Στον 21ο αιώνα της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ), οι χώρες που πάνε μπροστά κοιτάζουν να εκμεταλλευθούν τις νέες τεχνολογίες για να προάγουν την ευημερία των πολιτών τους.
Είναι γνωστό ότι ορισμένοι κλάδοι στην Ελλάδα έχουν σοβαρό πρόβλημα εξεύρεσης εργατικού δυναμικού και κυρίως φθηνού για χειρωνακτικές εργασίες. Οι νέες τεχνολογίες θα μπορούσαν να αυτοματοποιήσουν αρκετές εργασίες, περιορίζοντας τις ανάγκες για τόσα εργατικά χέρια.
Όμως, δεν βλέπουμε να γίνεται κάτι τέτοιο. Αυτό που γίνεται είναι να ψάχνουν όλοι εναγωνίως για φθηνό εργατικό δυναμικό για να καλύψουν τις ανάγκες τους, ώστε να βγάλουν καλά κέρδη και ταυτόχρονα να ασκούν πιέσεις στην κυβέρνηση για να κάνει κάτι.
Η τελευταία, αντιμέτωπη με τις πιέσεις των ψηφοφόρων αλλά και τις ενδεχόμενες απώλειες σε οικονομικό προϊόν (ΑΕΠ), π.χ. απώλειες 1-1,5 δισ. ευρώ από τη μη συλλογή των ελιών, κατά τον αρμόδιο υπουργό, προχωράει στο «εφάπαξ» μέτρο της έκδοσης αδειών παραμονής σε κάπου 30.000 παράνομους μετανάστες που θα έχουν εξασφαλίσει σύμβαση εργασίας.
Λες και όλοι οι υπόλοιποι, εντός και εκτός συνόρων, οι οποίοι θα το πληροφορηθούν μέσω των social media και των διεθνών ΜΜΕ, θα πιστέψουν ότι είναι «εφάπαξ» και όχι ένα μέτρο που θα επαναλαμβάνεται στο μέλλον, λόγω των μεγάλων αναγκών σε εργατικά χέρια. Για να μην προσθέσουμε την παράδοση που έχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις να διοικούν με κριτήριο το πολιτικό όφελος και κόστος.
«Από τους 10 αλλοδαπούς εργαζόμενους που είχα στην επιχείρησή μου, οι 7 μού έφυγαν όταν πήραν τα χαρτιά τους και πήγαν να δουλέψουν στη Γερμανία, Ιταλία κι αλλού», τόνισε μικρομεσαίος επιχειρηματίας, δίνοντας μια διαφορετική οπτική γωνία.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ρωτάς ανθρώπους στις Βρυξέλλες που μιλάνε ελληνικά αν είναι Έλληνες και σου απαντάνε, γελώντας: «Έλληνας στο Βέλγιο, αλλά Αλβανός στην Ελλάδα».
Τι θα μπορούσε να γίνει πέρα από τον διπλασιασμό των μεροκάματων στα 70 ευρώ, για να πάνε να δουλέψουν περισσότεροι Έλληνες αλλά να μειωθούν δραστικά τα όποια κέρδη; Ή να διενεργήσει μια παγκόσμια εκστρατεία προσέλκυσης ατόμων ελληνικής καταγωγής για εργασία με συγκεκριμένα κριτήρια;
Πριν από λίγους μήνες είχαμε ρωτήσει τον ιδιοκτήτη μιας ταχέως αναπτυσσόμενης γεωργικής επιχείρησης με ευρύτερη γεωγραφική παρουσία, πόσοι παράνομοι μετανάστες εκτιμούσε πως εργάζονται στην αγροτικό χώρο σ’ ολόκληρη τη χώρα.
«Είναι δύσκολο να το εκτιμήσει κάποιος. Θα έλεγα μεταξύ 200 και 300 χιλιάδες», τόνισε και πρόσθεσε: «Έχουμε πρόβλημα. Δεν φτάνουν».
Του επισημάναμε ότι υπάρχουν διακρατικές συμφωνίες της Ελλάδας με χώρες όπως το Πακιστάν, Μπαγκλαντές κ.λπ., που θα μπορούσαν να δώσουν λύση, για να ανταπαντήσει πως η διαδικασία πάει πολύ αργά, λόγω γραφειοκρατίας και διαφθοράς.
Ο ίδιος ανέφερε το παράδειγμα δύο εργατών που είχε απασχολήσει στην επιχείρησή του από το Πακιστάν μέσω της διακρατικής συμφωνίας για συγκεκριμένο διάστημα. Ηταν ικανοποιημένος και ήθελε να τους ξαναφέρει για την επόμενη σεζόν.
Όμως, οι ίδιοι τού εξήγησαν πως για να εξασφαλίσουν την άδεια να έλθουν ξανά εδώ, θα έπρεπε να ξαναπεράσουν την ίδια διαδικασία και δεν μετρούσε ότι είχε ήδη εξετασθεί το ποιόν τους και εργασθεί στην Ελλάδα. Θα έπρεπε να πληρώσουν χρήματα στον συμπατριώτη τους που ήταν έξω από το ελληνικό προξενείο/πρεσβεία εκεί για να προηγηθούν.
Ένας λοιπόν τρόπος για να καλυφθούν τα κενά σε θέσεις εργασίας στον αγροτικό τομέα, στη φιλοξενία, στην οικοδομή κ.λπ. με νόμιμο και συντεταγμένο τρόπο θα ήταν να επιταχύνει η κυβέρνηση τη διαδικασία για τέτοιους ξένους εργάτες και να εξαλείψει ενδεχόμενα φαινόμενα διαφθοράς στις ελληνικές προξενικές αρχές.
Μάλιστα, κατά την άποψή μας, η Ελλάδα θα έπρεπε να περιορίσει τις διακρατικές συμφωνίες με χώρες που είναι φιλικές προς αυτή, π.χ. Ινδία αλλά όχι π.χ. Πακιστάν, που είναι στενή σύμμαχος της Τουρκίας και βάση ισλαμιστικών οργανώσεων.
Ο συνδυασμός τεχνολογίας, υψηλότερων μισθών, προσέλκυσης ομογενών και νόμιμης, στοχευμένης μετανάστευσης από φίλες χώρες θα έπρεπε να είναι ο στόχος και όχι η νομιμοποίηση της παράνομης μετανάστευσης σε μια χώρα που η μεγάλη πλειοψηφία των παραβατών στις φυλακές είναι αλλοδαποί, με βάση τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΑΣ.
Αν αυτό δεν γίνει, τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά θέματα που αντιμετωπίζουν σήμερα άλλες χώρες της Κεντρικής και Δυτ. Ευρώπης, λόγω της μη ενσωμάτωσης των μεταναστών από τη Μέση Ανατολή, Αφρική, Ασία κ.λπ., θα τα βρούμε μπροστά μας. Όσοι τα γνωρίζουν και έχουν μάτια το βλέπουν.