Σήμερα ανακοινώνεται από την ΕΛΣΤΑΤ το ύψος της ύφεσης για το 2020 και αναμένεται να κινηθεί πέριξ του 10%. Αν η Κομισιόν έχει δίκιο, η ελληνική ύφεση θα είναι μια από τις βαθύτερες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για την ακρίβεια, η δεύτερη χειρότερη.
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα είναι μια από τις ελάχιστες χώρες, αν όχι η μοναδική, που είδε την απασχόληση να αυξάνεται πέρυσι και το ποσοστό ανεργίας να κινείται σταθεροποιητικά έναντι αύξησης κατά 1,5 ποσοστιαία μονάδα στην ΕΕ κατά μέσο όρο.
Το τελευταίο είναι κυρίως αποτέλεσμα των κάθε είδους κρατικών παρεμβάσεων, συνολικού ύψους 27 δισ. ευρώ μέχρι στιγμής, όπως δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας. Είναι λοιπόν επόμενο να προκαλεί προβληματισμό τι θα συμβεί, όταν τα μέτρα στήριξης αποσυρθούν σε κάποιο σημείο.
Όμως, πίσω απ’ όλα αυτά κρύβεται μια άλλη πραγματικότητα, που δεν βλέπει συχνά το φως της δημοσιότητας. Χθες, αναφερθήκαμε στις «μαϊμού» αναστολές συμβάσεων εργασίας που αποκάλυψε η προαναγγελία τους από τις επιχειρήσεις και τη διαφαινόμενη ατιμωρησία των εμπλεκόμενων.
Σε παλαιότερο άρθρο/άρθρα είχαμε αναφερθεί στο παράδοξο να επιδοτεί η πολιτεία εταιρείες και φυσικά πρόσωπα σε κλάδους που η λογική υπαγορεύει πως δεν ήταν πληττόμενοι. Αναφερόμαστε στις ταχυμεταφορές το πρώτο διάστημα της πανδημίας, διάφορα αγροτικά προϊόντα που είδαν τη ζήτηση να αυξάνεται, π.χ. ελαιόλαδο κ.λπ., και άλλους κλάδους, π.χ. χρηματιστηριακές εταιρείες.
Ομως, υπάρχουν κι άλλα. Πόσοι δεν έχουν πάει σε διάφορα καταστήματα λιανικής, π.χ. χρωματοπωλεία, που πουλούσαν, υποτίθεται, μόνο σε επαγγελματίες (με τιμολόγιο) αλλά ήταν διατεθειμένα να σε εξυπηρετήσουν, αν πλήρωνες χωρίς να λάβεις απόδειξη.
Ακόμη και η ιδιωτική εκπαίδευση. Γονείς καταγγέλλουν ότι πληρώνουν τα ίδια δίδακτρα, παρότι οι μαθητές κάνουν μαθήματα εξ αποστάσεως. Από την άλλη πλευρά, οι ιδιοκτήτες μείωσαν το κόστος τους, π.χ. από τις ζημιογόνες μεταφορές, φως, νερό, τηλέφωνα, ενώ έβαλαν καθηγητές σε αναστολή και τους πληρώνει το κράτος, βγάζοντας λεφτά.
Ωστόσο, πιο εξοργισμένοι με τα οριζόντια μέτρα κρατικής στήριξης εμφανίζονται διάφοροι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες.
Οι τελευταίοι επισημαίνουν ότι το κράτος δεν επιβραβεύει εκείνους που είναι συνεπείς προς τους εργαζομένους τους, την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες, αλλά τους «επιτήδειους, μπαταχτσήδες και αεριτζήδες».
Οι επιχειρηματίες τονίζουν ότι το κράτος κρατάει στη ζωή εταιρείες που έπρεπε να έχουν κλείσει πριν από την πανδημία.
Με αυτό τον τρόπο, αφενός, η πολιτεία δίνει το κακό παράδειγμα, επιβραβεύοντας την ξεπερασμένη και προβληματική επιχειρηματικότητα και αφετέρου, υπονομεύει τον ανταγωνισμό και τις υγιείς εταιρείες.
«Με τα λεφτά της κρατικής στήριξης πλουτίζουν αεριτζήδες που φεσώνουν τις παλιές εταιρείες τους και φτιάχνουν νέες στις οποίες μεταβιβάζουν από πριν τις συμβάσεις...», τονίζει ένας εξ αυτών.
Μηχανήματα χρεοκοπημένων επιχειρήσεων χρησιμοποιούνται από άλλη εταιρεία συμφερόντων του ίδιου ιδιοκτήτη που εμφανίζει ιδιωτικό συμφωνητικό από πριν τη χρεοκοπία για χρήση των μηχανημάτων, αναφέρει άλλος, συμπληρώνοντας ότι δεν υπάρχουν έλεγχοι.
Όλα τα ανωτέρω παραδείγματα δείχνουν ότι υπάρχουν πολλά πράγματα ακόμη που πρέπει να γίνουν για να λειτουργήσει υγιώς η ελληνική οικονομία.
Δυστυχώς, ένα αδιευκρίνιστο μέρος των 27 δισ. ευρώ της κρατικής στήριξης πήγε σε επαγγελματίες επιτήδειους που πιθανόν γελάνε, βλέποντας τις καταθέσεις τους να αβγατίζουν.