Η οικονομική πολιτική που εφαρμόζει ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, η αποκαλούμενη Erdoganomics, έχει δύο όψεις. Από τη μια πλευρά, έχει οδηγήσει στη μεγάλη υποτίμηση της λίρας που ξεπερνά το 40% από την αρχή της χρονιάς και στην εκτίναξη του επίσημου πληθωρισμού στο 20%, με αποτέλεσμα να ζορίζονται οικονομικά ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού. Από την άλλη πλευρά, η ίδια πολιτική έχει συνεισφέρει στον υψηλό ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 9%-10,5%, που υποστηρίζεται από μεγάλη αύξηση των εξαγωγών.
Για τον μέσο Τούρκο πολίτη όμως, αυτό που μετρά πρωτίστως είναι η τσέπη του και αυτό δεν είναι καλό νέο για τον Τούρκο πρόεδρο και το κόμμα του. Ο βασικός μισθός έχει πέσει κοντά στα 146 δολάρια. «Δεν είχα ξαναδεί ανθρώπους στο σουπερμάρκετ να αγοράζουν μια μπανάνα, ένα μήλο και δύο πορτοκάλια. Πιο παλιά αγόραζαν πολλά μαζί», τονίζει Έλληνας που ζει και εργάζεται στην Τουρκία επί πολλά χρόνια. Και συνεχίζει: «Ο πληθωρισμός είναι στην πραγματικότητα πάνω από 20%. Ίσως είναι 40%-50%. Κάθε μέρα οι υπάλληλοι αλλάζουν τις τιμές σε πολλά προϊόντα και μερικές φορές μέσα στην ίδια μέρα». Πάντως, ο ίδιος διαψεύδει ότι υπάρχει έλλειψη αγαθών στα σουπερμάρκετ. «Εχω δει ότι έχουν βάλει όριο αγορών στον καφέ και στη ζάχαρη και δεν ξέρω γιατί. Θα ανησυχούσα αν αυτό συνέβαινε σε αγαθά πρώτης ανάγκης όπως ελαιόλαδο, πλιγούρι κ.λπ.» μας έλεγε χθες.
Με τη λαϊκή δυσαρέσκεια να εντείνεται για την οικονομική κατάσταση, αυξήσεις στους μισθούς της τάξης του 30%-40% έχουν αρχίσει να ακούγονται. Όμως, πολλοί θεωρούν ότι μπορεί να επιδεινώσουν αντί να βελτιώσουν την κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά το AKP, το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν, προηγείται στις δημοσκοπήσεις παρότι έχει υποστεί σημαντικές απώλειες, υποχωρώντας κοντά στο 35% έναντι 45% και πλέον στο παρελθόν. Όμως, η αντιπολίτευση δεν καρπώνεται τις απώλειες του AKP προς το παρόν. Το κύριο αντιπολιτευτικό κόμμα έχει το 28% περίπου στις δημοσκοπήσεις. Επιπλέον, ο Ερντογάν παραμένει ο πλέον δημοφιλής πολιτικός, με ποσοστά κοντά στο 45% στις δημοσκοπήσεις. Ο δεύτερος αγνοείται.
Το ερώτημα που θέσαμε σε ξένους συνομιλητές μας ήταν αν αυτή η αρνητική εξέλιξη για τον Ερντογάν είναι καλή για την Ελλάδα και την εν δυνάμει απειλή που εδώ θεωρούμε ότι αντιπροσωπεύει η Τουρκία. «Αν ήμουν Έλληνας, δεν θα ανησυχούσα (για ενδεχόμενη επιθετική κίνηση) όσο ο Ερντογάν είναι στην εξουσία. Θα ανησυχούσα αν η αντιπολίτευση αναλάμβανε την εξουσία, κρίνοντας από τις δηλώσεις των ηγετών τους (ΣΣ: που αγνοούμε στην Ελλάδα)», τόνισε Μεσανατολίτης πολιτικός αναλυτής.
Αν έχει δίκιο, στο μέτρο που τα Erdoganomics υπονομεύουν τις πολιτικές προοπτικές του Ερντογάν, οδηγούν σε μια Τουρκία με μεγαλύτερη εσωστρέφεια, μέχρι τουλάχιστον τις προεδρικές εκλογές του 2023. Όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, μια τέτοια περίοδος χαρακτηρίζεται από πολιτικά χτυπήματα και δηλώσεις για εσωτερική κατανάλωση, που ενίοτε θα περιλαμβάνουν την Ελλάδα. «Η Ελλάδα θα πρέπει να αντιληφθεί τι συμβαίνει και να μην παρασυρθεί σε ανταλλαγή δηλώσεων κάθε φορά που ένας Τούρκος πολιτικός χρησιμοποιεί τις Ελληνοτουρκικές διαφορές για την προβολή του», συμβούλευσε Έλληνες αξιωματούχους καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στη γείτονα.
Επιπλέον, από καθαρής οικονομικής σκοπιάς, τα προβλήματα της τουρκικής οικονομίας δεν κάνουν καλό στην Ελλάδα, καθώς το επίπεδο των εμπορικών συναλλαγών και του τουρισμού υποχωρεί, υποστηρίζουν οικονομολόγοι. Ακόμη, επηρεάζεται σε κάποιο βαθμό και το ελληνικό Χρηματιστήριο ως αναδυόμενο. Ως εκ τούτου, τα Erdoganomics δεν επηρεάζουν μόνο την Τουρκία. Ακουμπάνε και την Ελλάδα.