Mε έναν σύμμαχο προφανώς πρέπει να συμφωνείς ποιοι είναι οι κοινοί εχθροί σου. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχε λόγος συμμαχίας. Αλλά αυτό είναι πιο εύκολο να το πεις παρά να το κάνεις, ειδικά όταν ο σύμμαχός σου φουσκώνει το εγώ του στα μεγέθη ενός Οθωμανού σουλτάνου, γράφει η Washington Post, κατονομάζοντας τον Ερντογάν.
Στη συμμαχία του ΝΑΤΟ ο Τούρκος πρόεδρος παίζει μόνο για τον εαυτό του, αναφέρει το δημοσίευμα. Για να κάνει «τον καμπόσο» εντός συνόρων, πριν από τις εκλογές του Ιουνίου, τα βάζει με φίλους και εχθρούς και υπονομεύει τη δυτική συνοχή και την ευρωπαϊκή ασφάλεια γενικότερα.
Τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ συμφωνούν ότι η Ρωσία του Πούτιν είναι ο κύριος αντίπαλος της συμμαχίας. Εξαίρεση η Ουγγαρία του Όρμπαν. Αλλά και ο Ερντογάν δεν τα χαλάει με τον Πούτιν. Κάποιες φορές ευτυχώς, όπως σε ό,τι αφορά τη συμφωνία για τις εξαγωγές ουκρανικών σιτηρών.
Πιο ανεύθυνη είναι η συμπεριφορά του σε σχέση με την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, καθώς εκβιάζει τις δύο χώρες να υιοθετήσουν την πολιτική του στη Μέση Ανατολή. Για τον Ερντογάν, όλες οι κουρδικές οργανώσεις, είτε εδρεύουν στην Τουρκία είτε στη Συρία είτε αλλού, είναι τρομοκρατικές και πρέπει να καταπολεμηθούν. Όμως η Σουηδία, που φιλοξενεί μεγάλη κουρδική διασπορά και μάλιστα έχει πολλά μέλη κουρδικής καταγωγής στο κοινοβούλιό της, υιοθετεί διαφοροποιημένη προσέγγιση μέχρι στιγμής. Ωστόσο, οι Σουηδοί εμφανίζονται πλέον έτοιμοι να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις Ερντογάν. Γι' αυτούς, η ένταξη στο ΝΑΤΟ και η ασφάλεια έναντι της Ρωσίας ιεραρχείται υψηλότερα από την πολιτική απέναντι στους Κούρδους.
Αλλά εκεί που ο Ερντογάν είναι εντελώς εκτός γραμμής είναι στο Αιγαίο, συνεχίζει η Washington Post. Η χειρότερη εσωτερική ένταση του ΝΑΤΟ εδώ και δεκαετίες είναι η έχθρα μεταξύ δύο κατ' όνομα συμμάχων, της Τουρκίας και της Ελλάδας, που θεωρούν πραγματικά ο ένας τον άλλο εχθρό. Από τότε που αναδύθηκαν από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα δύο κράτη φιλονικούν, για τα νησιά, για τα δικαιώματα ερευνών στη θάλασσα, για το φυσικό αέριο και πολλά άλλα.
Τον τελευταίο καιρό, το τζαρτζάρισμα ξεπέρασε τη λεκτική αντιπαράθεση. Οι Έλληνες καταγγέλλουν τους Τούρκους ότι παραβιάζουν συνεχώς τα ελληνικά χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο. Οι Τούρκοι κατηγορούν τους Έλληνες για παρενόχληση τουρκικών αεροσκαφών κατά τη διάρκεια κοινής αποστολής του ΝΑΤΟ, ακόμη και για αντιαεροπορικό κλείδωμα σε τουρκικά F-16.
Με συμμάχους σαν αυτούς, τι να τους κάνεις τους εχθρούς; «Τα νησιά που κατέχετε δεν μας δεσμεύουν», χλεύασε τους Έλληνες ο Ερντογάν τις προάλλες. «Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται όταν έρθει η ώρα. Όπως λέμε, μπορεί να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ». Καλά διαβάσατε: Ο Ερντογάν απειλεί με πόλεμο μια άλλη χώρα του ΝΑΤΟ, τονίζει το δημοσίευμα.
Εδώ και χρόνια μαύρο πρόβατο στο ΝΑΤΟ, ο Ερντογάν αγόρασε μέχρι και σύστημα αεράμυνας από τον Πούτιν, που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την τεχνολογία μαχητικών αεροσκαφών αμερικανικής κατασκευής.
Αλλά, σε αντίθεση με την Ουγγαρία, η Τουρκία είναι στρατηγικά απαραίτητη, επισημαίνεται. Διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ, μετά τις ΗΠΑ. Και χάρη στη γεωγραφία της, η ισχύς της εκτείνεται στη Μαύρη Θάλασσα, στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, καθώς και σε Νοτιοανατολική Ευρώπη, Βόρεια Αφρική, Καύκασο και Μέση Ανατολή.
Έχει γίνει εμμονή στις πρωτεύουσες του ΝΑΤΟ η προσπάθεια να κατανοηθεί τι πραγματικά θέλει ο Ερντογάν. Η δεύτερη μεγαλύτερη εμμονή μετά την ανάλυση του πού το πάει ο Πούτιν.
Απλώς γαβγίζει ενόψει εκλογών; Εκβιάζει στρατιωτικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ; Θέλει πραγματικά να ανοικοδομήσει μια νεο-οθωμανική Τουρκία, όπως ο Πούτιν φαντασιώνεται την αποκατάσταση της αυτοκρατορίας των τσάρων; Και πάνω απ' όλα, ο Ερντογάν θα ήταν αξιόπιστος σύμμαχος σε περίπτωση πολέμου;
Οι καιροί μας είναι δύσκολοι και η Δύση πρέπει να παραμείνει ενωμένη και δυνατή: να κλείσει τα ζητήματα με τους Σκανδιναβούς και να αφήσει στην άκρη παλιές και ανούσιες διαμάχες όπως μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, εκτιμά το δημοσίευμα. Στόχος υπεράνω όλων είναι η αποτροπή της κλιμάκωσης και της διεύρυνσης του πολέμου από τον Πούτιν.