Για να εισπράξει η χώρα την πρώτη δόση των 3,5 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης μετά την προκαταβολή των 4 δισ. θα πρέπει να έχει ψηφίσει το νομοσχέδιο για τον μετασχηματισμό και τις συνεργασίες μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων. Το νομοσχέδιο, το οποίο προβλέπει την πριμοδότηση με τον ίδιο τρόπο και των ατομικών επιχειρήσεων που θα μετατρέπονται σε προσωπικές εταιρείες ή σε οποιασδήποτε άλλης μορφής εταιρεία, καθώς και τις συνενώσεις τους με σκοπό τη δημιουργία νομικού προσώπου, έχει δοθεί για διαβούλευση από τις αρχές του μήνα. Στόχος της κυβέρνησης είναι η αύξηση του μεγέθους των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων με την παροχή φορολογικών κινήτρων, χαμηλότοκων δανείων από το Ταμείο Ανάκαμψης κ.λπ., για να μειωθεί η φοροδιαφυγή και να αυξηθεί η παραγωγικότητα.
Αναμφίβολα, ο στόχος είναι σωστός, όμως γεννάται ένα ερώτημα. Πόσο σωστή και δίκαιη είναι αυτή η πολιτική στην Ελλάδα; Μια ματιά στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) δείχνει πως δεν είναι ούτε σωστή ούτε δίκαιη.
Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι. Υπάρχουν τρεις τρόποι για να μετρήσεις το ΑΕΠ. Ένας από αυτούς είναι από την πλευρά των εισοδημάτων. Τι βλέπουμε; Το μερίδιο του εισοδήματος που πάει στους μισθούς είναι 34% περίπου στην Ελλάδα και βαίνει αυξανόμενο έναντι 48% στη μέση χώρα της ευρωζώνης, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που επεξεργάσθηκαν οι Μπομπ Τράα και Γιενς Μπάστιαν. Από την άλλη πλευρά, τα λειτουργικά κέρδη των εταιρειών αντιστοιχούν στο 54% στην Ελλάδα έναντι 41% περίπου στην ευρωζώνη. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται τα έσοδα των ελεύθερων επαγγελματιών. Επίσης, οι έμμεσοι φόροι μείον οι επιδοτήσεις ανέρχονται στο 12% του ΑΕΠ στην Ελλάδα έναντι 10% στην ευρωζώνη κατά μέσο όρο. Αυτό εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από το γεγονός ότι η συνολική κατανάλωση στην Ελλάδα φθάνει το 90% του ΑΕΠ έναντι 75% στην ευρωζώνη κατά μέσο όρο. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι τα κέρδη των εταιρειών στην Ελλάδα είναι πολύ μεγαλύτερα και το μερίδιο των μισθών ως προς το ΑΕΠ πολύ μικρότερο σε σχέση με τα αντίστοιχα στην ευρωζώνη.
Επομένως, δεν έχει λογική να επιδοτεί το κράτος, χρησιμοποιώντας το Ταμείο Ανάκαμψης, τις εταιρείες να συγχωνευθούν. Καλώς ή κακώς, οι επιχειρήσεις προχωρούν σε εξαγορές και συγχωνεύσεις (Μ&Α), έχοντας κατά νου κάποιο στρατηγικό λόγο. Είτε για να αυξήσουν το μερίδιο αγοράς τους, είτε για να υπερασπισθούν το υφιστάμενο, είτε για να παγιώσουν τη θέση τους. Ειδικότερα στις συγχωνεύσεις, αυτό που μετρά είναι το 1+1 να δίνει πάνω από 2.
Αν μια τράπεζα ή οι επενδυτές εκτιμούν ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, δεν πρόκειται να χρηματοδοτήσουν τη συγχώνευση και να αναλάβουν το σχετικό ρίσκο. Αυτά όμως δεν πρέπει να τα αποφασίζουν κρατικοί αξιωματούχοι που βρίσκουν λεφτά και θέλουν να τα μοιράσουν, έστω και για καλό σκοπό.