Μέσα από επιθέσεις όπως αυτή της 7ης Οκτωβρίου τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η Χαμάς επιδιώκουν τρία πράγματα: να ενσταλάξουν τον φόβο, να τραβήξουν προσοχή στους σκοπούς τους και να προκαλέσουν υπερβολικές αντιδράσεις. Η τρομοκρατία από μόνη της δεν υπονομεύει ένα εδραιωμένο κράτος, επισημαίνει σε άρθρο του στους Financial Τimes o Ohn Sawers, πρώην επικεφαλής της MI6 και πρεσβευτής της Βρετανίας στον ΟΗΕ.
Το Ισραήλ έχει κάθε δικαίωμα να απαντήσει επισημαίνει. Τώρα που η άμεση οργή έχει περάσει, ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου και το πολεμικό του υπουργικό συμβούλιο σκέφτονται τις επιλογές τους πιο προσεκτικά. Θα πρέπει να περιμένουμε αποστολές έρευνας και καταστροφής εντός της πόλης της Γάζας. Ωστόσο, η ηγεσία του Ισραήλ γνωρίζει ότι ο στόχος της καταστροφής της Χαμάς είναι πιθανώς πέρα από τις δυνατότητές της. Η Χαμάς έχει πολιτική βάση και εκτεταμένη εξωτερική υποστήριξη από το Ιράν.
Η πρώτη πρόκληση σύμφωνα με τον συγγραφέα είναι το ότι ο αστικός πόλεμος είναι σκληρός, όπως αποδείχτηκε στο Χαλέπι, τη Μαριούπολη και τη Μοσούλη. Στην τελευταία απαιτήθηκαν μάχες εννέα μηνών με το Ισλαμικό Κράτος. Το Ισραήλ δεν έχει αυτόν τον χρόνο: ο στρατός του γνωρίζει ότι θα αντιμετωπίσει απαιτήσεις για πρόωρη κατάπαυση του πυρός.
Η δεύτερη πρόκληση θα είναι, τι ακολουθεί. Η προτεραιότητα μετά από μια μεγάλη τρομοκρατική επίθεση είναι να αποτραπεί η επανάληψή της. Μια επιλογή που εξετάζουν οι Ισραηλινοί είναι να κλείσουν ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας με διπλό τοίχος, ένα νέο σε κάποια απόσταση εντός του εδάφους της Γάζας εκτός από το σημερινό συνοριακό τείχος, και να κλείσουν όλα τα περάσματα προς το Ισραήλ.
Αλλά αυτό αφήνει το ερώτημα ποιος θα διαχειριστεί τη Γάζα και τους πολίτες της. Το Ισραήλ δεν θέλει να την ξανακαταλάβει. Η Παλαιστινιακή Αρχή της Δυτικής Όχθης δεν μπορεί να μπει με κάλυψη από τα ισραηλινά άρματα μάχης. Η Αίγυπτος, όπως είναι κατανοητό, αρνείται να απορροφήσει δυο εκατομμύρια πρόσφυγες, ένα βήμα που θα εξυπηρετούσε την ατζέντα ορισμένων ακροδεξιών Ισραηλινών που θέλουν να διώξουν τους Παλαιστίνιους από τα σπίτια τους.
Ζητείται κάποια διεθνής διοίκηση της Γάζας. Ο ΟΗΕ το έχει κάνει στο παρελθόν στη Ναμίμπια, την Καμπότζη, τη Βοσνία και το Ανατολικό Τιμόρ. Οι ΗΠΑ το έκαναν στο Ιράκ μετά την άτυχη εισβολή τους. Έγιναν λάθη, αλλά σε κάθε περίπτωση μια διοίκηση κράτησε τη χώρα σε λειτουργία και μια διεθνής στρατιωτική δύναμη κρατούσε το «δαχτυλίδι», έτσι ώστε να μπορεί να προκύψει μια νέα κυβέρνηση με τοπική υποστήριξη.
Στη Γάζα, οι προκλήσεις θα ήταν τεράστιες. Οποιαδήποτε τέτοια παρουσία θα πρέπει να καθοδηγείται από αραβικές χώρες όπως η Αίγυπτος, το Μαρόκο και η Σαουδική Αραβία που θα είναι αποδεκτές από το Ισραήλ και θα έχουν την αποδοχή του λαού της Γάζας. Άλλοι, όπως το Πακιστάν, η Ινδονησία και τα κράτη του Κόλπου θα μπορούσαν να συνεισφέρουν. Μια κυβέρνηση εγκεκριμένη από τον ΟΗΕ θα απαιτούσε εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας και η Ρωσία και η Κίνα θα υπέγραφαν μόνο εάν αυτή ήταν μια πρωτοβουλία υπό την ηγεσία των Αράβων. Μια εναλλακτική θα ήταν μια εντολή του Αραβικού Συνδέσμου, αλλά αυτός από μόνος του μπορεί να μην έχει την απαραίτητη εξουσία.
Ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι το Ισραήλ αντιμετωπίζει σοβαρές απειλές από το Ιράν και τους αντιπροσώπους του, ειδικά τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο αλλά τόσο η Τεχεράνη όσο και η Χεζμπολάχ ενώ έχουν μιλήσει με σκληρά λόγια συμπεριφέρονται με προσοχή. Σημειώνει ότι στο Ιράν ο Ανώτατος Ηγέτης, Αγιατολάχ Χαμενεΐ, είναι 84 ετών και το καθεστώς προετοιμάζεται για μια μεταβίβαση της εξουσίας χωρίς συμφωνημένο διάδοχο. Είναι φαντασία να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να εμφανιστεί μια φιλελεύθερη φιγούρα. Αλλά όπως είδαμε με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στη Σοβιετική Ένωση και τον Ντενγκ Σιαοπίνγκ στην Κίνα, οι νέοι αυταρχικοί ηγέτες μπορούν να ανατρέψουν τις καθιερωμένες πολιτικές, ειδικά όταν το απαιτεί η οικονομία, γράφει.
Η Μέση Ανατολή αλλάζει ήδη προς το καλύτερο - μια εξέλιξη που η επίθεση της Χαμάς προσπαθεί να ανατρέψει. Το Ισραήλ γίνεται αποδεκτό μέρος της περιοχής με στενότερους δεσμούς με τον Κόλπο. Αφού έκανε μια σειρά από λάθη στα πρώτα του χρόνια, ο Σαουδάραβας διάδοχος πρίγκιπας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν μεταμορφώνει τώρα τη Σαουδική Αραβία. Έχει επίσης περικόψει τη χρηματοδότηση για τζαμιά Ουαχαμπί σε όλο τον κόσμο, κάτι που απομακρύνει έναν παράγοντα εξτρεμισμού.
Υπό αυτό το πρίσμα επισημαίνει ότι πρέπει να έχουμε κατά νου τους μακροπρόθεσμους στόχους της σταθεροποίησης της Γάζας και της εξεύρεσης ενός μονοπατιού προς μια διαρκή λύση.