ της Ρ. Σαλούρου στο euro2day ότι το υπουργείο Εργασίας και η Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης (ΔΥΠΑ) σκέφτονται να αναμορφώσουν το σύστημα της στήριξης ανέργων, συνδέοντας το ύψος των επιδομάτων ανεργίας με τα χρόνια εργασίας και τον μισθό, εκτός των άλλων.
Εκ πρώτης όψεως, ένα τέτοιο σύστημα φαίνεται πιο λογικό και δίκιο αλλά δεν νομίζουμε ότι θα σταματήσει τη φάμπρικα των απολύσεων-μαϊμού καθώς το όφελος παραμένει μεγαλύτερο.
Ένας από τους κύριους στόχους της εκάστοτε οικονομικής πολιτικής θα πρέπει να είναι η αύξηση της απασχόλησης και η μείωση της ανεργίας.
Ιδίως στην Ελλάδα, που το ποσοστό ανεργίας παραμένει υψηλό -το 2ο μεγαλύτερο στην ευρωζώνη-, παρά τη σχεδόν διαρκή μείωσή του από το 2014 μέχρι και την προηγούμενη χρονιά.
To ποσοστό ανεργίας υποχώρησε στο 9,4% σε ετήσια βάση τον Νοέμβριο του 2023 και διαμορφώθηκε σε 11,1% το διάστημα Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2023 από 12,2% την αντίστοιχη περίοδο, σύμφωνα με τη Eurobank.
Αναμφισβήτητα, οι άνθρωποι που χάνουν τη δουλειά τους θα πρέπει να τυγχάνουν σημαντικής στήριξης από την πολιτεία. Όμως, είναι σαφές ότι αρκετοί εργαζόμενοι εκμεταλλεύονται το σύστημα με τις απολύσεις-μαϊμού σε συμφωνία με τους εργοδότες τους για να τα κονομήσουν.
Αυτή η κλοπή των υπόλοιπων εργαζομένων που πληρώνουν με τις εισφορές τους τα επιδόματα ανεργίας θα πρέπει να σταματήσει ή τουλάχιστον να περιορισθεί δραστικά. Από την άλλη πλευρά, η ενίσχυση της απασχόλησης με επιδότηση της εργασίας ίσως έχει νόημα αλλά θα πρέπει να υπάρξει ανάλυση κόστους - οφέλους.