Το 2024, μια σειρά τοπικών, εθνικών και υπερεθνικών εκλογών σε χώρες με συνολικό πληθυσμό περίπου 3 δισεκατομμυρίων θα διαμορφώσουν τις παγκόσμιες υποθέσεις για τα επόμενα χρόνια.
Μερικές από αυτές τις εκλογικές αναμετρήσεις θα διεξαχθούν σε χώρες με μακρά δημοκρατική παράδοση (όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο), ενώ άλλες θα λάβουν χώρα υπό αυταρχικά καθεστώτα (όπως στη Ρωσία και το Ιράν), όπου οι εκλογές προσφέρουν στις κυβερνώσες ελίτ το πρόσχημα για να παραμείνουν στην εξουσία.
Ορισμένες από τις ψηφοφορίες θα πραγματοποιηθούν εν μέσω δύσκολων κοινωνικοοικονομικών συνθηκών (όπως στη Νότια Αφρική και το Πακιστάν), ενώ άλλες θα πραγματοποιηθούν εν μέσω αυξανόμενων γεωπολιτικών εντάσεων (όπως στην Ταϊβάν και την Ευρωπαϊκή Ένωση). Παρά τις πολλές διαφορές τους, η κάθε μια μοιράζεται ένα κοινό χαρακτηριστικό: Οι ηγέτες που θα προκύψουν από αυτές θα διαμορφώσουν τις διεθνείς σχέσεις για το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης δεκαετίας.
Οι εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σημαντικές αλλαγές πολιτικής σε θέματα που κυμαίνονται από τον εμπορικό και τεχνολογικό ανταγωνισμό με την Κίνα έως τη στήριξη των πολεμικών προσπαθειών της Ουκρανίας, είναι αναμφισβήτητα οι πιο σημαντικές.
Ενώ ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα αναλάβει καθήκοντα τον Ιανουάριο του 2025, το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη θα περάσει το 2024 αναμένοντας το αποτέλεσμα μιας εκλογικής αναμέτρησης που θα επηρεάσει σχεδόν κάθε μέρος του πλανήτη.
Η Κίνα θα παρακολουθεί ιδιαίτερα στενά την προεκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ το 2024, σε μια χρονιά που θα επιχειρήσει να επιτύχει τη μακροοικονομική εξισορρόπηση χωρίς να προκαλέσει οικονομική κρίση. Το Πεκίνο θα παρακολουθήσει επίσης με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις εκλογές στην Ταϊβάν τον Ιανουάριο, καθώς το νησί αναμένεται να εκλέξει μια αντικινεζική κυβέρνηση που θα βασιστεί στη στήριξη του Λευκού Οίκου για να αντιταχθεί στην κινεζική επιθετικότητα. Ενώ είναι εξαιρετικά απίθανο να προχωρήσει η Κίνα σε εισβολή στην Ταϊβάν το 2024, οι εντάσεις θα παραμείνουν υψηλές και θα αποτελέσουν πηγή ανησυχιών για διαταραχές στη ναυτιλία και θα οδηγήσουν υψηλότερα τις στρατιωτικές δαπάνες σε ολόκληρη την Ασία.
Εν τω μεταξύ, οι εκλογές του Ιουνίου για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσαν να αποδειχθούν μια κρίσιμη καμπή για τη φιλόδοξη πράσινη ατζέντα της ΕΕ, καθώς τα εθνικιστικά πολιτικά κόμματα που πιέζουν για πιο αργή ενεργειακή μετάβαση είναι πιθανό να κερδίσουν έδαφος στο υπερεθνικό νομοθετικό σώμα. Αυτό θα προστεθεί στις αυξανόμενες δυσκολίες που αντιμετωπίζει το μπλοκ να παράσχει οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία, κάτι που θα κάνει τη Ρωσία να πιστέψει ότι ο χρόνος είναι με το μέρος της και θα αποτρέψει οποιεσδήποτε ουσιαστικές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις το 2024. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα αντιμετωπίσει σχεδόν κανένα εμπόδιο για επανεκλογή τον Μάρτιο.
Το 2024 θα υπάρξουν επίσης σημαντικές εκλογικές αναμετρήσεις σε ορισμένες από τις πιο σημαντικές αναδυόμενες οικονομίες. Οι εκλογές στην Ινδία τον Απρίλιο-Μάιο θα είναι ένα τεράστιο γεγονός που θα περιλαμβάνει περίπου 1 δισεκατομμύριο ψηφοφόρους, αλλά το αποτέλεσμα δεν θα εκπλήξει, με το κυβερνών κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα και τους συμμάχους του πιθανότατα να παραμένουν στην εξουσία. Ενώ αυτό θα σημαίνει πολιτική συνέχεια σε μια από τις σημαντικότερες αναδυόμενες αγορές του κόσμου, θα σημαίνει επίσης τη διατήρηση των διακοινοτικών εντάσεων που έχουν κλονίσει τη χώρα τα τελευταία χρόνια.
Οι δημοσκοπήσεις για τις προεδρικές εκλογές του Ιουνίου στο Μεξικό υποδηλώνουν επίσης πολιτική συνέχεια στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πλήρη πολιτική συνέχεια, ειδικά σε θέματα όπως η κλιματική αλλαγή. Τα πράγματα θα αποδειχθούν πολύ πιο περίπλοκα στη Νότια Αφρική, όπου τα παρατεταμένα οικονομικά προβλήματα, οι καθυστερημένες μεταρρυθμίσεις και η επιδείνωση της εγκληματικότητας θα αποτελέσουν τη μεγαλύτερη πρόκληση της τελευταίας τριανταετίας για το κυβερνών Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο.
Η υφήλιος προετοιμάζεται για αμφίρροπη εκλογική μάχη στις ΗΠΑ
Ενόψει των αμφίρροπων προεδρικών εκλογών τον Νοέμβριο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα επιδιώξει να κερδίσει ψηφοφόρους μέσω πολιτικών όπως η ενίσχυση των νότιων συνόρων των ΗΠΑ, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος θα προετοιμάζεται για μια πιθανή δεύτερη κυβέρνηση Τραμπ που θα επαναφέρει τους εμπορικούς πολέμους και τον σκεπτικισμό για τον ρόλο του ΝΑΤΟ.
Ενώ οι εκλογές στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο δεν θα οδηγήσουν σε αλλαγή κυβέρνησης το 2024, ο υπόλοιπος κόσμος θα αρχίσει να σταθμίζει τις πιθανές επιπτώσεις μιας νίκης του Ντόναλντ Τραμπ πολύ πριν από την ψηφοφορία. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν πιθανότατα θα διευρύνει την πλατφόρμα του για να προσελκύσει τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους μέσω νέων μέτρων για τη στήριξη των επενδύσεων στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο και την επέκταση της κατασκευής του τείχους κατά μήκος των συνόρων με το Μεξικό.
Ο Λευκός Οίκος θα δυσκολευτεί να προωθήσει τη χρηματοδότηση για την Ουκρανία μέσω του Κογκρέσου, κάτι που θα οδηγήσει την κυβέρνηση Μπάιντεν να αναζητήσει άλλους τρόπους, όπως τη χρήση υφιστάμενων εγκεκριμένων κεφαλαίων, για να συμβάλλει στη στήριξη του Κιέβου.
Ενώ μια νίκη Μπάιντεν θα διασφάλιζε τη συνέχεια στην εξωτερική πολιτική μετά το 2024, μια νίκη Τραμπ πιθανότατα θα οδηγούσε σε νέες προσπάθειες για απεμπλοκή των ΗΠΑ από ορισμένα διεθνή ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής εξόδου από τη Συμφωνία του Παρισιού και του τερματισμού του μεγαλύτερου μέρους της στήριξης της Ουκρανίας έναντι της Ρωσίας.
Ο Τραμπ θα μεταβάλει επίσης τις προτεραιότητες της εμπορικής πολιτικής των ΗΠΑ, εξαπολύοντας περισσότερες δασμολογικές απειλές κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κίνας, ενώ θα προσπαθήσει να μειώσει το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ. Ο Τραμπ θα εξέφραζε επίσης σκεπτικισμό για τον ρόλο του ΝΑΤΟ, με αποτέλεσμα ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία να πιέσουν περισσότερο για στρατηγική αυτονομία και μειωμένη στρατιωτική εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Ρωσία, εν τω μεταξύ, θα θεωρούσε την προεδρία Τραμπ ως έναν πιθανό τρόπο τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία με όρους ευνοϊκούς για τη Μόσχα. Και ο Τραμπ θα έθετε διαφορετικές προκλήσεις στην Κίνα από ό,τι ο Μπάιντεν, δίνοντας προτεραιότητα σε θέματα εμπορίου και δασμών έναντι της εστίασης της κυβέρνησης Μπάιντεν στις στρατηγικές απειλές από τον τεχνολογικό τομέα της Κίνας.