Η Deutsche Bank πήρε χαρτί και μολύβι και μέτρησε τις ετήσιες αποδόσεις των χρηματιστηρίων σε κάθε προεδρική θητεία στις ΗΠΑ από την εποχή του Θεόδωρου Ρούσβελτ, το 1901.
Η χρηματιστηριακή ιστοριοδιφία κατέδειξε ότι 13 από τους τελευταίους 15 προέδρους έφεραν ετήσιες αποδόσεις μεταξύ 10% και 17% στον S&P 500, και μάλιστα 7 από τους τελευταίους 9 κατοίκους του Λευκού Οίκου συνόδευσαν τη θητεία τους με πιο στενό και υψηλό εύρος κερδών, που κυμάνθηκε στο 14-17%.
Την ώρα που Ντόναλντ Τραμπ και Καμάλα Χάρις κονταροχτυπιούνται για να πάρουν τις κρίσιμες ψήφους που θα αναδείξουν νικητή ή νικήτρια, προκύπτει ότι η λαϊκή ετυμηγορία πιθανώς δεν θα έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στις αγορές όσο στην πραγματική κοινωνία.
Κι αυτό γιατί, όπως εξηγεί ο Jim Reid της Deutsche Bank, είναι «καλύτερα να είσαι τυχερός παρά καλός», που σημαίνει ότι τα γεγονότα παρά η πολιτική θα υπαγορεύσουν κατά κύριο λόγο την απόδοση της αγοράς και στην επόμενη προεδρική θητεία, όπως γράφει ο Guardian.
Οι μεγάλες και ακραίες ιστορικές κινήσεις δρομολογήθηκαν από γεγονότα που, χωρίς αμφιβολία, ως επί το πλείστον δεν ελέγχονταν από τον εκάστοτε εν ενεργεία πρόεδρο: τρανταχτά παραδείγματα η μεγάλη ύφεση του 1929, το πετρελαϊκό σοκ του 1973 και η έκρηξη της φούσκας μετά το 2000.
Ερευνητές έχουν υποστηρίξει ότι οι πολιτικές του προέδρου Χούβερ (1929-1933) επιδείνωσαν μεν την ύφεση, ωστόσο η προεδρία του διαδέχτηκε την αντίστοιχη του Κάλβιν Κούλιτζ (1923-29), που συνοδεύτηκε από τη μεγαλύτερη εκτίναξη κερδών οποιασδήποτε προεδρίας (+29%). 'Ετσι, σχεδόν σαν φυσική εξέλιξη μεταφράζεται το κραχ του -28% που ακολούθησε.
Με άλλα λόγια, ο Χέρμπερτ Χούβερ συν τοις άλλοις ήταν και άτυχος, καθώς κληρονόμησε μια ιστορική φούσκα.