Η εξάπλωση του κορωνοϊού συνεχίζεται χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει με σιγουριά τι θα γίνει στο μέλλον. Όμως, είναι σαφές πως ο κορωνοϊός προκαλεί ένα σοκ στην πλευρά της προσφοράς καθώς κλείνουν εργοστάσια που δεν μπορούν να παράξουν αυτοκίνητα, κινητά κ.λπ. Κλείνουν επίσης σχολεία και αρκετοί γονείς αναγκάζονται να μην πάνε στη δουλειά για να προσέχουν τα παιδιά τους. Το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι αρνητικό για την παραγωγή και την οικονομία.
Όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Οι μετακινήσεις και τα ταξίδια περιορίζονται, τα ξενοδοχεία βλέπουν την πελατεία τους να μειώνεται και όλοι αναρωτιούνται τι θα συμβεί, αν πολλές εταιρείες αρχίσουν να απολύουν κόσμο ή να μειώνουν μισθούς.
Η πτώση της απόδοσης του 10ετούς αμερικανικού κρατικού ομολόγου κάτω από το 0,7% ενσωματώνει τις ανησυχίες της αγοράς ότι βαδίζουμε προς ένα αποπληθωριστικό σπιράλ, με την παγκόσμια ζήτηση να πλήττεται μετά την προσφορά. Ανάλογο σήμα στέλνουν οι τραπεζικές μετοχές.
Στην ευρωζώνη, ο τραπεζικός υποδείκτης στον χρηματιστηριακό δείκτη FTSE EuroFirst βρίσκεται στα επίπεδα που ήταν το καλοκαίρι του 2012, όταν ο Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ έκανε την περίφημη δήλωση «οτιδήποτε κι αν χρειάζεται» για να σωθεί το ευρώ.
Σήμερα, οι μετοχές των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών διαπραγματεύεται περίπου στο μισό περίπου της αξίας του βιβλίου τους ενώ των ΗΠΑ λίγο πάνω από τη μονάδα. Προφανώς, η επενδυτική κοινότητα αμφισβητεί πιο πολύ την ποιότητα των δανείων των ευρωπαϊκών τραπεζών. Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, η μείωση των επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες έχει μάλλον συμβολικό χαρακτήρα και ίσως φέρει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Οι χρηματοοικονομικές συνθήκες έγιναν πιο σφιχτές από προηγουμένως.
Υπενθυμίζουμε ότι ο δείκτης S&P 500 κατέρρευσε μετά την απροσδόκητη μείωση του επιτοκίου παρέμβασης της Fed ενώ μειώθηκε η απόδοση του 10ετούς αμερικανικού ομολόγου κάτω από το 1% για πρώτη φορά στην ιστορία.
Μερικοί πιστεύουν ότι η κίνηση των μεγάλων κεντρικών τραπεζών γίνεται γιατί γνωρίζουν πως θα είναι οι χαμένοι σ’ αυτό το παίγνιο του κοτόπουλου που παίζουν με τις κυβερνήσεις, ιδίως στην ευρωζώνη. Είναι αυτοί που θεωρούν πως οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν χάσει χρόνο και όταν αντιδράσουν, θα είναι αργά γιατί η κατάσταση θα έχει χειροτερεύσει. Η Γερμανία βρίσκεται στο στόχαστρό τους. Αν έχουν δίκιο ή όχι θα φανεί τις επόμενες εβδομάδες.
Εν τω μεταξύ ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ο φόβος μεταδίδεται. Μάλιστα, στις χώρες που τα κοινωνικά δίκτυα έχουν πιο έντονη παρουσία, αυτό συνδυάζεται με μειωμένη όρεξη για ανάληψη ρίσκου, σύμφωνα με την CrossBorder Capital Ltd του Λονδίνου.