Ο συγκεντρωτισμός του παγκόσμιου χρηματιστηρίου έχει ανέλθει στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών, αυξάνοντας τον κίνδυνο για παθητικούς επενδυτές, γράφουν οι Financial Times.
Οι 10 μεγαλύτερες μετοχές του δείκτη όλων των χωρών της MSCI αντιπροσωπεύουν πλέον το 19,5% του σημείου αναφοράς που ακολουθούν 23 ανεπτυγμένες και 24 αναδυόμενες χώρες. Το αντίστοιχο ποσοστό το 2016 ήταν μόλις κάτω από 9%, ενώ τον Μάρτιο του 2000, στο αποκορύφωμα της εποχής dotcom, ήταν 16,2%, σύμφωνα με στοιχεία που τηρούνται από το 1994.
Στον Παγκόσμιο Δείκτη MSCI, που καλύπτει μόνο τις ανεπτυγμένες αγορές, οι 10 μετοχές βαρέων βαρών - που όλες αφορούν αμερικανικές εταιρείες - αποτελούν πλέον το 21,7% της συνολικής κεφαλαιοποίησης, συμβάλλοντας στην αύξηση του μεριδίου των ΗΠΑ σε σχεδόν 71%.
Η συγκέντρωση «είναι η υψηλότερη των τελευταίων τριών δεκαετιών, ίσως και περισσότερο», δήλωσε ο Δημήτρης Μελάς, επικεφαλής ερευνών στη MSCI.
Ο βαθμός συγκέντρωσης αναδεικνύεται ακόμη υψηλότερος αν ληφθεί υπόψη ότι στο top 10 περιλαμβάνονται δύο ξεχωριστές κατηγορίες μετοχών της Alphabet, της μητρικής της Google, μαζί με ακόμη πέντε μέλη των λεγόμενων Magnificent Seven και άλλες τρεις αμερικανικές εταιρείες: Eli Lilly, Broadcom και JPMorgan.
Στις αμερικανικές αγορές, τα 10 μεγαθήρια βρίσκονται σήμερα στο 28,6% της συνολικής κεφαλαιοποίησης, από 11,9% το 1995, και στο υψηλότερο επίπεδο από το 1966, σύμφωνα με στοιχεία του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ και του London Business School.
Η ανάπτυξη των παγκόσμιων κολοσσών δυνητικά ενέχει κίνδυνο για επενδυτές που αναζητούν τα οφέλη της διαφοροποίησης - η οποία παραδοσιακά επιζητείται ως τρόπος ενίσχυσης των αποδόσεων χωρίς πρόσθετο ρίσκο - σε οχήματα όπως τα ETF.
«Με συγκέντρωση 71% σε μια χώρα, οι επενδυτές εκτίθενται δυσανάλογα στο μακροοικονομικό περιβάλλον των ΗΠΑ και κυρίως στο αμερικανικό επενδυτικό κλίμα και δεν προκύπτει η διαφοροποίηση που θα περίμενε κανείς από την επένδυση σ' ένα παγκόσμιο ETF», δήλωσε ο Todd Rosenbluth, επικεφαλής ερευνών στη συμβουλευτική εταιρεία VettaFi.
Ο Nicholas Hyett, διευθυντής στη βρετανική επενδυτική υπηρεσία Wealth Club, δήλωσε: «Την τελευταία δεκαετία, η συλλογική σοφία λέει ότι κολλάς τα χρήματά σου σ' ένα παγκόσμιο λαγωνικό. Τελικά, τι καλύτερη διαφοροποίηση θα μπορούσε να υπάρξει από το να επενδύσεις από λίγο σε κάθε εισηγμένη στον κόσμο;»
«Αλλά χαμηλότερος κίνδυνος δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος», πρόσθεσε. «Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης [2007-08] η παγκόσμια χρηματιστηριακή αγορά έπεσε σχεδόν 40%. Η σημερινή πιο συγκεντρωτική κατάσταση είναι πιο επιρρεπής σε σημαντικές πτώσεις αξιών».
Ρυθμιστική αμηχανία: Όπως την εποχή των βαρόνων
Ο συγκεντρωτισμός τόσο στο αμερικανικό χρηματιστήριο όσο και παγκοσμίως μειώθηκε μεταξύ της δεκαετίας του 1960 και της κρίσης του 2007-08, πριν αυξηθεί απότομα.
Ο Paul Marsh του LBS πιστεύει ότι η τάση σχετίζεται με την ολοένα και πιο ολιγοπωλιακή φύση πολλών βιομηχανιών: τα δεδομένα της ερευνητικής ομάδας του λονδρέζικου πανεπιστημίου δείχνουν ότι οι 10 μεγαλύτερες μετοχές αντιπροσώπευαν το 38,1% του χρηματιστηρίου των ΗΠΑ το 1900, την εποχή των βαρόνων της βιομηχανίας.
«Η συγκέντρωση που βλέπουμε τώρα αφορά την τεχνολογία», είπε ο Marsh. «Στον κλάδο βλέπουμε μονοπωλιακή ισχύ, αλλά όχι του είδους που είχαν συνηθίσει να ρυθμίζουν οι ρυθμιστικές αρχές».
«Είναι περισσότερο κάτι σαν φυσικό μονοπώλιο. [Οι κυρίαρχες εταιρείες] τείνουν να μεγαλώνουν εξαιρετικά και οι ρυθμιστικές αρχές δεν γνωρίζουν εάν θα έπρεπε να κάπως να τις διαλύσουν. Δεν πρόκειται για μια στιγμή Standard Oil», πρόσθεσε ο Marsh, αναφερόμενος στην εταιρεία που διαλύθηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ το 1911.
Ο χρηματοοικονομικός σύμβουλος Nate Geraci, πρόεδρος του The ETF Store, σημείωσε ότι κάποια στιγμή οι επενδυτές μπορεί να ωφεληθούν αποφεύγοντας τις κυρίαρχες μετοχές mega-cap, αλλά είναι «δύσκολο» να προσδιοριστεί χρονικά οποιαδήποτε αλλαγή.
«Οι μακροπρόθεσμοι επενδυτές έχουν αποκομίσει σημαντικό όφελος από την αυξανόμενη συγκέντρωση την τελευταία δεκαετία», είπε ο Geraci.
«Μπορεί αυτό να λειτουργήσει απ' την ανάποδη, εις βάρος των επενδυτών; Φυσικά, αλλά τα τελευταία χρόνια μάθαμε ότι αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα χρονομετρήσεις».