Η αντιμετώπιση του κορωνοϊού έχει μπερδέψει κόσμο και κυβερνήσεις. H είδηση από το Σίδνεϊ της Αυστραλίας θέλει την ευρύτερη περιοχή των 5 και πλέον εκατ. κατοίκων να παραμένει σε καραντίνα για τουλάχιστον δύο επιπλέον εβδομάδες καθώς 97 νέα κρούσματα εντοπίσθηκαν. Το προηγούμενο απαγορευτικό είχε μπει στις 25 Ιουνίου. Σε ακόμη πιο παρατεταμένη καραντίνα για πολύ λιγότερα κρούσματα -ενίοτε κάτω των 10 ημερησίως- είχε μπει παλαιότερα η περιοχή της Βικτόρια, στην οποία βρίσκεται η Μελβούρνη. Η πόλη με τον τρίτο μεγαλύτερο ελληνικό πληθυσμό παγκοσμίως όπως λέγεται. Κι όμως, ο κόσμος υπακούει τις κυβερνητικές αρχές. Μάλιστα, σε μια άλλη περιοχή της Αυστραλίας, στο Περθ, το συντηρητικό κόμμα υπέστη τη χειρότερη ήττα της ιστορίας του, γιατί τάχθηκε υπέρ του ανοίγματος της οικονομίας.
Παραθέτουμε όλα αυτά και αναρωτιόμαστε τι θα είχε γίνει στην Ελλάδα, αν η όποια κυβέρνηση ακολουθούσε παρόμοια αυστηρή πολιτική. Μάλλον επανάσταση από τη συντριπτική μερίδα του κόσμου, με την αντιπολίτευση να συνεπικουρεί, θα λέγαμε.
Φυσικά, η αυστηρή πολιτική της Αυστραλίας αντανακλά την αποτυχία της πολιτικής εμβολιασμού που έχει ακολουθήσει. Στην αρχή, περίμενε πως δική της φαρμακευτική εταιρεία θα έφτιαχνε κάποιο εμβόλιο, αλλά αυτό δεν συνέβη. Μετά συνάντησε τους περιορισμούς των εξαγωγών εμβολίων κατά του κορωνοϊού από την ΕΕ και στη συνέχεια την απροθυμία του πληθυσμού να εμβολιασθεί με AstraZeneca, όταν έγιναν γνωστές οι ανεπιθύμητες παρενέργειες. Τώρα πλέον οι εμβολιασμοί με το Pfizer/BioNTech έχουν ξεκινήσει ενώ δεν γίνεται συζήτηση για κινεζικό ή ρωσικό εμβόλιο, απ’ όσο γνωρίζουμε.
Στην Αφρική, δεν υπάρχουν πολλά εμβόλια και είναι πλέον σαφές ότι το κινεζικό και το ρωσικό δεν είναι τόσο αποτελεσματικά στις διάφορες παραλλαγές του ιού, όπως άλλωστε φάνηκε στη Χιλή. Όπου φτωχός κι η μοίρα του, θα πει κάποιος.
Στη Βρετανία, η κυβέρνηση Τζόνσον προχωρά σε άνοιγμα ενώ ο αριθμός των ημερήσιων κρουσμάτων αυξάνεται διαρκώς ενώ στο Ισραήλ, το οποίο πανηγύριζε για την επιστροφή στη κανονικότητα πριν από ένα μήνα, η νέα κυβέρνηση επιβάλλει την πολιτική της «ήπιας καταστολής». Κοινώς, όσο το δυνατόν λιγότερους περιορισμούς και την αποφυγή ενός τέταρτου εθνικού lockdown, το οποίο θα έπληττε περαιτέρω την οικονομία. Το βασικό κριτήριο της πολιτικής του Ισραήλ -ενός από τα πλέον εμβολιασμένα κράτη στον κόσμο- είναι ο αριθμός των βαθιά νοσούντων από τον κορωνοϊό και όχι απλά των κρουσμάτων. Η χώρα είχε κατά μέσο όρο πέντε βαριά κρούσματα και 1 θάνατο ημερησίως την τελευταία εβδομάδα, μετά από δυο εβδομάδες μηδενικών κρουσμάτων. Μεταξύ της αυστηρής προσέγγισης της Αυστραλίας και της χαλαρής της Βρετανίας, υπάρχει η ενδιάμεση του Ισραήλ. Φυσικά, κάθε χώρα έχει τα δικά της πολιτισμικά και οικονομικά χαρακτηριστικά.
Στην Ελλάδα, όποια πολιτική κι αν υιοθετηθεί, θα επικριθεί σθεναρώς από μερίδα του κόσμου και των πολιτικών. Όμως, η συμπεριφορά μεγάλης μερίδας του κόσμου, είτε λόγω κούρασης, είτε λόγω εμπιστοσύνης στα εμβόλια, είτε λόγω άρνησης, συνάδει περισσότερο με τον ελευθερισμό. Αυτό προδιαθέτει για αύξηση των κρουσμάτων το επόμενο διάστημα, λόγω της μετάλλαξης Δέλτα. Επίσης, τα περιορισμένα δημοσιονομικά περιθώρια και άλλο μέρος του πληθυσμού, π.χ. ελεύθεροι επαγγελματίες, έμποροι κ.λπ. πιέζουν να παραμείνει η οικονομία ανοικτή.
Όλα αυτά μάς οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη πολιτική σ’ αυτό το σημείο ή καλύτερα μοναδική επιλογή για την Ελλάδα, ώστε να περισώσει την οικονομία και να ελέγξει κάπως την υγειονομική κατάσταση, αποτυπώνεται στην εξής φράση: «Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον ιό». Κοινώς, να έχουμε ως βασικό δείκτη τα βαριά κρούσματα και να εφαρμόσουμε αυστηρά κάποιους κανόνες, π.χ. μάσκες και κοινωνικής απόστασης, μαζί με την εμβολιαστική κάλυψη όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Η πολιτική του Ισραήλ αποτελεί χρήσιμο οδηγό.