Η καταστροφή του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου έφερε μια νέα εποχή στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις και την νομισματική πολιτική που σηματοδοτήθηκε από τις αποφάσεις της διεθνούς διάσκεψης στο Μπρέτον Γουντς της πολιτείας Νιου Χαμσάιρ των ΗΠΑ τον Ιούλιο του 1944. Η νέα τάξη πραγμάτων οδήγησε στην ίδρυση του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, της GATT και φυσικά του συστήματος των σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Με νωπές τις μνήμες από την νομισματική αστάθεια και τον υπερπληθωρισμό, οι κινήσεις σκόπευαν στη δημιουργία ενός σταθερού πλαισίου που θα επέτρεπε την ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου, τις επενδύσεις και την σταθερότητα των τιμών. Κάθε χώρα όριζε την κεντρική ισοτιμία προς το χρυσό με απόκλιση 1%. Για να υποτιμήσει το νόμισμά της πάνω από 10% θα έπρεπε να ζητήσει την έγκριση του ΔΝΤ.
Σε αντίθεση με τον κανόνα του χρυσού μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, κανένα νόμισμα δεν ήταν μετατρέψιμο σε χρυσό με εξαίρεση το δολάριο. Ως γνωστόν, το σύστημα του Μπρέτον Γούντς κατέρρευσε το 1971 όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον ανέστειλε την μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χρυσό.
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν μέχρι σήμερα, πολλά πράγματα άλλαξαν. Από την δεκαετία του 1990, η παγκοσμιοποίηση έγινε ο κανόνας με τον πολύ χαμηλό πληθωρισμό και τα χαμηλά επιτόκια. Αν πιστέψουμε τον Zoltan Pozsar, στρατηγικό αναλυτή της Credit Suisse, αυτή η περίοδος έφθασε στο τέλος της και έχουμε μπει πλέον σε μια νέα εποχή.
Η προηγούμενη περίοδος βασίσθηκε σε 3 πυλώνες. Το φθηνό εργατικό δυναμικό από τους μετανάστες που κράτησε σταθερούς τους μισθούς στον κλάδο των υπηρεσιών στις ΗΠΑ, τα φθηνά εισαγόμενα προϊόντα από την Κίνα που ανέβασαν το βιοτικό επίπεδο παρά τους στάσιμους μισθούς και το φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο που τροφοδότησε την γερμανική οικονομία και έδωσε ώθηση στην ΕΕ. Όλα αυτά δούλευαν μια χαρά έως ότου ο τοπικισμός, ο προστατευτισμός και τα γεωπολιτικά αποσταθεροποίησαν τον κόσμο του χαμηλού πληθωρισμού σύμφωνα με τον Pozcar. Από εκεί που καταπολεμούσαν τον αποπληθωρισμό, οι κεντρικές τράπεζες στράφηκαν στη μάχη εναντίον του πληθωρισμού που ήταν εν μέρει αποτέλεσμα του οικονομικού πολέμου μεταξύ της Δύσης και της Κίνας και της Ρωσίας.
Αυτός ο οικονομικός πόλεμος δεν είναι γραμμικός και οτιδήποτε συμβεί στον πληθωρισμό δεν θα είναι απλά αποτέλεσμα γεγονότων που συνέβησαν στο παρελθόν αλλά και νέων σοκ που μπορεί να συμβούν όπως τεχνολογικές κυρώσεις, η περαιτέρω εργαλειοποίηση των εμπορευμάτων κ.τ.λ.
Η σωστή πρόβλεψη για τον πληθωρισμό είναι θέμα οπτικής σύμφωνα με τον στρατηγικό αναλυτής της Credit Suisse. Αν κάποιος πιστεύει ότι ο πληθωρισμός είναι αποτέλεσμα της ανάκαμψης των οικονομιών μετά την πανδημία και της υπερβολικής δημοσιονομικής και νομισματικής επέκτασης, δηλ. κυκλικός, η ακρίβεια έχει φτάσει στα ανώτερα όριά της. Αν όμως πιστεύει ότι ο πληθωρισμός οφείλεται στη μετάβαση σ’ ένα νέο πολυπολικό κόσμο που δυο άλλες δυνάμεις αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ, δηλ. δομικό, η περίοδος της ακρίβειας βρίσκεται στην αρχή της.
Διαλέγετε και παίρνετε.