Όποια άποψη κι αν έχει κάποιος για την αισθητική του τουριστικού προϊόντος της Μυκόνου -προσωπικά αρνητική- θα πρέπει να παραδεχθεί ότι είναι απολύτως πετυχημένο από επιχειρηματικής σκοπιάς.
Οι Μυκονιάτες έφτιαξαν ένα καταπληκτικό brandname και το «πούλησαν» πανάκριβα στο διεθνές τζετ σετ, πλουτίζοντας. Παράλληλα, το γενναιόδωρο ελληνικό πολιτικό προσωπικό φρόντισε να τους χρεώνει με χαμηλότερους συντελεστές ΦΠΑ, επικαλούμενο τη νησιωτικότητα και έπρεπε να επιμείνει η τρόικα για εξίσωση των συντελεστών, για να σταματήσει η εξαίρεση την προηγούμενη δεκαετία.
Όμως, η έλλειψη μέτρου καθώς οι περισσότεροι επιχειρηματίες στο νησί ανέβαζαν τις τιμές, γνωρίζοντας ότι οι πλούσιοι πελάτες τους δεν θα είχαν πρόβλημα να τις πληρώσουν, οδήγησε στην υπερβολή. Η αισχροκέρδεια έγινε θέμα αρκετές φορές στα ξένα ΜΜΕ και επώνυμοι με εκατομμύρια ακολούθους σ’ όλο τον κόσμο, όπως η Gigi Hadid, άρχισαν να στέλνουν αρνητικά μηνύματα μέσω των κοινωνικών δικτύων για το νησί και την Ελλάδα. Οι συνέπειες φαίνονται ήδη φέτος στη Μύκονο και τη Σαντορίνη, σύμφωνα με άτομα της τουριστικής αγοράς, καθώς τα δύο προβεβλημένα νησιά εμφανίζουν σημαντική κάμψη. Οι πλούσιοι επισκέπτες της Μυκόνου θα μπορούσαν να πληρώσουν τις τιμές, όμως στέλνουν μήνυμα με τον δικό τους τρόπο. Απέχοντας, όπως μας ανέφερε χθες συμπατριώτης μας από την Ελβετία. Ο κίνδυνος είναι αυτή η τάση να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά, αλλά αυτό εναπόκειται στους επαγγελματίες και στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη Μύκονο, στη Σαντορίνη κι αλλού.
Χρησιμοποιήσαμε το παράδειγμα της Μυκόνου ως αφορμή για να δείξουμε ότι οι αγορές επιβραβεύουν αλλά και τιμωρούν ταυτόχρονα, αν διαπιστώσουν ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Αναμφίβολα, αυτό είναι μάθημα για ολόκληρη την τουριστική βιομηχανία αλλά και την Ελλάδα ως σύνολο στο μέλλον. Τα δημόσια οικονομικά μπορεί να είναι υπό έλεγχο τώρα, το πραγματικό ΑΕΠ να αυξάνεται πάνω από τον μέσο όρο της ευρωζώνης, ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ να υποχωρεί και η ανεργία να μειώνεται, με αποτέλεσμα οι αγορές να την επιβραβεύουν, μειώνοντας δραστικά το κόστος δανεισμού. Όμως, τα πάντα θα αντιστραφούν, αν οι συμμετέχοντες στις αγορές αντιληφθούν ότι γίνονται υπερβολές και το πολιτικό κόστος ή άλλοι παράγοντες στέκονται εμπόδιο στην υλοποίηση των αναμενόμενων μεταρρυθμίσεων στις δομές του κράτους.
Η ιστορία διδάσκει ότι οι αγορές επιβραβεύουν τους νοικοκύρηδες, χώρες ή επιχειρήσεις, που έχουν βάλει τα οικονομικά τους σε τάξη και σέβονται τους επενδυτές και τους καταναλωτές. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, πίπτει βούρδουλας. Μια διαφορετική αγορά όπως της Μυκόνου μάς το υπενθύμισε.